Onze op informatie gebaseerde samenleving wordt vaak geplaagd door een overschot. Er zijn veel gebieden van het dagelijks leven waarin informatie-overload de overhand heeft, maar de investeringssector is misschien wel de plaats waar de gevolgen het ernstigst zijn. En hoe minder financiële kennis en begrip de mensen hebben, hoe slechter ze omgaan.

Overbelasting van informatie leidt tot slechte beslissingen en passiviteit Een belangrijk onderzoek over dit probleem door Julie Agnew en Lisa Szykman (beide professoren aan de Mason School of Business, Williamsburg, VA), gepubliceerd in het Journal of Behavioral Finance (2004), laat zien dat mensen met een laag niveau van financiële kennis met name last hebben van overbelasting, wat hen ertoe brengt om de weg van de minste weerstand te nemen, de "standaardoptie" in toegezegde-bijdrageregelingen. Velen zijn gewoon overweldigd en kunnen het helemaal niet aan. (Zie Taking Challenge on Behavioral Finance voor meer informatie.)

TUTORIAL: Behavioral Finance

Gebruik beleggingsinformatie effectief Voor veel mensen zijn financiële zekerheid en gemoedsrust afhankelijk van het nemen van de juiste financiële beslissingen nu en in de toekomst. Toch zijn er steeds meer aanwijzingen dat veel te veel mensen zeer slechte beslissingen nemen, en veel kunnen niet worden omschreven als het nemen van beslissingen.

Hoewel sommige investeerders onvermijdelijk te weinig informatie hebben, hebben anderen te veel, wat leidt tot paniek en ofwel slechte beslissingen ofwel het vertrouwen van de verkeerde mensen. Wanneer mensen worden blootgesteld aan te veel informatie, hebben ze de neiging zich terug te trekken uit het besluitvormingsproces en hun inspanningen te verminderen. (Een gebrek aan informatie, wat men "onderbelasting" zou kunnen noemen, kan trouwens hetzelfde resultaat hebben, en is zeker net zo gevaarlijk).

Met andere woorden, het simpelweg aanbieden van informatie aan mensen over investeringsopties is misschien niet genoeg om rationele en deugdelijke beslissingen te nemen. Beleggingsinformatie hoeft niet alleen voldoende te zijn zonder overweldigend te zijn, het moet ook gemakkelijk te gebruiken zijn en in feite worden gebruikt. Dit is een heel reëel probleem met mogelijk vreselijke gevolgen. (Zie Financiële media 4-1-1 voor beleggers voor meer informatie.)

De specifieke oorzaken van overbelasting

Agnew en Szykman vertellen ons dat er drie hoofdoorzaken zijn van overbelasting van informatie. Een daarvan is pure kwantiteit. De tweede optie heeft te veel opties (hoewel te weinig opties ook slecht zijn) en de derde factor is de gelijkenis van opties. Als alles hetzelfde lijkt, is het onderscheiden van het ene alternatief ten opzichte van het andere verwarrend en moeilijk. We gebruiken hun bevindingen om uit te breiden naar algemene beleggers in plaats van alleen DC-planbijdragers.

Ook belangrijk bij het gebruik van informatie is het niveau van financiële

-informatie van de belegger. Dat wil zeggen, kennis die direct relevant is voor het beleggingsproces.Theoretische economische of algemene bedrijfskennis kan helemaal geen hulp zijn, omdat ze te ver verwijderd is van de moeren van het geldbeheer. We hebben het hier over een bewustzijn van hoe investeringen in de praktijk moeten worden gedaan, wat wel en wat niet werkt. Het onderzoek geeft aan dat veel beleggers zelfs geen basiskennis hebben van financiële concepten. Dit is meer van toepassing op diegenen die minder verdienen. Het is niet verrassend dat mensen die nooit veel geld hebben gehad, weinig hebben geleerd om het te investeren. Om deze reden is iemand die plotseling de loterij of erfenissen wint vaak met verlies

, aanvankelijk metaforisch en dan, niet ongewoon, letterlijk. (Zie voor een verwante lezing Financiële beslissingen worden beter met de leeftijd? ) Gevolgen van overbelasting: verkeerde toewijzing van activa Spellend in een wirwar van informatie opent u mensen die fouten kunnen mislopen. Namelijk, het krijgen van echt slecht, ongeschikte investeringen op hen worden opgedrongen. Deze kunnen te riskant, te conservatief of onvoldoende gediversifieerd zijn om maar drie van de klassieke gruwelen te noemen. Kortom, beleggers belanden met investeringen die alleen lucratief zijn voor de verkoper, of die eenvoudig te verkopen zijn en geen moeite kosten om te beheren.

