a:

De primaire blootstelling van een bank aan een externe onderneming of instelling wordt gevormd door de hoeveelheid kapitaal die erin is geïnvesteerd. Hoe meer een bank investeert binnen een specifieke sector, hoe groter het risico is als een bedrijf of bedrijfstak instort. De belangrijkste risico's waaraan een bank is blootgesteld, kunnen vallen onder twee hoofdcategorieën: kredietblootstelling en marktrisico.

Kredietrisico wordt gecreëerd door middel van elke vorm van kredietverstrekking waarbij een bankinstelling betrokken is. Als een bank een miljoen dollar uitleent aan een bedrijf, bestaat altijd het risico dat de onderneming de lening mogelijk niet binnen de overeengekomen contractvoorwaarden terugbetaalt. Om het kredietrisico te meten, moet het totale kredietrisico van de kredietportefeuille van de bank ten opzichte van een bepaalde sector of bedrijf worden berekend.

Marktrisico ontstaat op basis van bewegingen in de markten waarin een bank is betrokken. Er zijn over het algemeen vier primaire invloeden op het marktrisico: wisselkoersen, rentetarieven, aandelen en grondstoffen.

Het valutarisico is redelijk eenvoudig. Als een bank in een buitenlandse onderneming belegt en de wisselkoers van de bank met 25% verzwakt ten opzichte van de valuta van de bank, verhoogt dit het bedrag van de vreemde valuta die de bank heeft. Dit snijdt in de winst van het bedrijf en kan mogelijk zelfs een standaard veroorzaken als de waardevermindering aanzienlijk is.

Het renterisico is iets abstracter. Wanneer een bank geld aan bedrijven leent, bepaalt de rente hoeveel winst de bank maakt. Zodra een contract is ondertekend op een langlopende lening tegen een vaste rentevoet en de rente op andere markten stijgt, wordt de winstmarge van de bank op de lening verlaagd, omdat zij hogere rente moeten betalen op deposito's die de bank aanhoudt.

Als een bank besluit om rechtstreeks in een bedrijf te beleggen en aandelen te kopen of vastgoed te beveiligen, neemt het een aandelenrisico op zich. In deze situatie zijn de winsten van de bank rechtstreeks gerelateerd aan de onderliggende waarde van de aandelen of het vastgoed waarvan zij eigenaar is.

Het grondstoffenrisico kan worden verondersteld door rechtstreeks een grondstof of een derivaat te kopen. Een bank kan dit risico ook indirect nemen door te beleggen in of uit te lenen aan een bedrijf dat zich bezighoudt met grondstoffen.

De Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) meldde de volgende totale blootstelling aan commerciële bankleningen vanaf december 2014:

- Onroerend goed: $ 3. 707 biljoen
- Constructie en ontwikkeling: $ 222. 5 miljard
- Niet-agrarisch Residentieel: $ 1. 055 biljoen
- Meergezinswoningen: $ 232. 7 miljard
- Home Equity-leningen: $ 456. 8 miljard
- Andere 1-4 Gezinswoningen: $ 1. 591 biljoen
- Commerciële en industriële leningen: $ 1.651 biljoen
- Leningen aan particulieren: $ 1. 298 biljoen
- Creditcardleningen: $ 638. 4 miljard
- Overige leningen aan particulieren: $ 660 miljard
- Alle andere leningen en leases (inclusief landbouwbedrijven): $ 983 miljard

Bovendien rapporteert de FDIC dat banken meer dan $ 19 bezitten. 75 biljoen in onroerend goed, met $ 6 biljoen in commerciële en industriële eigendommen, en $ 4. 8 biljoen in residentiële locaties. Daarom is onroerend goed verreweg het grootste belang voor handelsbanken in de VS