President Obama wil de pensioenuitkeringen van Amerika beperken.

In zijn State of the Union-adres gaf Obama aan dat hij in maart zijn begrotingvoorstel in maart zal opnemen om te beperken hoeveel Amerikanen in belastinggerelateerde pensioenregelingen mogen opnemen, inclusief hun door het bedrijf beheerde 401 (k) s en individuele pensionering accounts. De grenzen komen op een moment waarop bedrijven zoals Fidelity zeggen dat Amerikanen al onvoldoende geld hebben als het gaat om hun pensioen (zie MarketWatch-verhaal hier).

AD:

Net als vorig jaar, voorziet het plan van Obama dat het beperken van de bijdragen om te voorkomen dat pensioenspaarders meer dan $ 205.000 aan lijfrentebetalingen ontvangen van al hun pensioenregelingen gecombineerd - 401 (k) s, IRAs en pensioen voordelen. Dit maakte deel uit van de begroting van 2014 die afgelopen voorjaar werd voorgesteld.

Dat betekent dat een 62-jarige niet meer dan $ 3 kan hebben. 4 miljoen dollar gestort in fiscaal aantrekkelijke pensioenspaarregelingen, want dat is hoeveel het zou kosten om een ​​lijfrente te kopen die $ 205.000 per jaar levenslang oplevert, volgens actuariële schattingen gemaakt in het voorjaar van 2013. In zijn State of the Union Address, de President zei dat hij Congres wilde "om een ​​omgekeerde belastingcode te repareren die grote belastingvoordelen oplevert om de rijken te helpen sparen, maar doet weinig tot niets voor Amerikanen uit de middenklasse. “

AD:

Tax Nightmare for Middle Americans

Voor een verdienende burger uit de hogere middenklasse die hoopt te voorkomen dat hij tegen de limiet aanloopt, zou het voorstel van de president, als het in wet wordt omgezet, elk jaar een nachtmerrie ingewikkelde berekening opleveren wanneer belastingen worden gearchiveerd om te bepalen wat de maximale bijdrage voor het volgende jaar is. Het kan de bijdragen voor werknemers vroeg in hun carrière beperken, zo stellen critici, omdat jonge werknemers nog vele jaren over hebben om bestaande tegoeden te verdienen. Eindsaldi zouden uiteindelijk dichter bij $ 500.000 kunnen liggen dan bij de $ 3. 4 miljoen vorig jaar voorgesteld door de regering-Obama.

AD:

Dat is ver beneden het bedrag dat experts zeggen dat Amerikanen nodig hebben om hun pensioen te financieren. Getrouwheid schat dat mensen minstens acht keer hun eindsalaris nodig hebben om dezelfde levensstandaard te behouden die ze hadden voordat ze met pensioen gingen. Voor iemand die $ 250.000 per jaar verdient, betekent dat minstens $ 2 miljoen aan besparingen.

Zoals te verwachten, was dit een beetje een slaapprobleem. In plaats daarvan is het voornamelijk geanalyseerd door adviseurs van pensioenplannen, actuarissen, economen en beleidsadvocaten.

Misschien heeft niemand meer gedaan om het voorstel van de president te analyseren dan Jack VanDerhei, onderzoeksdirecteur van het Employee Benefit Research Institute, gevestigd in Washington, DC VanDerhei schreef afgelopen voorjaar een advies over het voorstel met zijn collega's Nevin Adams en Craig Copeland, en breidde zijn analyse uit in EBRI's Issuememorandum nr.389 in augustus 2013, getiteld "The Impact of a Retirement Savings Cap. "

Onmogelijk om te implementeren

Het eerste probleem, zegt VanDerhei, is dat het bijna onmogelijk lijkt om het voorstel van de president daadwerkelijk uit te voeren, aangezien de limiet voor uitgestelde belastingen gebaseerd is op de geaccumuleerde voordelen voor IRA's, 401 (k) s en pensioenen.

'Vraag me alsjeblieft niet in de echte wereld hoe ze dit bereiken, want ik heb geen idee', zegt hij. "In de echte wereld moet u erachter komen dat niet alleen de som van al uw IRA's en beschikbare premiesaldi elk jaar vermoedelijk voor belastingaangiften zijn, maar ook teruggaan en uw opgebouwde aanspraken op toegezegd-pensioenregelingen van huidige en vorige werkgevers berekenen , " hij zegt.