In hun experiment ontdekten Agnew en Szykman dat mensen die niet met de investeringsinformatie omgingen gewoon voor de "standaardoptie" gingen, wat het gemakkelijkst te doen was. Ze namen niet de moeite om erachter te komen wat het beste voor hen is. In de echte investeringswereld is dit echt gevaarlijk. Een belegging die totaal geen risico's heeft, alleen contant geld bijvoorbeeld, werpt op de lange termijn echt geen vruchten af. Deze optie kan leiden tot een ontoereikend pensioenfonds en bijna iedereen zou sommige

aandelen moeten hebben. Daarentegen is het hebben van te veel aandelen of rare, exotische fondsen, activa en certificaten extreem wispelturig en kan je een fortuin winnen of verliezen. De meeste beleggers willen dergelijke risico's niet en zijn zich er vaak niet van bewust dat ze ze nemen - tot het noodlot toeslaat. Dit soort portfolio kan leiden tot rijkdom, als je geluk hebt, en armoede als je dat niet bent. Voor de meeste mensen is het de gok niet waard, noch psychologisch noch financieel. (Zie Optimale assetallocatie realiseren

voor meer informatie.) Omgaan met informatieverstrekking Dit kan aan beide zijden van de markt. Makelaars, banken, enzovoort, moeten ervoor zorgen dat ze investeerders alleen voorzien van wat ze echt moeten weten, en het moet eenvoudig te begrijpen zijn. Het punt is dat de gemiddelde belegger voldoende (maar niet meer) geïnformeerd moet worden over wat hen zal helpen de juiste beslissingen te nemen. Er is een duidelijk optimum, waarboven disfunctionele overbelasting optreedt, en natuurlijk is te weinig net zo slecht. Het is ook absoluut essentieel voor de verkoopkant om ervoor te zorgen dat de informatie wordt begrepen en omgezet in de juiste investeringsbeslissingen.

Als beleggers zelf vinden dat ze overspoeld worden met informatie en echt niet de vaardigheden of tijd hebben om erachter te komen en het te gebruiken, moeten ze teruggaan naar de verkoper en om beknopte informatie vragen die ze kunnen

gebruiken.Als dit niet wordt verstrekt, is het waarschijnlijk het beste om geld en zaken elders te nemen. Investeerders moeten zelf een inspanning doen om erachter te komen wat geschikt is voor hen. Zoals hierboven aangegeven, kan dit ontmoedigend zijn, maar om deze reden moeten verkopers en toezichthouders de boodschap overbrengen dat hoe meer ze leren en hoe meer ze weten, hoe veiliger het beleggingsproces. Er zijn onvermijdelijk mensen die de informatie gewoon niet kunnen of willen begrijpen en gebruiken. Dit kan te wijten zijn aan een gebrek aan opleiding of een fobie over geld, en sommige mensen zijn gewoon niet bereid om zich met hun geld bezig te houden. Zulke individuen hebben dan een soort onafhankelijke adviseur nodig die ze kunnen vertrouwen. (Zie voor meer

Advies voor het vinden van de beste adviseur

.) Conclusie Een belangrijk onderzoeksproject van de Mason School of Business in Virginia informeert ons over het zeer ernstige probleem van informatie-overload (of het tegenovergestelde van "onderbelasting") in de financiële dienstverlening. Ervoor zorgen dat beleggers een optimale hoeveelheid informatie hebben die ze kunnen (en zullen) begrijpen, en echt gebruiken als basis voor besluitvorming, is makkelijker gezegd dan gedaan. Maar het moet worden gedaan; zowel de industrie als investeerders zelf moeten proactief zijn in het oplossen van het probleem. De verscheidenheid aan potentiële investeringen en de evoluerende aard van de relevante markten betekent dat een doorlopend, wederzijds en productief proces van informatievoorziening

en absoluut noodzakelijk is voor de financiële toekomst en gemoedsrust van mensen.