Wanneer emittenten obligaties aanbieden en hun kredietrating niet van beleggingskwaliteit is, moeten emittenten in het algemeen een hoger rendement bieden om het toegenomen risico te compenseren dat zij beleggers vragen aan te gaan. Deze hoogrenderende of zogenoemde junk bonds zijn aantrekkelijk voor specifieke beleggers omdat de klasse als geheel risicovoller is, maar ook een hoger rendement biedt ten opzichte van effecten van beleggingskwaliteit. Dit betekent dat met de juiste informatie die beschikbaar is en due diligence, kansen voor beleggers om veel hogere ROI's op hun investeringen te realiseren, in deze markt bestaan.

Dit geldt met name in tijden zoals nu wanneer de rentetarieven nog laag zijn. Er zijn veel interessante kansen voor grote rendementen voor beleggers die bereid zijn om de hoogrentende markt in een dergelijke omgeving te verkennen. Hoewel de rendementen hoger zijn dan de inflatie en de volatiliteit minder is dan de aandelenmarkt, maakt dit hoogrentende effecten aantrekkelijk voor beleggers die "rendement hebben honger" in het universum met vastrentende waarden. Bovendien kunnen slimme beleggers, zowel institutionele als particuliere, junk bonds gebruiken om hun portefeuilles verder te diversifiëren. (Zie ook: De effecten van stijgende rentetarieven op ongewenste obligaties .)

Het moet echter duidelijk zijn dat deze investeringen een hoog rendement opleveren, juist vanwege een verhoogd risiconiveau. Daarom is het van vitaal belang om alle risico's die verbonden zijn aan een bepaalde uitgever aandachtig te bekijken voordat u de zekerheid koopt. Over het algemeen zijn er meerdere zaken die u moet overwegen voordat u in obligaties belegt, zowel voor institutionele als particuliere beleggers.

Belangrijk is dat retailbeleggers meer moeite hebben om relevante informatie over hoger renderende obligaties te raadplegen en te evalueren dan professionele of institutionele beleggers. (Zie ook: Junk Bonds: alles wat u moet weten .)

Uitdagingen voor privébeleggers

Om voor de hand liggende redenen hebben particuliere (particuliere) beleggers die niet over de middelen van hun institutionele tegenhangers beschikken, het moeilijker om obligaties te beoordelen, samen te stellen, te verhandelen en te analyseren. Het kan dus een lastige cursus zijn om voor dergelijke individuele beleggers te navigeren.

De voornaamste moeilijkheden zijn (1) het ontbreken van relevante informatie over hoogrentende obligaties, (2) het feit dat verschillende uitgiften van hoogrentende obligaties vaak niet worden verhandeld op officiële beurzen, en (3) een aanzienlijk aantal hoogrentende obligaties worden alleen uitgegeven in hoge coupures (100, 000 USD of 100, 000 EUR). In de Verenigde Staten zijn er in feite meerdere obligaties beschikbaar met een minimum investeringsbedrag van 1, 000 USD; in de euro-arena zijn dit soort obligaties echter zeldzamer. Een belangrijk voorbeeld van hoe dit zich afspeelt voor particuliere beleggers is dat ze een hoger risico nemen omdat ze niet over voldoende kapitaal beschikken om het risico van hoogrentende obligaties voldoende te diversifiëren, of zelfs simpelweg niet de mogelijkheid hebben om in bepaalde effecten te beleggen.

Aan de andere kant hebben instellingen meestal zowel het kapitaal als de mogelijkheid voor een aantrekkelijker hoogrentend aanbod. Grotendeels is dit te wijten aan de grotere toegang tot informatie die dergelijke instellingen genieten. Hoewel complexe databases van deze informatie worden aangeboden door entiteiten zoals Bloomberg, zijn ze voor particuliere of particuliere beleggers te duur. Daarom is de behoefte aan een grondig onderzoek van hoogrentende obligaties van cruciaal belang voor particuliere beleggers, terwijl ze ook steeds omslachtiger en problematischer worden omdat ze grotendeels te weinig toegang hebben tot de informatie die hun institutionele tegenhangers hebben. Over het algemeen hebben institutionele beleggers uitgebreidere informatie, bijvoorbeeld over sourcing, marketing en landenanalyse, specifieke bedrijfsanalyses en technische analyses. Bovendien, niet ongebruikelijk, hebben grote institutionele beleggers bovendien een directe link naar het management van de emittenten.

Het is duidelijk dat eventuele onbezonnen beslissingen van beleggers (met name privé) met betrekking tot de aankoop of verkoop van een hoogrentende obligatie als reactie op geruchten en ongefundeerd nieuws, zonder de juiste ervaring of kennis van de obligatiemarkt te hebben, negatieve resultaten kunnen opleveren en zelfs extreme verliezen.

Informatie-efficiëntie of veeleer informatie-inefficiëntie

Van bijzonder belang zijn de resultaten van een onderzoek van Ying (2006) die aangeven dat de aandelenmarkt efficiënter is dan de obligatiemarkt. In deze studie wordt nagegaan hoe vaak informatie over obligaties binnenkomt en wat de impact van deze informatie is op de prijs van obligaties gedurende de hele werkdag (net zoals aandelen). Uit de studie van Ying bleek dat "er verschillen zijn in prijsduur tussen bedrijfsobligaties en aandelen, en voor een bepaald bedrijf is de persistentie van de impact op de aangepaste prijsduur normaal gesproken hoger voor aandelen dan voor obligaties. "Zoals beschreven door NASDAQ (2016), heeft de efficiëntie van de beschikbaarheid van informatie over deze effecten een belangrijke invloed op het vermogen van de markt om correcte prijsinformatie en waarheidsgetrouwe informatie over de waarde van een bepaald actief correct te waarderen. In een theoretische "informatie-efficiënte markt" waar informatie efficiënt wordt verspreid, zullen prijswijzigingen onbeduidend zijn voor niet-bestaande wanneer dergelijke informatie wordt vrijgegeven. In deze hypothetische markt zou elke verandering in waarde of prijs het gevolg zijn van individuele interpretaties door afzonderlijke beleggers op basis van hun eigen individuele analyse.

De bottom line

Met name op een markt met informatie-inefficiënte gegevens (vergeleken met de aandelenmarkt bijvoorbeeld), is informatie van cruciaal belang voor beleggers op de hoger renderende obligatiemarkt. Het lijkt veel moeilijker voor particuliere beleggers om zeer relevante informatie over dit type beveiliging te raadplegen en te evalueren. Institutionele beleggers hebben meestal duidelijke voordelen. Dit komt voor een groot deel door hun grotere en efficiëntere toegang tot belangrijke informatie. (Zie ook: Junk Bonds: Te riskant in 2016? )