a:

Regelgeving is niet consistent tussen alle vormen van verzekering. Het soort regelgeving dat aan AIG wordt opgelegd om kredietrisico's op de financiële markten te waarborgen, verschilt bijvoorbeeld van die welke aan zorgverzekeraars worden opgelegd. Over het algemeen neigt overheidsregulering ertoe de kosten van het aanbieden van verzekeringen te verhogen door het beperken van acceptatiepraktijken, het verplicht stellen of beperken van bepaalde verzekeringsdekking en het aanmoedigen van een derde betalersysteem via de belastingcode.

Third Party Payer System and Health Insurance

Voordat u de directe regelgeving over verzekeringsmaatschappijen aanpakt, is het belangrijk om te begrijpen waarom de meeste Amerikaanse werknemers hun ziektekostenverzekering via hun werkgever ontvangen. Er is een zeer specifieke reden waarom werkgevers een dekking voor de gezondheidszorg bieden in plaats van levensverzekeringen, huisvesting of voedselvoordelen: de Amerikaanse belastingwetgeving.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft de regering de meeste werkgevers prijs- en looncontroles opgelegd. Omdat bedrijven niet konden concurreren om werknemers door hogere prijzen, begonnen ze extra voordelen te bieden, waaronder een ziekteverzekering.

Die werknemers en werkgevers wilden geen belasting op gezondheidsvoordelen betalen op dezelfde manier als zij belastingen op inkomen betaalden. Congres werd met succes gelobbyd om een ​​vrijstelling voor door de werkgever geleverde gezondheidszorg te behalen. Sindsdien was het goedkoper om een ​​ziektekostenverzekering aan te bieden dan een vergelijkbaar loonbedrag te betalen.

In grote mate heeft het wegvallen van de consument bij de aanbieder de prikkel om kosten te beheersen sterk verminderd als iemand ziek wordt en medische zorg nodig heeft. Dit wordt moral hazard genoemd.

Negatieve selectie

Verzekeringsmaatschappijen overleven door risico's te poolen en opnieuw te verdelen, en vervolgens premies in rekening te brengen op basis van het risico van een individuele consument. De overheid maakt het voor verzekeringsmaatschappijen illegaal om bepaalde criteria te hanteren bij het nemen van deze acceptatiebeslissingen. Als gevolg hiervan brengen verzekeraars hogere premies in rekening voor iedereen om te compenseren - een vorm van ongunstige selectie.

Hetzelfde verschijnsel doet zich voor als de Wet betaalbare zorg (ACA) vereist dat verzekeraars altijd een specifiek bereik van voordelen afdekken. Wanneer overheidsvoorschriften kosten opleggen aan een bedrijf, is het enige mogelijke middel om die kosten door te berekenen aan consumenten in de vorm van hogere prijzen of lagere uitkeringen.