a:

De wet van vraag en aanbod is eigenlijk een economische theorie die door Adam Smith in 1776 werd gepopulariseerd. De principes van vraag en aanbod zijn zeer effectief gebleken in het voorspellen van marktgedrag. Er zijn echter meerdere andere factoren die de markten beïnvloeden, zowel op micro-economisch als op macro-economisch niveau. Vraag en aanbod stuurt marktgedrag sterk, maar bepaalt het niet direct.

Het basisprincipe van vraag en aanbod is dat de twee krachten de prijsstelling van producten beïnvloeden totdat een economisch evenwicht wordt bereikt waarin vraag en aanbod in evenwicht zijn. Als de prijs te laag is voor een product, zal de vraag groter worden dan het aanbod aankan. Dit schept dan schaarste, wat de prijs opwaarts drijft. Als de prijs te hoog wordt, stoppen mensen met het kopen van het product en neemt het aanbod toe. De verkopers van het product willen het overtollige aanbod kwijtraken, waardoor ze de prijs verlagen.

Deze fluctuatie gaat door totdat het aanbod en de vraag van een product in evenwicht zijn met elkaar tegen een prijs die consumenten als redelijk accepteren. Deze fluctuatie wordt echter ook beïnvloed door een aantal andere factoren. Publieke perceptie speelt een grote rol in micro-economie. Als het publiek een product als zeldzaam beschouwt, zal de prijs van dat product waarschijnlijk toenemen. Dit geldt zelfs als het product zelf helemaal niet zeldzaam is.

Een voorbeeld hiervan is te zien in de diamantindustrie. Diamanten zijn eigenlijk helemaal niet zeldzaam, maar een kleine selectie van bedrijven heeft de meerderheid van de bronnen in de wereld voor hen opgeslagen en strategisch een beperkt aantal diamanten per keer vrijgegeven. Door het op de markt te brengen als een zeldzaam juweeltje en vast te houden aan het merendeel van het aanbod, heeft de diamantindustrie de waarde van de diamant kunstmatig opgedreven boven wat het evenwicht tussen vraag en aanbod zou zijn zonder interferentie. Dit is een voorbeeld van waarom de wetten van vraag en aanbod als een theorie worden beschouwd, omdat ze het marktgedrag en de economische omstandigheden niet met absolute nauwkeurigheid kunnen voorspellen.

Een andere manier om naar de wetten van vraag en aanbod te kijken, is door ze als een gids te beschouwen. Hoewel het slechts twee factoren zijn die van invloed zijn op de marktomstandigheden, zijn dit zeer belangrijke factoren. Adam Smith noemde ze de onzichtbare hand die een vrije markt leidt. Als de economische omgeving echter geen vrije markt is, zijn vraag en aanbod lang niet zo invloedrijk. In socialistische economische systemen stelt de overheid doorgaans prijzen voor grondstoffen vast, ongeacht de vraag of aanbod of vraag.

Dit levert problemen op omdat de overheid niet altijd in staat is om vraag en aanbod te beheersen. Dit is duidelijk bij het onderzoeken van Venezuela's voedseltekorten en hoge inflatiecijfers vanaf 2010.Het land probeerde de voedselvoorziening over te nemen van particuliere verkopers en prijscontroles vast te stellen, maar kreeg te maken met een verlammend tekort en beschuldigingen van corruptie als gevolg. Vraag en aanbod hebben de situatie in Venezuela nog steeds sterk beïnvloed, maar waren niet de enige invloeden.

De principes van vraag en aanbod zijn herhaaldelijk geïllustreerd gedurende eeuwen van verschillende marktomstandigheden. De huidige economie is echter meer mondiaal dan ooit tevoren en macro-economische krachten zijn moeilijk te voorspellen. Vraag en aanbod zijn effectieve indicatoren, maar geen concrete voorspellers.