EBRI heeft een database van 24 miljoen deelnemers in het 401 (k) -systeem. Er is echter geen database die de plannen met een te bereiken doel en toegezegde bijdragen met elkaar verbindt, zegt VanDerhei.

Het voorstel van de president zou de grootste impact hebben, zegt VanDerhei, over "mensen met genereuze toegezegd-pensioenregelingen die de limiet aan de kant van de beschikbare premie hebben bespaard. "

Lage saldi voor 35-jarigen

De $ 3. 4 miljoen die de regering-Obama in april vorig jaar had uitgegeven, was alleen hoog omdat de discontovoeten op een historisch laag niveau lagen, zegt VanDerhei. In april vorig jaar berekende VanDerhei dat de effectieve discontovoet, of verondersteld rendement op pensioenactiva, 4% was. De toegestane bijdrage van elk jaar zou gebaseerd zijn op veronderstelde rendementen, dus in jaren waarin de tarieven hoog zijn, zou de toegestane bijdrage lager zijn. En dat geldt ook voor het eindsaldo op de pensioenrekening.

Zelfs met een lage 4% zou het voorstel van de president het uiteindelijke saldo dat zou kunnen worden verzameld tot $ 1 aanzienlijk beperken. 17 miljoen voor de 35-jarigen van vandaag. De tarieven zijn sinds vorig jaar al aanzienlijk gestegen. Als ze zouden oplopen tot 6%, zou dit de jaarlijkse bijdragen aan het niveau van 35-jarigen beperken, waardoor de uiteindelijke telling op de rekening slechts $ 569.000 zou bedragen. Met 8% zouden de bijdragen verder worden beperkt voor een verwacht eindsaldo van slechts $ 284, 000. (Zie figuur 2, pagina 6 in de Issue Brief.)

Het plan van de president kan ook ertoe leiden dat kleine bedrijven hun 401 (k) -plannen helemaal afleggen. VanDerhei keek ook naar de waarschijnlijkheid dat sponsors kleine 401 (k) -plannen zouden kunnen beëindigen met 100 werknemers of minder omdat de eigenaar van het kleine bedrijf tegen de limieten streed die vereist waren door de limiet voor het uiteindelijke voordeel en niet langer aan het plan konden bijdragen.

Zelfs bij een disconteringsvoet van 4%, die hogere bijdragen mogelijk zou maken, zou het pensioenplafond de bijdragen in het plan ernstig gaan beperken. Afhankelijk van de omvang van het plan, met kleinere plannen die minder beperkingen ondervinden, zou tussen 18% en 62% van de bestaande 401 (k) -plannen ten minste één werknemer - vermoedelijk de eigenaar of topmanager - tegen een premiegrens stoten. Het aandeel stijgt naar een bereik tussen 29% en 75% als de korting stijgt tot 8%.

Meer deelnemen aan het debat

Meer analisten hebben zich in de afgelopen maanden bij het debat over het voorstel van de president gevoegd. In de Winter 2014-uitgave van "Journal of Retirement" (artikel hier, achter paywall) stond een artikel dat een voorstel bevat om de oorspronkelijke doelstellingen van president Obama te bereiken, maar met een methode die eenvoudiger en goedkoper zou zijn om te implementeren. John Turner, directeur van het Pension Policy Centre in Washington, D.C., schreef het artikel met David McCarthy, senior onderzoek in het pensioenbeleidcentrum en Norman Stein, hoogleraar in de rechten aan de Drexel University.

Net als de president drukken Turner en zijn collega's hun bezorgdheid uit over het feit dat sommige rijke mensen superhoge saldi accumuleren, zelfs met bestaande premielimieten. De auteurs schatten dat 176.000 huishoudens in 2010 een vaste bijdrage en IRA- of Keogh-rekeningen hadden gecombineerd van meer dan $ 3 miljoen. Op basis hiervan schatten de auteurs dat er "waarschijnlijk meer dan $ 500 miljard is" in zeer grote bedragen die in deze rekeningen worden aangehouden.

