Als het gaat om de evaluatie van een grootkapitaalbedrijf, kan het analyseren van belangrijke financiële gegevens in veel gevallen slechts een startpunt zijn. Als algemene regel geldt dat, gezien de omvang en reikwijdte van de activiteiten van veel large-caps, we ze, om ze echt te begrijpen, moeten analyseren als een reeks bedrijven binnen een bedrijf. De segmentgegevens van een bedrijf kunnen een uitstekende plaats zijn om aan deze analyse te beginnen. In dit artikel beschrijven we het belang van segmentgegevens en wat deze u kan vertellen over een grootkapbedrijf.

AD:

Grote caps zijn conglomeraten
Eén manier om een ​​bedrijfsanalyse te starten, is met de voetnoot die de segmentprestaties van een bedrijf beschrijft. Hoe groter het bedrijf, des te meer je nodig hebt om het op te splitsen. Grote bedrijven worden verondersteld veiliger te zijn dan bedrijven met minder kapitaal, omdat ze meer gediversifieerd en liquide zijn (dat wil zeggen een actieve markt voor kopers en verkopers - het volume van transacties is één maat, maar niet de enige) dan kleinere bedrijven. Als belegger kan illiquiditeit echt pijn doen. U hebt misschien helemaal gelijk met de grondbeginselen van uw kleine onderneming, maar illiquiditeit kan de zaken overbelasten en de prijs drukken. Over het algemeen geldt dat hoe kleiner de investering is, hoe meer prioriteit u moet geven aan liquiditeit als een overweging. (Zie Voetnoten: Beginnen met lezen van de kleine lettertjes en Hoe voetnoten te lezen - deel 1 , deel 2 en deel 3 >.)

AD:

Er zijn echter ook verwaarloosde kosten voor het kopen van grote bedrijven, een kost die kan worden aangeduid als de

complexiteitspremie . Dit verwijst naar de inherente, relatieve complexiteit van elk groot beursgenoteerd bedrijf. Sommige smallcaps zijn inderdaad "pure plays", maar dit is zelden het geval met large caps. Hoewel we soms lezen dat conglomeraten historische artefacten zijn die de afgelopen jaren hebben plaatsgemaakt voor meer gefocuste bedrijven, en dat spin-offs over het algemeen beter worden gerespecteerd dan overnames. Maar in werkelijkheid is elk bedrijf een conglomeraat en is uw gemiddelde bedrijf met een grote kap een multidimensionale samensmelting van duizelingwekkende complexiteit en breedte. In feite is het waarschijnlijk een investering die u nooit volledig kunt begrijpen. Maar dat is OK - net zoals twijfel aan het zelfvertrouwen het geloof versterkt, moedigt scepticisme uuschil aan.

AD:

Warren Buffet, een van 's werelds leidende value investors, is erin geslaagd om voor een deel relatief stabiele economische winsten vooruit te stuwen in de tijd, als een functie van de economische moat van een bedrijf. Dit analytische spel wordt echter moeilijker, omdat minder bedrijven solide slotgrachten rond een stabiele inkomstenstroom kunnen bouwen, laat staan ​​dat ze ze met veel vertrouwen naar voren projecteren. (Zie voor gerelateerde informatie

Tellingen concurrentievermogen en Wat is de beleggingsstijl van Warren Buffett? ) Belangrijke financiële waarden zijn niet genoeg

Als u een bedrijf met een grote kapitalisatie evalueert in de meeste gevallen de belangrijkste financiële waarden (bijv.g. , opbrengsten, marges, opbrengsten)
op bedrijfsniveau zijn slechts een startpunt. Voor de meeste large caps zijn bedrijfsstatistieken aggregaten die de prestaties van verschillende eenheden combineren. Ongeacht de grootte van een bedrijf, is het een goed idee om elk bedrijf te analyseren als een set van verschillende bedrijven binnen een bedrijf. De markt, die een stem / weegmachine is, heeft krantenkoppen nodig; het zal de meeste bedrijven reduceren tot een verhaal dat kan worden samengevat in een banner. In veel gevallen zijn de beste bedrijven echter degenen die snelgroeiende eenheden binnen de totale organisatie incuberen. En u zult die snelgroeiende eenheden niet vinden in de bedrijfsstatistieken. Neem Ceradyne, bijvoorbeeld. Het wordt vaak bestempeld als een defensie-aannemer, maar als je goed kijkt, is het geen echt een defensie-aannemer maar een geavanceerd materialenbedrijf. Als u het bedrijf analyseert op basis van dat uitgangspunt, zult u zich meer zorgen maken over hun materialenactiviteiten dan over hun verkoop van kogelwerende kleding. Een goede plaats om te beginnen met leren welke divisie van een bedrijf echt geld verdient, zijn de segmentgegevens. Per SFAS 131 moeten bedrijven rapporteerbare segmenten bekendmaken. Een te rapporteren segment wordt door SFAS 131 gedefinieerd als een onderdeel van het bedrijf dat ten minste 10% van een van de volgende uitmaakt:

