a:

Aandelen en obligaties dragen beleggingsrisico. Kopers eisen een premiumrendement of een gereduceerde kostprijs van verkopers of emittenten in ruil voor het nemen van beleggingsrisico's. De premie voor dat risico kan in theorie hetzelfde zijn, maar aandelen hebben historisch gezien een hogere risicopremie dan obligaties.

Marktrisicopremie meten

De standaardvergelijking die wordt gebruikt om de risicopremie voor aandelen te berekenen, is het rendement op het actief of de investering min het risicovrije rendement voor dezelfde duur. Als de risicovrije rente 2% is, heeft een actief van 5% een risicopremie van 3%.

Volgens de reguliere financiële theorie is het risicovrije rendement elke investering zonder risico; U. S. Treasury bills worden meestal gebruikt als een proxy voor de risicovrije belegging. Dit risico omvat alleen wanbetalingsrisico of absoluut verlies, niet opportuniteitskosten of inflatierisico.

T-bills hebben bijvoorbeeld vrijwel geen kans op in gebreke blijven. Dit betekent dat de investering geen nominale waarde verliest. Het inflatiepercentage kan echter hoger zijn dan het risicovrije rendement op T-bills, wat betekent dat de koopkracht in de loop van de tijd kan afnemen.

De risicopremie op obligaties is beter bekend als de creditspread. De standaardformule voor een bedrijfskredietspreiding is het rendement op bedrijfsobligaties minus de 10-jaars rente op staatsobligaties.

Marktrisicopremie voor aandelen en obligaties

Volgens onderzoek van NYU was de geometrische gemiddelde risicopremie op aandelen ten opzichte van T-bills 6. 11% tussen 1928 en 2014. Met andere woorden, de aandelen moesten bieden een gemiddeld rendement van 6 11% boven het rendement op T-bills om een ​​belegger te verleiden de risicovrije rente op te geven.

Vergelijkbare onderzoeken van Stanford University vonden dat de geometrisch gemiddelde credit spread van bedrijfsobligaties van 1866 tot 2011 slechts 53% bedroeg.