a:

Hoewel de basistarief en de federale fondsenrente nauw met elkaar verbonden zijn, verschillen hun basistarieven op basis van de marktregelgeving van de Federal Reserve. Het belangrijkste tarief is de rentevoet die banken consumenten in rekening brengen voor leningen, zoals creditcards en hypotheken. De schommelingen volgen de federal funds rate, het percentage dat banken elkaar in rekening brengen voor overnight-leningen. De prime rate loopt over het algemeen een paar punten boven de federal funds rate en banken reserveren normaal gesproken dit tarief voor hun meest kredietwaardige klanten.

Klanten van een creditcardmaatschappij met hoge kredietwaardigheidsreviews kunnen bijvoorbeeld de primaire rentevoet ontvangen. Als de federal funds rate 2% is, zou de prime rate ongeveer 5% zijn, omdat deze ongeveer 3 punten boven de federal funds rate uitkomt. Als de federal funds rate wordt verlaagd van 2% naar 1,5%, kan de bank de rente op de creditcard dienovereenkomstig verlagen.

De federal funds rate heeft een direct effect op de Amerikaanse economie, aangezien deze fungeert als basisrente voor alle andere rentetarieven die worden aangeboden door verschillende financiële instellingen en organisaties. Over het algemeen geldt: hoe hoger de federale fondsen, hoe duurder het is voor iedereen om geld te lenen.

Volgens de voorschriften van de Federal Reserve moeten financiële instellingen elke dag een bepaald bedrag aan reservefondsen op hun Federal Reserve-rekening houden. Als een bank aan het einde van een werkdag een tekort verwacht, kan een andere instelling met een overschot voor die dag instappen en geld lenen aan de bank. De rentevoet die de leenbank voor het geld in rekening brengt, is de daggeldrente van de federale fondsen.