Net als flippers voor onroerend goed, zijn flippers voor beursintroducties (IPO) beleggers die laag willen kopen, hoog verkopen en met een snelle winst vertrekken. En wie kan hen de schuld geven? IPO-aandelen zijn notoir volatiel. Ze schieten vaak op in de opwinding van de eerste handelsdag, maar kunnen daarna steil achteruitgaan naarmate de ongeteste voorraad zijn basis vindt. Hoe beïnvloedt flipping het succes van een IPO, en hoe denken bedrijven die openbaar zijn over flippers? Laten we het uitzoeken.

Hoe werkt een IPO?

Om IPO-flipping te begrijpen, moeten we eerst de basismechanismen van het IPO-proces bespreken. Het bedrijf dat publiek wil worden - wat inhoudt dat het voor het eerst aandelen of aandelen wil verkopen aan externe investeerders - huurt verschillende investeringsbanken die samenwerken in een underwriting-syndicaat om de aandelen aan institutionele beleggers te verhandelen bij de eerste openbare aanbieding prijs. De underwriters moeten eerst de aandelen van het bedrijf kopen en ze vervolgens aan beleggers verkopen om een ​​underwriting fee te verdienen. Deze initiële verkopen zijn erg groot, en daarom zijn er meerdere verzekeraars nodig en waarom richten ze zich op institutionele beleggers met diepe zakken. Op de dag dat het bedrijf openbaar wordt, kunnen die institutionele beleggers alle of een deel van hun aandelen houden of verkopen. Als ze verkopen, wordt het beschouwd als flippen, omdat ze de voorraad zo kort hebben gehouden.

Waarom spiegelen?

Een IPO-flipper is dus iemand die een toewijzing van aandelen op de primaire markt van een onderneming koopt die naar het openbaar gaat en die aandelen vervolgens meteen op de secundaire markt verkoopt in plaats van zich daaraan te houden. De verleiding om aandelen te verkopen is sterk, omdat de openingsprijs vaak aanzienlijk hoger is dan de IPO-prijs, waardoor een snelle en gemakkelijke winst mogelijk wordt. Twitter, Inc. (TWTR TWTRTwitter Inc19. 90 + 0, 96% Gemaakt met Highstock 4. 2. 6 ) en LinkedIn Corp. (LNKD) zijn twee recente voorbeelden van bedrijven die een IPO hebben meegemaakt knal. Iedereen die aandelen van Shake Shack, Inc. heeft omgedraaid (SHAK SHAKShake Shack Inc36 98 + 3 01% Created with Highstock 4. 2. 6 ) of Etsy, Inc. (ETSY ETSYEtsy Inc16. 59 + 0 55% Gemaakt met Highstock 4. 2. 6 ) eerder dit jaar stond ook om een ​​nette winst te maken, omdat de koers van elk aandeel de eerste dag verdubbelde. (Meer informatie in De weg naar het creëren van een IPO. )

Soms behouden aandelen die op de eerste dag verschijnen hun waarde, en soms kelderen ze. Flippers zijn niet geïnteresseerd in het lang genoeg vasthouden van nieuw uitgegeven aandelen om erachter te komen. Een snelle en gemakkelijke winst willen maken, is echter niet de enige reden om te flippen. Om te begrijpen waarom, houd er rekening mee dat de meeste IPO-aandelen naar institutionele beleggers gaan, die hun beleggingen anders beheren dan retailbeleggers.

"Instellingen gaan vaak failliet als ze niet genoeg ruimte krijgen om een ​​analist of manager het bedrijf te laten volgen," zegt Raymond P. H. Fishe, hoogleraar financiën aan de Robins School of Business van de Universiteit van Richmond in Virginia. Een institutionele belegger kan bijvoorbeeld het gevoel hebben dat hij 50.000 aandelen nodig heeft om het toezicht op de aandelen te rechtvaardigen. Als de instelling 40.000 aandelen krijgt toegewezen, koopt deze waarschijnlijk 10.000 meer op de aftermarket om aan die drempel te voldoen. Als het echter slechts 10, 000 aandelen toegewezen krijgt, zal het ze waarschijnlijk verkopen, zegt Fishe.

Flipping lijkt misschien dat het zou zijn ontstaan ​​tijdens de opwinding van de dotcom-bubble, maar "het is altijd een zorg geweest vanwege de gemiddelde te lage prijs van IPO's", zegt Fishe. We hebben zojuist meer over het probleem gehoord, omdat "de dotcom-underpricing behoorlijk aanzienlijk was, dus er was een veel grotere stimulans om te flippen. "(Meer informatie over bubbels in Economic Bubble: Toil and Trouble! )

Haten bedrijven flippers?

Underwriters willen bepalen wie aandelen in een IPO omgooit en hoeveel aandelen worden omgedraaid, zegt Fishe. Ze moeten "een redelijke schatting hebben van hoeveel van de toewijzing naar verwachting zal handelen zodra de voorraad opent", zegt hij. Voor het grootste deel willen bedrijven die zich in de openbaarheid bevinden dat verzekeraars kopers vinden die de aandelen willen houden en mogelijk hun bezit later zullen vergroten als het bedrijf het goed doet. Flippers passen niet in deze beschrijving en worden gezien als verkopers, niet als kopers. Bedrijven hebben echter sommige van hun aandelen die aan flippers zijn toegewezen, nodig om de eerste dag de handel te vergemakkelijken. (Voor gerelateerde informatie, zie 5 Tips voor beleggen in beursintroducties .)

