Buiten de Dow Jones Industrial Average (DJIA) is de Standard & Poor's (S & P) 500-index de bekendste barometer voor large-cap aandelen in de Verenigde Staten. De index bestaat al sinds 1923, maar heeft zijn huidige vorm aangenomen in 1957. Zoals de naam doet vermoeden, bestaat deze uit 500 van de grootste beursgenoteerde ondernemingen in het land. De index wordt gebruikt als de benchmark voor tientallen beleggingsfondsen en exchange-traded funds (ETF's). Vanaf 24 januari 2016 vertegenwoordigt het meer dan $ 17. 5 biljoen beleggers rijkdom.

De Russell 1000 is een relatief nieuwere index, begonnen in 1984. Het is ook minder bekend dan de S & P 500, maar het vertegenwoordigt een evenzo brede beursprestatie. Onder de leiding van Russell Investments is het een subset van de bredere Russell 3000 Index, een index die 3 000 aandelen omvat die meer dan 98% van de totale beurskapitalisatie vertegenwoordigen. De grootste 1.000 aandelen worden opgenomen in de Russell 1000 Index en de kleinere 2.000 gaan naar de bekendere Russell 2000 Small Cap Index.

Hoewel de S & P 500 en Russell 1000 beide worden beschouwd als large-cap aandelenindexen, zijn er opmerkelijke overeenkomsten en verschillen tussen de twee. Beleggers die geloven dat beide indices in essentie hetzelfde zijn, ontdekken dat er verschillen zijn in risiconiveau en wat er in elk van de indices kan worden opgenomen.

De index opnieuw in evenwicht brengen

Aandelenkoersen veranderen elke minuut van elke werkdag. Daarom veranderen de waarden van beursgenoteerde ondernemingen voortdurend, en het is aan de beheerders van een index om deze veranderingen bij te houden om de huidige tijden weer te geven. De S & P 500 en Russell 1000 veranderen echter op verschillende planningen.

De S & P 500 herverdeelt zijn portfolio op kwartaalbasis, terwijl de Russell 1000 slechts eenmaal per jaar aan het einde van het tweede kwartaal wordt geherbalanceerd. Hoewel dit misschien geen groot probleem lijkt, kan de updatefrequentie van invloed zijn op hoe goed beleggingsfondsen en ETF's die met de index zijn vergeleken, relatief ten opzichte van de markt kunnen presteren. Hoe langzamer een index opnieuw in evenwicht wordt gebracht, hoe langer het duurt voordat deze representatief is voor de huidige markt.

Indexsamenstelling en volatiliteit

Met één index met 500 aandelen en de andere met 1, 000, is de samenstelling van de twee indices duidelijk verschillend. Hoewel de S & P 500 voornamelijk bestaat uit large-cap aandelen, gedefinieerd door een marktkapitalisatie van ten minste $ 4 miljard, verzamelt de Russell 1000 meer mid-cap aandelen om haar portefeuillesamenstelling in te vullen. De samenstelling van de midcap van de Russell 1000 wordt weergegeven aan de hand van de mediane marktkapitalisatie van zijn aandelen. De S & P 500 heeft een mediane marktkapitalisatie van $ 13 miljard, vergeleken met de $ 7 van de Russell 1000. 5 miljard mediane marktkapitalisatie, vanaf december31, 2015. Dit onderscheid is belangrijk omdat mid-cap aandelen over het algemeen een hoger risico potentieel profiel met een hoger risico behouden. Daarom moet de Russell 1000-index als iets riskanter worden beschouwd dan de S & P 500.

Kwalificaties voor indexopname

De S & P 500 en Russell 1000 bepalen opname met behulp van relatief vergelijkbare methodieken. Om te worden opgenomen, vereisen beide indices dat hun componenten worden gedefinieerd als "Amerikaanse bedrijven". Ze kijken allebei naar factoren zoals waar het hoofdkantoor van het bedrijf is gevestigd, waar het inkomsten genereert en waar de meeste van zijn activa zich bevinden. Aandelen moeten ook handelen op de New York Stock Exchange (NYSE) of de NASDAQ. Closed-end fondsen, beleggingsfondsen, ETF's en dun verhandelde aandelen komen niet in aanmerking voor opname in beide indexen. Het enige kleine verschil tussen de indices hier is dat Business Development Corporations (BDC's) in aanmerking komen voor de S & P 500, maar niet voor de Russell 1000.