a:

Veel bedrijven in de elektronicasector zijn streng gereguleerd. Milieu- en productkwaliteitsverordeningen zijn overal in de wereld gebruikelijk. Naleving van exportwetten vereist extra middelen. Voor veel bedrijven brengen deze voorschriften aanzienlijke kosten voor de toeleveringsketen met zich mee. Het voldoen aan overheidsvoorschriften kan het gebruik van gespecialiseerde inspecties, software en apparatuur vereisen. De impact op elektronicabedrijven is aanzienlijk. Bedrijven moeten deze kosten meenemen in onkosten en hoge boetes betalen voor het niet naleven van regelgeving. Andere landen reguleren de industrie op verschillende niveaus. Sommige landen hebben weinig of geen regelgeving voor de elektronische industrie, hoewel sommige de vervuiling en de impact op het milieu reguleren.

Supply chain-uitgaven voor bedrijven in de elektronicasector zijn doorgaans erg hoog en nemen toe wanneer nieuwe regels de productie zwaarder belasten. Verordeningen dragen bij aan hogere kosten van de toeleveringsketen door de kosten voor productie, verpakking, distributie en verwijdering van elektronische apparatuur te verhogen. Milieureglementen geven vaak aan hoe grondstoffen worden verkregen en gezuiverd voor gebruik. Sommige wetten beperken het verkrijgen van materialen uit conflictgebieden. Deze regels zijn bedoeld om fondsen te verminderen die terrorisme en financiering voor beperkende regimes ondersteunen. Andere richtlijnen bepalen hoe giftige stoffen moeten worden gebruikt om de veiligheid van consumenten en werknemers te beschermen. Hoewel vaak noodzakelijk, verhogen deze richtlijnen de kosten en veroorzaken ze vaak hogere productprijzen.

Om naleving van overheidsvoorschriften te behouden, moeten veel bedrijven hun toeleveringsketens evalueren met behulp van externe middelen en consultants. Dit proces kan duur zijn en wijzigingen in de supply chain kunnen verschillende productiemethoden en materialen vereisen. Sommige van deze wijzigingen leiden tot inefficiënties en verhogen de productiekosten voor het bedrijf. De hogere kosten kunnen de winstgevendheid en het concurrentievermogen van het bedrijf verminderen. Typische grote Amerikaanse bedrijven met 500 werknemers of meer betaalden in 2008 ongeveer 7,75 dollar per werknemer aan regelgevingskosten. In totaal bedroeg de regulering in de elektronische sector en andere Amerikaanse industrieën ten minste $ 1. 75 biljoen in 2008. Na de inflatie te hebben verwerkt, steeg dit totaal met 3% tussen 2004 en 2008.

Veel van deze voorschriften zijn sterker in de Verenigde Staten en in Europa. De Europese Unie heeft in 2003 aanzienlijk meer milieuregels aangenomen en Californië volgde snel een wet die vergelijkbaar is met de EU-versie. Deze wetten beperken het gebruik van bepaalde stoffen waarvan bekend is dat ze toxisch zijn. Beperkingen zijn van toepassing op consumptiegoederen en de verwijdering ervan.

Buiten de Verenigde Staten regelen veel landen de invloed op het milieu maar regelen in toenemende mate de vervuiling die optreedt tijdens de productie. Naarmate elektronische productie binnen deze landen groeit, worden aanvullende voorschriften aangenomen om eventuele negatieve milieueffecten in verband met de productie te verminderen. Elektronisch afval is gereguleerd in China, Zuid-Korea en India en deze landen reguleren in toenemende mate giftige stoffen. Japan heeft labels nodig met gedetailleerde ingrediënten en een lijst met giftige stoffen in elektronische producten. Latijns-Amerikaanse landen hebben over het algemeen beperkte wetten die elektronisch afval en afvalverwerking reguleren.