Oil. Het is een niet-hernieuwbare hulpbron, maar pas in het laatste decennium is het "niet-deel" echt begonnen naar huis te slaan. Terwijl de olieprijzen hun schijnbaar eindeloze tocht naar de hemel voortzetten, is het gefluister over piekolie veranderd in een gebrul. Piekolie is de hypothetische datum waarop de gecombineerde dagelijkse productie van wereldwijde olieproducenten zijn maximum heeft bereikt en vervolgens begint te dalen. In wezen is dit het punt waar het aanbod naar beneden gaat, terwijl de vraag blijft stijgen. U hoeft geen grote economie te zijn om uit te zoeken wat het effect op de prijzen zal zijn.

AD:

De niet-hernieuwbare status van fossiele brandstoffen staat niet ter discussie - we hebben geen dinosaurussen meer - maar de timing en de gevolgen van piekolie zijn controversieel. Sommigen geloven dat we al op de helling zijn, terwijl anderen geloven dat dit niets anders is dan angst zaaien. In dit artikel zullen we het debat onderzoeken en een aantal van de gevolgen onderzoeken die zich waarschijnlijk zullen voordoen wanneer de put droogloopt.

Zijn we er al? De peak oil-theorie werd voor het eerst naar voren gebracht door de Amerikaanse geowetenschapper Marion King Hubbert in 1956. Hij zei dat de productie de neiging heeft een klokvormige curve te volgen, vaak "Hubbert's peak" of "Hubbert's curve" genoemd, en voorspelde dat de olieproductie in de Verenigde Staten zouden hun hoogtepunt bereiken in 1970. Ondanks de kritiek in die tijd was zijn voorspelling uiteindelijk correct gebleken (figuur 1).

AD:

Bron: U. S. Energy Information Administration

Hubbert breidde zijn theorie vervolgens uit om de wereldwijde olieproductie te dekken. Hubbert voorspelde een wereldwijde piek rond het jaar 2000. Dit is waar de dingen modderig worden. Vaak is achteraf de enige manier om zeker te zijn van een langetermijntrend. Sommige deskundigen geloven dat we al een piek hebben bereikt of dat die op handen is, terwijl anderen een piek in 2020 of later voorspellen. Een rapport in opdracht van het Amerikaanse ministerie van Energie met de titel "Piek met wereldolieproductie: effecten, beperking en risico's" (2005), ook wel het Hirsch-rapport genoemd, vat enkele van de belangrijkste voorspellingen samen die zijn gepubliceerd door energie- en economische experts:

AD:

Geplande datum	Bron	Achtergrond
2006-2007	Samsam Bakhitari	Iranian Oil Executive
2007-2009	Matt Simmons	Investment Banker
Voor 2009	Ken Deffeyes	Oil Company Geologist
Voor 2010	David Goodstein	Vice Provost, Cal Tech
Rond 2010	C. J. Campbell	Oil Geologist
Na 2010	World Energy Council	Niet-gouvernementele organisatie
2010-2020	J. Laherrere	Oil Geologist
2016	Energy Information Administration (nominaal geval)	Afdeling Energie Analyse
Na 2020	Royal Dutch Shell	Major Oil Company
No Visible Peak	Michael Lynch	Energy Economist

Zoals u kunt zien in de bovenstaande grafiek, is een exacte datum voor een piek moeilijk te voorspellen, zelfs voor degenen die bij de branche zijn betrokken.Veel experts zeggen dat we de piek al hebben bereikt of dat het vóór 2010 zal zijn, terwijl anderen voorspellen dat het tien jaar of later zal gebeuren. De moeilijkheid om een ​​exacte datum vast te leggen is te wijten aan geologische complexiteit, meetproblemen, prijsvariaties, elasticiteit van de vraag en politieke invloeden. Wat wel duidelijk is, is dat we nog geen honderd jaar schijnbaar onbeperkte toevoer hebben. (Zie voor verwante literatuur Understanding Supply-side Economics en Economics Basics: Demand and Supply .)

Supply & Demand Naar verwachting groeit de wereldwijde vraag naar olie 50% tegen 2025, volgens het Amerikaanse ministerie van Energie, "International Energy Outlook 2004". Dit is een enge statistiek, gezien het feit dat een piek in het aanbod door de meeste experts al lang daarvoor is voorspeld.

In het Hirsch-rapport zegt Robert Hirsch dat mitigatie van het probleem veel doorlooptijd vereist. Hij voorspelt dat het 20 jaar zou duren om de transitie te maken zonder substantiële financiële en maatschappelijke impact. Kortere overgangsperioden zouden resulteren in enorme tot matige tekortkomingen in de vloeibare brandstof.

Hoewel de tekortkomingen ons nog niet hebben getroffen, zijn er al verontrustende trends in reserves versus vraag (figuur 2).

Figuur 2: Netto-verschil tussen jaarlijkse wereldolievoorraden toevoegingen en jaarlijkse consumptie.

Bron: U. S. Departement Energie rapport "Piek met wereldolieproductie: effecten, beperking en risico's" (2005)

Sommige zijn het oneens met Hirsch's beoordeling van het gevaar. Econoom Michael Lynch stelt dat de olieproductie nauw verbonden is met de prijs. Lynch zegt dat de fout die Hubbert-modelers maken, aanneemt dat geologie de enige motivator is voor ontdekking, uitputting en productie van olie. Lynch zegt dat de drop-off in olie-ontdekking waarvan we getuige zijn niet te wijten is aan geologische beperkingen, maar in plaats daarvan aan vraag en aanbod. "Voor een econoom weerspiegelt de daling in exploratie optimaal gedrag: ze verspillen geen geld aan het zoeken naar iets dat ze decennialang niet zullen gebruiken ." (PDF: "Het nieuwe pessimisme over petroleumbronnen: Debunking the Hubbert Model (and Hubbert Modelers)" (2004).)

