Een soeverein vermogensfonds (SWF) is een investeringsfonds dat wordt beheerd door een overheidsinstantie namens een natie of een soevereine staat. SWF's (of 'soevereine fondsen') hebben over het algemeen een mandaat om wereldwijd te beleggen in elke activaklasse - aandelen, obligaties, grondstoffen, valuta's, onroerend goed, enz. SWF's zijn aanzienlijk in omvang gegroeid, met totale activa vanaf september 2013 ten belope van $ 5 . 857 biljoen, een stijging van bijna 80% ten opzichte van $ 3. 265 biljoen in september 2007. Deze enorme pool van kapitaal geeft SWF's veel invloed op de financiële markten. Aangezien de meeste SWF's zich in het Midden-Oosten en Azië bevinden, zijn deze grotendeels ondoorzichtige entiteiten vrienden of vijanden van de landen waar zij investeren van tijd tot tijd het onderwerp van warme debatten.

Achtergrond

Voordat we het "vriend of vijand" -debat inlopen, moeten we begrijpen waarom we SWF's hebben opgezet en wat de gemeenschappelijke kenmerken zijn die velen van hen delen.

De meeste SWF's zijn gecreëerd door hulpbronnenrijke en op export gerichte landen om (a) hun totale inkomstenbasis te diversifiëren en exportinkomsten uit de volatiliteit van energie en grondstoffenprijzen af ​​te dekken, en (b) besparingen op te bouwen voor toekomstige generaties, aangezien middelen beschikbaar zijn verbruiksgoederen uitputten die gedurende lange perioden tot nul zullen krimpen.

Volgens het Sovereign Wealth Fund Institute waren SWF's die werden gefinancierd door olie- en gasinkomsten goed voor 59% van het totaal vanaf augustus 2013, terwijl non-commodity en andere SWF's 41% vertegenwoordigden balans. Financieringsbronnen voor SWF's zijn betalingsbalansoverschotten, officiële valutatransacties, privatiseringsopbrengsten, fiscale overschotten en export van middelen.

De meeste SWF's hebben een aantal gemeenschappelijke elementen: ze zijn bijna altijd eigendom van de staat, hebben over het algemeen weinig verplichtingen en zijn ofwel zwaar ofwel volledig belegd in buitenlandse activa. De meeste SWF's hebben daarom een ​​ongewoon lange beleggingshorizon (aangezien ze beleggen voor toekomstige generaties), terwijl het ontbreken van specifieke verplichtingen betekent dat ze ook meer risico kunnen nemen dan het typische pensioenfonds, dat een ander soeverein beleggingsvehikel is.

Major Players

De volgende lijst geeft de top 10 SWF's per activa weer vanaf september 2013:

1. Government Pension Fund - Global (Noorwegen) - $ 737. 2 miljard
2. SAMA Foreign Holdings (Saoedi-Arabië) - $ 675. 9 miljard
3. Investment Authority van Abu Dhabi - $ 627. 0 miljard
4. China Investment Corp. - $ 575. 2 miljard
5. SAFE Investment Co. (China) - $ 567. 9 miljard
6. Koeweit Investment Authority - $ 386.0 miljard
7. Beleggingsportefeuille van de Hongaarse monetaire autoriteit - $ 326. 7 miljard Singapore Investment Corp. - $ 285 miljard
8. National Welfare Fund (Rusland) - $ 175. 5 miljard
9. Temasek Holdings (Singapore) - $ 173. 3 miljard
10. Bron: Sovereign Wealth Fund Institute

Met deze lijst kunnen verschillende conclusies worden getrokken over de samenstelling van de SWF-sector:

Terwijl SWF's vanaf september 2013 ongeveer 70 leden, waren de meeste van hun activa geconcentreerd in handen van een paar fondsen. De top vijf SWF's waren goed voor 54% van de totale SWF-activa, terwijl de top 10 77% van de totale activa vertegenwoordigde.

• SWF's lopen sterk uiteen, variërend van Noors gigantische Government Pension Fund - wereldwijd met bijna $ 750 miljard aan activa - tot kleine SWF's die worden geëxploiteerd door Ghana en Equatoriaal Guinea met minder dan $ 100 miljoen aan activa.
• Belangrijke trends in de wereldeconomie kunnen worden opgespoord aan de hand van het jaar waarin sommige van deze SWF's zijn gevestigd. De jaren zeventig en tachtig, evenals het eerste decennium van dit millennium, waren getuige van de vorming van een aantal soevereine fondsen in het Midden-Oosten dankzij de stijgende olie-inkomsten. In de jaren negentig en in de jaren 2000 heeft China een aantal SWF's opgezet, omdat de exportopbrengsten en de deviezenreserves enorm groeiden.
• Azië vertegenwoordigde vanaf september 2013 40% van de SWF's met activa, terwijl het Midden-Oosten 35% en Europa 17% vertegenwoordigde. Noord- en Zuid-Amerika en Afrika omvatten elk 3%.
• Waarom registreert de US zich nauwelijks op de lijst met SWF zwaargewichten? Enkele redenen zijn onder meer dat de Amerikaanse overheid al jarenlang enorme tekorten op de handelsbalans en de lopende rekening heeft, en dat er geen overbruggingsfondsen zijn om aan soevereine fondsen toe te wijzen. Aangezien de dynamische Amerikaanse bedrijfssector reeds zwaar in het buitenland investeert met een grote efficiëntie, heeft de US geen aparte soevereine fondsen nodig om dit te doen.
• Dus - vrienden of vijanden?