Als een voorbeeld van te grote balansen, kiezen de auteurs de $ 87 miljoen die is verzameld in een IRA door Mitt Romney, de voormalige Republikeinse gouverneur van Massachusetts die in 2012 zonder succes president was. Het artikel bevat ook de top 10-plannen met de grootste gerapporteerde gemiddelde rekeningsaldi in 2010. Bovenaan de lijst staat een plan beëindigd in 2010, Chelsey Capital Profit Sharing Plan van New York, met slechts twee deelnemers met een gemiddelde bezittingen van $ 253 miljoen elk. Op nummer 10 had Perry J. Radoff, P. C. Winstdelingsplan van Houston, Texas, een gemiddeld saldo van $ 11. 8 miljoen voor twee deelnemers.

Platte $ 5 miljoen

Turner en zijn co-auteurs bevelen aan dat er een limiet van $ 5 miljoen is op de definitieve accumulatiesaldi in toegezegde-bijdrageregelingen. Omdat de auteurs geen beleid wilden ondersteunen dat van invloed was op toegezegd-pensioenregelingen, wilden ze dat de limieten alleen van toepassing waren op toegezegde-bijdrageregelingen. "Wij denken dat openbaar beleid toegezegd-pensioenregelingen moet aanmoedigen", legt Turner uit.

Turner en zijn co-auteurs werken aan een vervolgdocument dat bekijkt hoe groot een "belastingsubsidie" van de plannen is. Hoewel belastingen worden uitgesteld en uiteindelijk worden betaald bij intrekkingen, beweert Turner dat door het rendement op de rekening te beschermen, kapitaalwinsten onterecht worden beschermd tegen inkomen en dit een subsidie ​​vormt. Als de belasting wordt betaald door rijke spaarders wanneer de bedragen worden opgenomen, "is de belasting precies hetzelfde als wanneer hij had geïnvesteerd na belastinginkomsten en een belastingvrij rendement op vermogenswinst behaalde," betwist Turner.

De auteurs van een artikel in de komende editie van het voorjaarsvierland van "Journal of Retirement" zijn het niet eens met de beweringen van Turner en zijn collega's. Het artikel, getiteld "Voorgestelde limieten voor het leven lang meegaan: minder dan het oog ontmoet", is geschreven door Sylvester Schieber, stopte met Towers Watson en werkte als een onafhankelijke consultant in New Market, Md., En Brendan McFarland, senior onderzoeksmedewerker bij Towers Watson. in Arlington, Va.

Schieber plaatst vraagtekens bij de waarde van het focussen op zeer hoge saldi in sommige accounts als de basis voor beleid dat uiteindelijk middenkaderbestuurders en huishoudens met een hoger gemiddeld inkomen zou kunnen schaden.

Fantastische accounts

"Ze hebben deze gevallen van mensen die deze fantastische accounts hebben ontwikkeld," zegt Schieber over Turner en zijn collega's. De mensen met zeer hoge saldi plaatsten activa in uitgestelde belastingen, vaak als ze jong waren bij het opstarten van een bedrijf. "Toen hadden ze deze fantastische resultaten en plotseling werden deze activa veel geld waard", zegt Schieber.

"Je kunt dat uitbeelden als een apparaat om belasting te ontwijken," zegt Schieber, "en misschien is er hier iets dat ik niet zie aan de manier waarop mensen hun accounts kunnen liquideren wanneer ze de pensioengerechtigde leeftijd bereiken. "Toch is Schieber, uit zijn eigen analyse, het niet eens met Turner en zijn collega's dat er een belastingtoeslag is voor de rijken.

Schieber doet zijn best om de belasting voor distributies van een IRA- of 401 (k) -rekening te berekenen met $ 100 miljoen aan investeringen. De eigenaar van het account, Romney of wie dan ook, zou volgens de huidige wetgeving op 70½ jarige leeftijd moeten beginnen met het opnemen van een bedrag gelijk aan het saldo gedeeld door 27. 4. Voor deze rekening van $ 100 miljoen, het bedrag van de eerste jaarlijkse distributie zou in het belastingjaar 2013 $ 3, 649, 635 zijn, volgens de berekeningen van Schieber.

Bij de hoogste belastingschijf, zou de eigenaar van deze rekening $ 1, 455, 255 belast worden voor belastingjaar 2013. Als het geld op een niet-belastingafhankelijke rekening had gestaan, zou de belasting in 2013 hetzelfde zijn $ 3, 649, 635 zou slechts $ 729, 927 zijn geweest, gebaseerd op het belastingtarief van 20% vermogenswinst. De regering komt duidelijk vooruit in dit voorbeeld als het geld weggestopt werd in de IRA met de belastinguitstel in plaats van opgeslagen buiten de IRA zonder de belastinguitstel.