Anderen beweren dat naarmate traditionele fossiele brandstoffen opraken, alternatieve brandstoffen en nieuwe extractiemethoden zullen opvullen de leegte. Daniel Yergin, de voorzitter van Cambridge Energy Research Associates (CERA), zegt dat het gevaar van peak oil een mythe is, en dat de huidige crisis de vijfde keer is dat de wereld zogenaamd zonder olie zou zijn. "Elke keer - of het nu de 'benzine-hongersnood' aan het einde van de Eerste Wereldoorlog of het 'permanente tekort' van de jaren 1970 - de technologie en de opening van nieuwe grensgebieden hebben het spookbeeld van verval uitgebannen, er is geen reden om te denken dat de technologie deze keer is voltooid. "

De dag na - Effecten van piekolie
Apocalyptische visie Hoe de dagen na de piek er uit gaan zien, staat ter discussie. Het is heel goed mogelijk dat de piek enorme consequenties zal hebben voor de samenleving zoals we die vandaag kennen, vooral als er geen alternatieven kunnen worden gevonden. De ontwikkeling van de Amerikaanse economie en levensstijl is fundamenteel gevormd door toegang tot overvloedige, goedkope olie.

• Brandstofprijzen - Olieschaarste zal waarschijnlijk de olieprijzen meervoudig doen toenemen, voorspelt Hirsch in zijn rapport. "Het decennium na het begin van de oliepiek in de wereld kan lijken op de periode na het olie-embargo van 1973-74 en het economische verlies voor de Verenigde Staten kan worden gemeten op een schaal van een biljoen dollar. ' (Lees voor meer informatie over hoe u hiermee om moet gaan Een greep op de energiekosten .)
• Voedselprijzen - De prijs van voedsel hangt nauw samen met de prijs van brandstof. Terwijl de verzendkosten omhoog schieten, zullen de voedselprijzen op de voet volgen. Dit effect zou kunnen worden verergerd door de vraag naar ethanol. Velden die normaal zouden worden gebruikt voor het verbouwen van voedselgewassen worden al omgezet in maïs voor onze gastanks; in slechts drie jaar, van februari 2005 tot februari 2008, stegen de algemene voedselprijzen wereldwijd met 83%, volgens een rapport van de Wereldbank getiteld "Stijgende voedselprijzen: beleidsopties en antwoord van de Wereldbank" (PDF). Verhoogde productie van biobrandstoffen heeft bijgedragen aan de stijging van de voedselprijzen, aldus het rapport. (Lees voor meer informatie over alternatieve energie The Biofuels Debate Heats Up .)
• Urban Migration - Gemeenten kunnen ook hard worden geraakt door piekolie. Voorsteden kunnen spooksteden worden met Abercrombie & Fitch-catalogi die in het stof blazen als tumbleweeds. Transportkosten voor zowel individuele pendelaars als stadsvervoer zouden onbetaalbaar kunnen worden, wat een massale uittocht uit de buitenwijken dwingt als mensen dichter bij hun werk komen. Landgebruikspatronen kunnen ook veranderen, waardoor er druk ontstaat voor nieuwe openbare infrastructuur. Dit concept wordt diepgaand onderzocht in de documentaire 'Oliepolie' van 'The End Of Suburbia'.

Opportunity for Evolution Anderen delen deze dystopische opvatting niet. In plaats van een ramp in de maak, ziet Cambridge Energy Research Associates (CERA) - een energieadviseur voor bedrijven, overheden, financiële instellingen en technologieleveranciers - piekolie als een kans. CERA voorspelt een olieveld na 2030, in plaats van een piek of klokvormige curve, tijdens welke de olieproductie afvlakt. Dit scenario zou tijd bieden voor onconventionele vloeibare brandstoffen om de kloof te dichten. CERA wijst op de productie van zware oliezanden, gasgerelateerde vloeistoffen (condensaat- en aardgasvloeistoffen), gas-tot-vloeistoffen en kolen-naar-vloeistoffen.

Zonne-energie, windenergie, waterstofbrandstofcellen, biobrandstoffen en ethanol kunnen allemaal nieuwe innovaties zien. (Voor meer informatie over alternatieve energie, lees Building Green voor uw huis en uw portemonnee en Unearth Winsten in olieverkenning en productie .)

Voorbereiding op piekolie Zelfs conservatief schattingen voorspellen een piek in jaren, geen eeuwen. De vraag is nu wat we zullen doen om er klaar voor te zijn? Onderwijs is de eerste stap. Het is schokkend dat een probleem met dergelijke potentieel enorme langetermijngevolgen door meer mensen niet wordt begrepen. Dit artikel is alleen over dit onderwerp gegaan, maar het is mogelijk om vandaag consumenten- en investeringskeuzes te maken om u voor te bereiden op wat een enorme wereldwijde verandering zou kunnen zijn door meer informatie te zoeken.

Lees Peak Oil: wat moet u doen als de bronnen drooglopen om te weten te komen welke investeringen goed zullen presteren als de piekoliegroepen binnenkomen.