"Geen flippers betekent geen handel, wat een ramp zou zijn," zegt Fishe. "Dus het probleem waarmee ze worden geconfronteerd, is het regelen van de hoeveelheid flipping. "

Flippen genereert handelsactiviteit. Zonder flippers zou er geen voorraad zijn voor particuliere beleggers en het grote publiek om te kopen op de secundaire markt. Maar verzekeraars moeten de mix van kopers en de aanbiedingsprijs bepalen die zullen leiden tot sterke after-marketprestaties voor de nieuw uitgegeven aandelen. Als er te veel aandelen worden omgedraaid, kan de extra voorraad de markt overspoelen en de prijs van het aandeel verlagen. Als de IPO zwak is, wat betekent dat de after-market-prijs van het aandeel onder de aanbiedingsprijs daalt, kunnen underwriters teruggekeerde aandelen kopen om de prijs te verhogen. Deze prijsondersteuning is niet alleen goed voor de nieuwe openbare onderneming, maar ook voor de underwriters en de IPO-abonnees die hun aandelen niet hebben omgekeerd. (Meer informatie over hoe acceptatie werkt in Underwriting Corporate Securities .)

Ontmoedigende IPO-flippers

Met uitzondering van de blokkeringsperiode die insiders van bedrijven verhindert nieuw uitgegeven aandelen te verkopen gedurende enkele maanden na de IPO, er is geen overheidsverordening die het omdraaien van IPO-aandelen verbiedt. De markt vereist echter formele en informele controles van IPO-flippers.

Eén controle tegen ongebreidelde IPO-flipping is dat de Depository Trust & Clearing Corporation (DTCC) verzekeraars informeert wanneer hun klanten aandelen verkopen in de eerste paar weken na de IPO. Verzekeraars willen ervoor zorgen dat klanten die zeggen dat ze niet gaan omslaan hun belofte nakomen, omdat underwriters de aanbiedingsprijs bepalen op basis van handelsverwachtingen. Vergeet niet dat verzekeraars mogelijk ook de haak slaan om gespreide aandelen op te kopen als de prijzen te veel dalen. Als een underwriter via de DTCC verneemt dat een klant een belofte heeft verbroken om niet om te slaan, biedt de underwriter mogelijk niet de client aandelen aan van de volgende IPO die hij verkoopt. Cliënten die van plan zijn hun aandelen om te kopen, laten de verzekeraar dit meestal weten omdat zij toekomstige zakelijke kansen niet in gevaar willen brengen.

De tweede vorm van marktregulering komt in de vorm van brokeragerichtlijnen voor klanten. De makelaardij kan beperken welke van zijn klanten kunnen deelnemen aan een IPO door te eisen dat de klant een minimumbedrag aan activa (zoals $ 500, 000) houdt en dat hij een bepaald aantal transacties in het afgelopen jaar heeft overschreden (de drempel is 36 bij Fidelity bijvoorbeeld). Met andere woorden, de grootste klanten van de makelaardij krijgen een voorkeursbehandeling als het gaat om het kopen van IPO-aandelen.

Makelaarsbedrijven zijn ook wettelijk verplicht om ervoor te zorgen dat alleen ervaren klanten die de hoge risico's van deelneming aan IPO-inkoopaandelen begrijpen en kunnen beheren, en klanten met een laag saldo waarschijnlijk niet in deze categorie vallen. Bovendien ontvangen beursvennootschappen doorgaans geen grote IPO-toewijzingen om aan particuliere beleggers te verkopen; Verzekeraars wijzen de meeste aandelen toe aan institutionele en kapitaalkrachtige beleggers die in staat zijn grote hoeveelheden te kopen, uitgaande van hoge risico's en de aandelen op lange termijn aan te houden. Met een beperkte hoeveelheid aandelen moeten beursvennootschappen kieskeurig zijn over wie zij hen aanbieden.

Als een klant in aanmerking komt en het geluk heeft om aandelen te verwerven, kan de makelaar de klant laten weten dat hij of zij op elk moment vrij is om die aandelen te verkopen, dit binnen de eerste twee tot vier weken nadat de aandelen zijn begonnen handel op de secundaire markt zal worden beschouwd als flipping en zal de cliënt niet langer in aanmerking laten komen om deel te nemen aan toekomstige IPO's voor enkele maanden tot een jaar. Herhaalde overtredingen kunnen leiden tot straffen die zo zwaar zijn als een levenslang verbod op deelname aan IPO met die makelaardij. Zogenaamde flippers moeten begrijpen hoe de brokerage die ze in IPO-aandelen verhandelen, definieert door flipping en wat de gevolgen zullen zijn als ze besluiten om te flippen.

De Bottom Line

IPO-flipping is niet alleen maar slecht. In feite zijn flippers essentieel voor het succes van een eerste openbare aanbieding, omdat ze snel aandelen beschikbaar stellen op de secundaire markt. Het zou niet goed zijn als een nieuw openbaar bedrijf geen handelsactiviteit in zijn voorraad zag. De sleutel is om de hoeveelheid handel te beheersen door van te voren te bepalen welke beleggers op zoek zijn naar IPO-toewijzingen willen kopen en houden en die willen omkeren.(Lees voor meer informatie over hoe de eerste openbare aanbiedingen werken, onze tutorial IPO Basics: Do not Just Jump In .)