Romney's Belastingen

"De situatie van Romney ziet er naar uit dat hij uiteindelijk meer belasting zal moeten betalen omdat hij dit geld beschut heeft dan wanneer hij het gewoon als gewone investering zou hebben gedragen," zegt hij. "Dus misschien krijgt de regering zijn belastingen niet wanneer hij wil, maar uiteindelijk krijgt hij meer omdat hij dwaas genoeg was om deze activa te beschermen die spectaculaire resultaten opleverden," voegt hij eraan toe.

Schieber, in zijn volgende artikel, ook gekeken naar hoe mensen die de pensioengerechtigde leeftijd van vandaag zou hebben vergaan als ze de voorgestelde limiet van de president hadden op hun plaats voor hun hele loopbaan. Zijn gesimuleerde resultaten houden rekening met het werkelijke rendement van een portefeuille van 60% aandelen en 40% obligaties en de discontovoet van elk jaar in de afgelopen 40 jaar. Schieber ontdekte dat in plaats van $ 3 te verzamelen. 4 miljoen, een gepensioneerde bij zelfs de hoogste inkomens zou niet meer dan een $ 1 hebben verzameld. 5 miljoen balans.

Schieber evalueerde ook hoe dezelfde gepensioneerde het zou doen als er een $ 2 was geweest. 5 miljoen vlak-dollar limieten op het eindsaldo. Vervolgens beoordeelde hij hoe een limiet van $ 5 miljoen voor een vast bedrag op dezelfde gepensioneerde zou werken, de door Turner en zijn collega's aanbevolen limiet.Schieber ontdekte dat in het geval van een dollarlimiet van $ 2. 5 miljoen, iemand die op zijn 25ste begon te werken in 1976 en in 2013 met pensioen ging op 62-jarige leeftijd, zou slechts $ 1 hebben verzameld. 5 miljoen, op basis van de inflatie gecorrigeerde waarde van $ 2. 5 miljoen in 1976. Als de uiteindelijke limiet $ 5 miljoen was, zou dezelfde persoon $ 2 hebben opgebouwd. 1 miljoen, opnieuw gebaseerd op de voor inflatie gecorrigeerde waarde van $ 5 miljoen in 1976.
Schieber voerde ook simulaties uit voor loopbanen, beginnend in elk jaar dat een eeuw teruggaat om te zien hoe de dop zou hebben gewerkt onder historische omstandigheden. "Geen werk Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog zou een werknemer met een kapitalisatie van $ 2,5 miljoen met normale investeringspatronen bij de pensionering een evenwicht kunnen bereiken dat gelijk is aan de voorgestelde wettelijke limiet, "zegt hij. Schieber zegt dat beleidsmakers moeten kijken naar het bredere beeld van zowel sociale zekerheid als pensioensparen om voorstellen te evalueren die de pensioenuitkeringen beperken. In het kader van de sociale zekerheid betalen werknemers met een hoger inkomen een systeem en ontvangen een zeer bescheiden voordeel, waarbij ze een bedrag ver onder de bijdragen ontvangen, waarbij ze de voordelen van anderen subsidiëren. Dus, deze zelfde werknemers zouden geen limieten moeten halen die hen zouden verhinderen om een ​​adequaat inkomen te bereiken bij hun pensioen, zegt Schieber.

De bottom line

Schieber beveelt aan dat als beleidsmakers een limiet willen stellen aan pensioenaccumulatie, het beleid vertrouwt op een eenvoudige trigger die wordt toegepast wanneer iemand de pensioengerechtigde leeftijd bereikt. Dit zou te maken hebben met de zeer hoge rekeningsaldi van een aantal rijke gepensioneerden die een fantastisch rendement behalen, zonder het vermogen van werknemers die $ 250.000 verdienen om een ​​adequaat pensioeninkomen te bereiken, te schaden. Schieber suggereert een triggerlimiet van $ 7. 5 miljoen, met dien verstande dat de gepensioneerde reeds bij de normale pensioenleeftijd van de sociale zekerheid bedragen boven de $ 7 zou moeten opnemen. 5 miljoen balans.

Correctie: een eerdere versie gaf een verkeerd beeld van de geschatte bedragen die konden worden verzameld onder $ 2. 5 miljoen en $ 5 miljoen vlak-dollargrenzen.