De detailhandel heeft tal van financiële ratio's die het management helpen bij de verkoop van goederen. Deze financiële ratio's zijn ook nuttig voor beleggers om de langetermijnveiligheid, kortetermijnefficiëntie en algehele winstgevendheid van een retailbedrijf te bepalen. Bovendien kunnen ze helpen analyseren hoe goed een detailhandelsbedrijf zijn voorraad verkoopt, zijn producten beprijst en zijn bedrijf als geheel beheert.

Current Ratio

De current ratio wordt gemeten door de vlottende activa van een bedrijf te delen door de kortlopende verplichtingen. Deze financiële maatstaf meet het vermogen van een bedrijf om zijn kortetermijnverplichtingen af ​​te betalen. Een huidige ratio groter dan één geeft aan dat een bedrijf zijn kortlopende schuld kan dekken met zijn meest liquide activa. Voor een belegger meet de huidige ratio de liquiditeit en kortetermijnstabiliteit van een organisatie tijdens de potentiële seizoensfluctuaties die de detailhandel kent.

Quick Ratio

De quick ratio wordt berekend door contanten en debiteuren te delen door kortlopende schulden. Deze ratio is vergelijkbaar met de huidige ratio, maar de snelle ratio is beperkter voor de activa die de verplichtingen dekken. Om deze reden is de snelle ratio een betere meting van de onmiddellijke liquiditeit van een bedrijf. Als een bedrijf gedwongen wordt om zijn activa te liquideren om zijn rekeningen te betalen, worden bedrijven met een hogere snel ratio-meting gedwongen om minder activa te verkopen. Vanuit het standpunt van een belegger geeft de quick ratio inzicht in de stabiliteit van de onmiddellijke liquiditeitspositie van een onderneming.

Brutowinstmarge

De brutowinstmarge is een rentabiliteitsratio die in twee stappen wordt berekend. Eerst wordt de brutowinst berekend door de kostprijs van verkochte goederen (COGS) van de netto-opbrengst af te trekken en vervolgens wordt de brutowinst gedeeld door de netto-omzet. Deze statistiek is inzichtelijk voor zowel management als beleggers met betrekking tot de markup verdiend op producten. Vanuit het standpunt van een belegger verdienen hogere brutowinstmarges de voorkeur, omdat een stuk voorraad meer omzet genereert wanneer het voor een hogere brutowinst wordt verkocht. Omdat alle artikelen in een winkelbedrijf voorraadartikelen zijn, heeft de brutowinstmarge betrekking op elk artikel in een winkel.

Voorraadomzet

Berekend door de nettoverkoop voor een periode te delen door het gemiddelde voorraadsaldo voor dezelfde periode, is de voorraadomzet een meting van de efficiëntie van voorraadbeheer. Retailbedrijven hebben inventaris bij de hand om te beveiligen en beschermen. Bovendien kan oudere voorraad verouderd raken. Om deze reden is een hogere voorraadomzet gunstig voor zowel management als beleggers. Een lage voorraadomzet duidt erop dat een bedrijf inefficiënt te veel voorraad heeft of geen grote hoeveelheden verkopen ontvangt.Als alternatief kan een omzetratio van de inventaris te hoog zijn. Een grote ratio kan bijvoorbeeld aangeven dat een bedrijf efficiënt voorraad bestelt, maar geen bestelkortingen ontvangt.

Rendement op activa

Rendement op activa (ROA) is een rendementsmeting die meet hoe goed een bedrijf zijn activa gebruikt om inkomsten te genereren. Dit is vooral belangrijk voor een retailbedrijf, omdat het afhankelijk is van zijn voorraad om omzet te genereren. De financiële ratio wordt berekend door de totale inkomsten van een bedrijf te delen door het totale vermogen. Een belegger kan de ROA van een retailbedrijf vergelijken met branchegemiddelden om te begrijpen hoe effectief het bedrijf zijn producten beprijst en de voorraad omzet. De detailhandelskledingindustrie meldde bijvoorbeeld een gemiddelde ROA van 19,9% in het derde kwartaal van 2015. Als een bedrijf in deze branche een metriek van 10% berekende, zou dit te veel voorraad kunnen bevatten of niet hoog genoeg prijzen kunnen berekenen in vergelijking met aan zijn concurrenten.

Interest Coverage Ratio

De rentedekkingsratio wordt berekend door de winst vóór rente en belastingen (EBIT) te delen door de gemiddelde rentelasten. Een detailhandelsbedrijf kan een rentelast worden aangerekend voor de huur of lease van goederen, uitrusting, gebouwen of andere items die nodig zijn voor operaties. De rentedekkingsratio bepaalt hoe goed een bedrijf de rente voor een periode kan dekken. Een belegger kan deze ratio gebruiken om de stabiliteit van een bedrijf te bepalen, evenals hoe goed het zijn rentelasten kan dekken.

EBIT-marge

De EBIT-marge meet de EBIT-ratio tot de netto verdiende inkomsten voor een periode. Een bedrijf kan deze financiële ratio gebruiken om de winstgevendheid van verkochte goederen te bepalen zonder rekening te houden met kosten die niet rechtstreeks van invloed zijn op het product. Hoewel de EBIT-marge nog steeds zichtbaar is in administratieve en verkoopkosten, worden enkele uitgaven verwijderd die de perceptie van de winstgevendheid van een goed kunnen beïnvloeden. Vanuit het standpunt van een belegger geeft de EBIT-marge een indicatie van het vermogen van een bedrijf om inkomsten te genereren.