De oorsprong van 75% van de SWF's uit het Midden-Oosten en Azië veroorzaakt soms bezorgdheid over hun werkelijke beweegredenen bij beleggingen in activa in Noord-Amerika en Europa, omdat de belangen van de eerstgenoemden niet altijd in overeenstemming zijn met die van de laatste groep . We vatten onderstaande kernpunten samen voor zowel de gevallen 'vrienden' als 'vijanden'.

De

"Friends" Case SWF's hebben enorme kapitaalbundels die kunnen worden gebruikt om gekwelde bedrijven om te keren. In het geval van een ommekeer binnen een bedrijf kunnen SWF-fondsen honderden of duizenden banen besparen die verloren zouden gaan als een of meer in moeilijkheden verkerende bedrijven failliet zouden gaan. Een goed voorbeeld van positieve SWF-betrokkenheid zijn de miljarden dollars die tijdens de wereldwijde kredietcrisis van 2008 in zwervende financiële reuzen zoals Citigroup en Merrill Lynch uit China en Koeweit werden gepompt.

• SWF's kunnen ook helpen activa te ontwikkelen die een aanzienlijk kapitaal nodig hebben . In een wereld waarin investeringskapitaal steeds schaarser wordt, blijven SWF-fondsen een aantrekkelijke financieringsbron.
• SWF's zijn meestal passieve beleggers die de lange termijn willen bereiken. Hun wereldwijde bereik kan ook helpen handelsbarrières af te breken en de internationale handel te bevorderen.
• Het

"Foes" -geval Controle door de buitenlandse overheid is een van de grootste zorgen over SWF's. De dreiging van kritische knowhow en kennis die wordt geëxporteerd naar onvriendelijke landen is reëel, aangezien SWF's hun positie als grote of meerderheidsaandeelhouders kunnen exploiteren. De US is met name op de hoogte van de kwetsbaarheid van zijn industrieën voor de regelrechte diefstal van hun handelsgeheimen, gezien de dramatische toename van industriële spionage en cyberaanvallen tegen toonaangevende Amerikaanse bedrijven door buitenlandse entiteiten.

• Gebrek aan transparantie is een ander belangrijk punt van zorg. Veel SWF's onthullen geen belangrijke informatie zoals hun bezit, beleggingsdoelstellingen, prestaties, enzovoort. Deze dekking is alleen bedoeld om de ongerustheid over hun ware investeringsmotieven te vergroten.
• Meer transparantie is de sleutel

Verhoogde transparantie kan leiden tot meer comfort bij SWF's in landen waar doelondernemingen zijn gevestigd. Het Sovereign Wealth Fund Institute heeft de onderstaande grafiek gepubliceerd, die de mate van transparantie en strategie (actief of passief) voor de meeste grote SWF's laat zien. De grootte van elke cirkel geeft de SWF-grootte aan in termen van zijn activa, terwijl de relatieve positie op de X-as de mate van transparantie aangeeft - hoe verder een fonds zich op deze as bevindt, hoe hoger de mate van transparantie.

Het is niet verrassend dat de SWF's met de grootste mate van transparantie afkomstig zijn uit landen met een gevestigde regelgeving voor effectenregulering, zoals Noorwegen, Ierland, Australië, Zuid-Korea en Singapore. Omgekeerd zijn SWF's met de laagste mate van transparantie afkomstig uit Algerije, China, de Verenigde Arabische Emiraten en Saoedi-Arabië.

Toenemende bezorgdheid over buitenlandse overnames

In de loop van de jaren suggereert de bezorgdheid over overnames door buitenlandse staatsbedrijven dat de SWF's misschien niet in staat zijn om eersteklas activa in de westerse wereld te verwerven zonder een sterke oppositie te krijgen.

Bijvoorbeeld, in oktober 2013 verwierp de Canadese regering onverwachts de verkoop van de Allstream-divisie van Manitoba Telecom - die een landelijk glasvezelnetwerk exploiteert dat telecommunicatiediensten levert aan bedrijven en overheden - aan een bedrijf gecontroleerd door de Egyptische miljardair Naguib Sawiris, vanwege zorgen over de nationale veiligheid. In december 2012 had de Canadese regering ingestemd met de overname van twee Canadese energiebedrijven - Nexen en Progress Energy - door staatsbedrijven gevestigd in China en Maleisië, maar zei dat toekomstige overnames van Canadese oliezandactiviteiten door buitenlandse staatsondernemingen alleen zouden worden goedgekeurd in uitzonderlijke omstandigheden. situatie.

In de Verenigde Staten moeten buitenlandse overnames worden goedgekeurd door de Commissie buitenlandse investeringen in de Verenigde Staten (CFIUS). Amerikaanse tegenstand tegen buitenlandse overnames was sporadisch maar pittig. Zo kreeg de overname van varkensvleesproducent Smithfield Foods door een Chinees bedrijf in oktober 2013 enige tegenstand. De Amerikaanse afwijzing van de poging van China National Offshore Oil Co. om Unocal te kopen in 2005 wordt vaak genoemd als een van de leidende voorbeelden van Amerikaanse intentie om strategische activa te beschermen tegen het in buitenlandse handen komen.

De bottom-line

SWF's spelen een belangrijke rol als belangrijke bron van investeringskapitaal in deze tijd van globalisering. Maar terwijl Westerse landen met een contant krediet mogelijk nog steeds SWF-investeringen verwelkomen, zullen ze dit waarschijnlijk alleen op hun eigen voorwaarden doen, en zeker niet voor strategische activa.