Er is een investeringskloof in de openbare watersector. Een studie van de American Water Works Association stelde vast dat er tot 2035 meer dan $ 1 biljoen aan voorspelde investeringen nodig zal zijn om de verouderde waterinfrastructuur in de Verenigde Staten te onderhouden, te vervangen en te verbeteren. De studie verwacht ook dat de waterrekeningen zullen stijgen, in sommige gevallen verdrievoudigen van hun huidige prijzen, terwijl de nationale vervangingskosten voor waterinfrastructuur oplopen tot $ 30 miljard per jaar tegen 2040, tegen $ 13 miljard per jaar in 2010.

De cijfers van de AWA vormen een verrassend contrast met het bedrag dat gemeenten momenteel investeren in waterprojecten, die tussen 2000 en 2012 opliepen tot $ 19 miljard. Verder meldt het Government Accountability Office in 2014 dat 40 van 50 staatsmanagers verwachten watertekorten te zien in de komende 10 jaar, terwijl een onderzoek van de US Geological Survey uit het decennium lang concludeerde dat een vijfde van het grondwater in Californië zulke natuurlijke verontreinigingen bevatte als uranium en arsenicum.

Gezien de watercrisis in Flint, Michigan en de droogte in Californië, vragen analisten zich af of het volgen van de voetstappen van Engeland en het privatiseren van watervoorzieningen een manier is om de waterproblemen in Amerika aan te pakken. In Engeland stegen de investeringsuitgaven dramatisch van £ 9. 3 miljard tot £ 17 miljard in de eerste zes jaar na privatisering (de Wereldbankgroep). Deze stijging van de investeringen leidde echter ook tot een stijging van de prijzen van nutsvoorzieningen met 28%, stijgende winsten voor particuliere aanbieders en groeiend wantrouwen van het publiek. Om te helpen bepalen of privaat gaan een haalbare oplossing is voor de VS, zullen we enkele empirische studies bekijken over het private versus publieke debat, gericht op kostenbesparingen, efficiëntie en toegang / kwaliteit van bevindingen over de hele wereld.

(Zie ook: Economics Basics: Monopolies, Oligopolies and Perfect Competition and Water: The Ultimate Commodity. )

Geen kostenbesparingen door privatisering ?

Een metastudie (een studie van bestaande studies van 1965 tot 2008) door de Universiteit van Barcelona vond geen empirisch bewijs van kostenbesparingen door privatisering in de tijd. De studie toonde aan dat toetredingsbarrières binnen de private watersector leidden tot lagere concurrentiedruk en hogere klantenprijzen, dat prikkels om kosten te verlagen gepaard kunnen gaan met het risico van verlaagde servicekwaliteit, en dat hoge verzonken kosten concurrentiediscipline tussen aanbieders kunnen voorkomen.

Houd er rekening mee dat als gevolg van de grote verscheidenheid aan onderzoeken in verschillende tijdsperioden, die elk verschillende variabelen en steekproefgroottes hebben, de metastudie niet kan worden gebruikt om overtuigend vast te stellen of kostenbesparingen kunnen worden bereikt door privatisering . Bijvoorbeeld, verwijzend naar een andere studie, rapporteerden de auteurs dat "gezien de verschillende resultaten verkregen in de U.S. empirische werken die reeds zijn beoordeeld, [de studie] heeft redenen geanalyseerd die deze verschillen kunnen verklaren. Ze vonden modellen met meer beperkingen en meer weggelaten variabelen waren meer geneigd om grotere verschillen te vinden tussen private en publieke productie. "

Dat gezegd hebbende, concludeerden de auteurs dat prikkels om kosten te besparen of efficiëntie te genereren niet bestonden vanwege langere contractvoorwaarden. wanneer een contract aan vernieuwing toe was, bevindt de gevestigde exploitant zich in een voordelige positie, gezien de specificiteit van de activa. Zoals de auteurs opmerkten, gebruikmakend van gegevens uit de openbare werkenfinanciering, "van alle privatiseringscontracthernieuwingen van water / afvalwater in de VS tussen 1998 en 2001, 75% werd vernieuwd door heronderhandeling (zonder concurrentie), 16% werd vernieuwd door concurrentie (10% werd behouden door de gevestigde exploitant en 6% werd gewonnen door een ander bedrijf) en 8% werd gedeprivatiseerd (teruggebracht naar openbare productie) (Moore, 2004 ). De populaire literatuur verwart typisch privatisering en concurrentie, maar u kunt privatisering zonder concurrentie hebben en dat is het geval bij privatisering van water. "