Totale opbrengsten

• Operationele winst
• Identificeerbare activa
• Neem bijvoorbeeld Intel's Q2 2006-aanvraag. Veel analisten hebben de neiging om zich bezig te houden met de brutomarge van een bedrijf, maar gezien de breedte van Intel's productlijn en het strategische belang van echt nieuwe markten, is het niet duidelijk wat u echt kunt doen met dit totale brutomarge-nummer. Het is een gemiddelde. Het kan high-performing units combineren met volwassen units en sub-performing units. Daarom is het belangrijker om de verschillende markten van Intel te identificeren, om het respectieve belang van elk van deze markten te evalueren en ten slotte om de respectievelijke vooruitzichten van Intel ten aanzien van elke markt te evalueren. Wat is bijvoorbeeld het relatieve belang van het bureaubladsegment in vergelijking met mobiele en andere platformkansen? Als het belangrijk is, wat zijn de vooruitzichten van Intel hier? Als u vanuit dit perspectief naar het bedrijf kijkt, krijgt u een beter algemeen beeld van wat het voor aandeelhouders zal kunnen bereiken.

Afbeelding 1 is een grafiek van de segmentgegevens die in het tweede kwartaal van 2006 zijn gerapporteerd. Intel rapporteert drie segmenten, digitaal ondernemen, mobiliteit en flash-geheugen. Afbeelding 1 Afbeelding 1 toont de grote verschillen die bestaan ​​tussen de segmenten van Intel. Digitaal ondernemen is 70% groter dan mobiliteit, maar heeft minder dollars aan operationele marge bijgedragen ($ 931 miljoen tegenover $ 946). Flash-geheugen verdiept het verlies, wat natuurlijk is voor een eenheid met hoge groei (behalve dat deze niet groeide). Als we verder kijken, kunnen we een levendige illustratie van de competitieve chipmarkt vinden.

Overweeg deze notitie uit Intel's Q2 10Q over de mobiliteitsgroep:

De netto-inkomsten voor het operationele segment van de mobiliteitsgroep stegen licht met $ 67 miljoen, of 3%, in Q2 2006 in vergelijking met Q2 2005.We hebben een aanzienlijk hogere verkoop van microprocessoreenheden en, in mindere mate, hogere inkomsten uit de verkoop van chipsets in het tweede kwartaal van 2006 ondervonden. Deze toenames werden grotendeels gecompenseerd door lagere verkoopprijzen voor microprocessors. Deze stijgingen werden grotendeels gecompenseerd door lagere verkoopprijzen van microprocessors. Hogere

operationele kosten

, en hogere

kosten per eenheid droegen elk bij aan de daling van het bedrijfsresultaat in substantieel equivalente bedragen. Om te parafraseren, verkocht de mobiliteitsgroep "aanzienlijk" meer product, maar die volumetoename werd opgevangen door een (bijna) gelijkwaardige prijsdeflatie. Om het nog erger te maken, namen zowel de operationele als de productkosten toe. Je zou kunnen verwachten dat dit segment meer krediet krijgt voor de groeiende verkoop, maar dit is een fel concurrerende onderneming en prijsdeflatie in technologie is altijd ongebreideld. Conclusie Om een ​​definitieve mening over een bedrijf te geven, zou veel meer analyse nodig zijn dan we hier voor Intel hebben gedaan. Wat wel duidelijk is, is dat het doorzoeken van de segmentgegevens een veel completer beeld van het bedrijf oplevert, zodat u kunt bepalen of het succesvol is.