Of u nu een technisch analist bent of niet, er zijn maar heel weinig beleggingstechnieken die niet op zijn minst een knipoog geven naar de technische kant van beleggen. Sommige beleggingsstijlen gebruiken niets anders dan technische analyse, waarbij hun beoefenaars vaak beweren dat ze niets weten van aandelenfundamenten omdat alles wat ze nodig hebben in de hitlijsten zit. Dit segment van beleggen ontsproot niet uit het niets. In dit artikel zullen we kijken naar de mannen die pionierden op het gebied van technische analyse.

AD:

Tutorial: Technische Analyse

All Things Flow from Dow
Charles Dow neemt een grote plaats in in de geschiedenis van financiën. Hij stichtte de Wall Street Journal - de benchmark waarmee alle financiële documenten worden gemeten - en, wat nog belangrijker is voor ons doel, hij heeft de Dow Jones Industrial Index gecreëerd. Dow opende daarmee de deur naar technische analyse. Dow registreerde de hoogte- en dieptepunten van zijn gemiddelde dagelijks, wekelijks en maandelijks, en correleerde de patronen met de eb en vloed van de markt. Hij zou dan artikelen schrijven, altijd na het feit, erop wijzend hoe bepaalde patronen eerdere marktgebeurtenissen verklaarden en voorspelden.

AD:

Dow kan echter niet alle - of zelfs een meerderheid van - de eer opeisen voor de theorie die zijn naam draagt. Dow Theory zou alleen hebben gehandeld als een achteraf bevestiging van losse opdrachtgevers als het niet voor William P. Hamilton was. (Voor meer informatie, zie Giants Of Finance: Charles Dow .)

Eerste in het water: William P. Hamilton Dow Theory was een verzameling markttrends die sterk verbonden waren met oceanische metaforen. De fundamentele, langetermijntrend van vier of meer jaar was het tij van de markt - stijgend (stijgend) of dalend (bearish). Dit werd gevolgd door kortetermijngolven die tussen een week en een maand duurden. En tenslotte waren er de spatten en kleine rimpelingen van schokkerig water, onbeduidende dagelijkse schommelingen.

Hamilton gebruikte deze maatregelen naast enkele regels - zoals het spoorweggemiddelde en het industriële gemiddelde dat elkaars richting bevestigt - om de bull- en bearmarkten met lovenswaardige nauwkeurigheid te noemen. Hoewel hij de Crack van 1929 te vroeg (1927, 1928) noemde, deed hij op 21 oktober 1929 een definitief beroep, drie dagen vóór de crash en enkele weken voor zijn dood op 63-jarige leeftijd.

The Practitioner, Robert Rhea

Robert Rhea nam Dow Theory en veranderde het in een praktische indicator om lang of kort in de markt te gaan. Hij schreef het boek letterlijk over Dow Theory, 'The Dow Theory'. Rhea was succesvol in het gebruik van de theorie om tops en bottoms te noemen - en bekwaam genoeg om van die calls te profiteren. Al snel na het beheersen van Dow Theory hoefde Rhea zijn kennis niet te verhandelen. Hij hoefde het alleen op te schrijven.
Nadat de markt in 1932 de bodem had bereikt en een top in 1937, brachten de fortuinen gemaakt door abonnees op de investeringsbrief van Rhea,

Dow Theory Opmerkingen , duizenden extra abonnees teweeg.Net als Hamilton was Rhea's leven als marktprognose echter kort - hij stierf in 1939. (Lees meer over de Dow Theory in onze Dow Theory-tutorial.) The Wizard, Edson Gould

Misschien wel de meest accurate voorspeller met de langste track record, Edson Gould, was nog steeds bellen tot 1983 op de leeftijd van 81. Gould maakte ook het grootste deel van zijn geld uit het schrijven van nieuwsbrieven in plaats van investeren, verkopen abonnementen voor $ 500 in 1930. Hij ving alle van de grote stier en bear market punten, het maken van verschillende griezelig accurate voorspellingen, zoals de Dow stijgende 400 punten in een 20-jarige bull-markt, dat de Dow zou top 1040 in 1973, enzovoort. Gould gebruikte grafieken, marktpsychologie en indicatoren, waaronder de Senti-Meter - de DJIA gedeeld door de dividenden per aandeel van de bedrijven. Gould was zo goed in zijn vak dat hij doorging met het maken van nauwkeurige telefoontjes van achter het graf, en Dow 3,000 voor zijn dood opbelde. Hij had gelijk, zelfs in deze voorspelling die in 1979 zeer aan de orde werd geacht, toen hij het bereikte en de Dow 1, 000 nog moest verbreken.

De chartist, John Magee

John Magee schreef de bijbel van technische analyse, "Technische analyse van beurstrends" (1948). Magee was een van de eersten die uitsluitend op de aandelenkoers en het patroon daarvan handelde in de historische grafieken. Magee bracht alles in kaart: individuele aandelen, gemiddelden, handelsvolumes, eigenlijk alles wat kon worden weergegeven. Vervolgens goot hij over deze kaarten om brede patronen en specifieke vormen te identificeren, zoals zwakke driehoeken, vlaggen, lichamen, schouders enzovoort.

Jammer genoeg voor Magee was hij al vroeg beter in staat om voor zijn klanten te zorgen dan zijn eigen portefeuille, vaak uitverkocht in zijn eigen portfolio op basis van buikgevoel, ondanks sterke hold-signalen uit zijn hitlijsten. Van zijn veertiger jaren tot zijn dood op 86 jaar, was Magee echter een van de meest gedisciplineerde technische analisten en weigerde hij zelfs een krant te lezen om te voorkomen dat deze de signalen van zijn hitlijsten zou verstoren. De weglatingen

Er is ongetwijfeld een controverse met een lijst als deze. Waar is de beruchte Jesse Livermore? De handelaar wiens buik een beroep doet op prijskaartjes is misschien wel de eerste succesvolle technische handel. Hoe zit het met R. N. Elliott? Hoe zit het met Gann?

Nou, Livermore deed weinig op het gebied van theoretiseren en stierf brak. Elliott paste technische analyse aan met zijn eigen hypothese, maar zijn theorieën zijn moeilijk te testen en nog moeilijker om te verhandelen - waarbij iets van mystiek wordt meegeteld dat bovenop de cijfers staat. Evenzo zijn de lijnen van Gann, hoewel schijnbaar nuttig in concept, zo gevoelig voor fouten dat hun bruikbaarheid twijfelachtig is. Beide mannen beweerden fortuin te hebben verdiend met hun theorieën, maar er is geen solide record om dat te ondersteunen, zoals er is voor Livermore. Zeker geen landgoed van miljoenen dollars is achtergelaten door een van beide. De bottom line

Dow, Hamilton, Rhea, Gould en Magee zijn op het hoofdspoor van technische analyse, die elk de theorie en praktijk een beetje verder dragen. Er zijn natuurlijk veel vertakkende zijpaden die, hoewel interessante omwegen, deze hoofdstuwkracht niet vooruitbrachten.Telkens wanneer een investeerder - fundamenteel of technisch - praat over het naar beneden gaan of het selecteren van in- en uitstappunten, zijn ze een eerbetuiging aan deze mannen en de technieken waarvoor ze de basis hebben gelegd. (Voor meer informatie over technische handel, zie

Inleiding tot handelsvormen: technische handelaars .)