het residadividendmodel is een model dat een bedrijf kan gebruiken om een ​​beoogde dividenduitbetalingsratio vast te stellen.

Het residudividendmodel is gebaseerd op drie belangrijke onderdelen:
1. Een investeringskalender (IOS),
2. Doelkapitaalstructuur
3. Kosten van extern vermogen

Look Out! Aandeelhoudersvoorkeuren voor dividenden hebben geen invloed op het restdividendmodel.

AD:

Procedure voor het rest-dividendmodel

1. De eerste stap in het residuele dividendmodel om een ​​beoogde dividenduitkeringsratio vast te stellen om het optimale kapitaalbudget te bepalen.

2. Vervolgens moet het management het eigen vermogen bepalen dat nodig is om het optimale kapitaalbudget te financieren. Dit moet voornamelijk worden gedaan via ingehouden winsten.

3. De dividenden worden vervolgens uitbetaald met de resterende, of resterende, inkomsten. Gezien het gebruik van residuele inkomsten staat het model bekend als het "residual-dividend model".

AD:

Als voorbeeld genereert Newco een omzet van $ 7 miljoen met een winst van $ 2 miljoen. De optimale kapitaalstructuur van de onderneming is 50% eigen vermogen / 50% schuld. Met $ 2 miljoen aan inkomsten herinvesteert Newco het volledige bedrag opnieuw in het bedrijf. In dit geval zou Newco $ 2 miljoen moeten lenen om zijn optimale kapitaalstructuur te behouden.

Als Newco echter slechts de helft van de $ 2 miljoen terug in het bedrijf moest herinvesteren, zou Newco $ 1 miljoen aan resterende inkomsten hebben om dividenden te betalen. Gezien de verminderde herinvestering zou het bedrijf dus slechts $ 1 miljoen moeten lenen om zijn optimale kapitaalstructuur te behouden.

AD:

Voordeel van het restendividendmodel

• Met budgettering van kapitaalprojecten is het residadividendmodel nuttig bij het vaststellen van het dividendbeleid voor de langere termijn.

Nadeel van het Resterend Dividend-model

• Dividenden kunnen instabiel zijn. De inkomsten van jaar tot jaar kunnen variëren, afhankelijk van bedrijfssituaties. Als zodanig is het moeilijk om met zekerheid stabiele inkomsten en dus een stabiel dividend te behouden.

Hoewel het restdividendmodel nuttig is voor de planning op langere termijn, gebruiken veel bedrijven het model niet elk kwartaal bij de berekening van de dividenden.