Hieronder vindt u een tabel met de bevindingen van het onderzoek: Voorbeeld 1: Kenmerken van relevante werken over privatisering en kosten in waterdistributie (Bel, Warner: Verlaagt de privatisering van vast afval en waterdiensten de kosten? Een overzicht van empirische studies )

De kwestie van de efficiëntie

Ook centraal in het publieke versus private debat is de kwestie van efficiëntie Vrije marktkapitalisten brengen snel het Adam Smith-concept van de 'Invisible Hand' naar voren: de inherente eigenschap van de markt om een ​​efficiënte prijs en hoeveelheid te vinden voor de handel tussen kopers en verkopers. meer efficiëntie zou moeten worden gerealiseerd via particuliere watervoorziening, maar een studie van de Wereldbank vond maar heel weinig onderscheid tussen de efficiëntieprofielen van priva te en openbare waterleveranciers in Azië. Verdere studies over dit onderwerp in Maleisië en Brazilië hebben merkbaar vergelijkbare resultaten opgeleverd. Gemeenschappelijk in al deze studies is dat de potentiële macht van de 'onzichtbare hand' wordt onderdrukt door het gebrek aan concurrentiekrachten, die voortvloeien uit de hoge kosten van toetreding.

Toegang en kwaliteit

Tot slot zijn er de verschillen in kwaliteit en watertoegang tussen publieke en private aanbieders --- vooral met betrekking tot mensen met een laag inkomen in de samenleving. Bewijzen uit Puerto Rico hebben aangetoond dat de waterkwaliteit niet verbeterde na privatisering, terwijl de massale privatiseringscampagne van Argentinië resulteerde in een daling van de kindersterfte met 8%, met het meest uitgesproken effect in de armste gebieden van het land. Colombia heeft ook voordelen ondervonden van privatisering, het plaatsen van verbeteringen in waterkwaliteit en toegang in stedelijke gemeenten, evenals positieve effecten op de gezondheid in zowel landelijke als stedelijke gebieden.

Echter, zoals voorspeld door privatiseringscritici, kwamen veel voordelen voor stedelijke bevolkingsgroepen met negatieve gevolgen voor de kosten en toegang voor de armen op het platteland.Zoals eerder vermeld, is privatisering in Engeland na 27 jaar nog steeds een controversieel onderwerp. Op dit moment is de waterkwaliteit hoog en de toegang ernaartoe overvloedig, maar critici beweren dat Engelse waterleveranciers excessieve winsten genereren door manipulatie van economische regulering, dat ze te veel lenen en / of onvoldoende geld terugkrijgen in gereguleerde zaken, en dat aanbieders nog steeds ervaar weinig tot geen concurrentie van nieuwkomers.

De bottom line

Water privatisering is een hot-button onderwerp, met voorstanders die beweren dat privatisering zal resulteren in lagere prijzen en grotere efficiënties. Tegenstanders beweren dat privatisering zou kunnen leiden tot hogere kosten (meestal voor rekening van de armen) en huurzoekend karakteristiek voor een systeem dat winst boven maatschappelijk nut prioriteert. Bewijs voor en na privatisering legt de nadruk op kosten, efficiëntie en kwaliteit / toegang en blijft gemengd.

Hoewel er een groot aantal studies zijn die successen en mislukkingen van privatiseringsprogramma's over de hele wereld analyseren, zijn er nog meer studies nodig om te bepalen welke variabelen de resultaten hebben beïnvloed (dwz de waarom achter de wat ) en om te zien of bepaalde resultaten kunnen worden gerepliceerd in de Verenigde Staten. Een belangrijk obstakel voor een vrijemarktgebaseerd watervoorzieningssysteem is het gebrek aan concurrentie bij dienstverleners als gevolg van de toetredingsbelemmeringen die inherent zijn aan de sector van de openbare nutsvoorzieningen. Verder onderzoek zou moeten worden uitgevoerd en elk land moet van geval tot geval worden bestudeerd. Tot die tijd, houden de aan beide zijden gemaakte ruzies, gebaseerd op emoties en anekdotes, eenvoudigweg niet veel water vast.