Lululemon Athletica, Inc. (LULU), een yoga- en trainingskledingbedrijf, is succesvol in het vermarkten van een bepaalde levensstijl in plaats van alleen een product. De strategie van het bedrijf is gebaseerd op het promoten van zijn merkproducten "Lululemon Athletica" en "Ivivva Athletica" als bevorderlijk voor een leuke en gezonde levensstijl. Blijkbaar was dit een succesvolle strategie voor Lululemon omdat het bedrijf in staat is om zijn producten tegen een lage prijs te prijzen. Mensen spelen zelfs de producten van het bedrijf als modekleding en niet alleen voor trainingsdoeleinden.

Als gevolg van de succesvolle strategieën bedroeg de winst per aandeel van het bedrijf maximaal $ 1. 66 voor het fiscale jaar eindigend in februari 2015, vanaf $ 0. 86 voor het fiscale jaar eindigend in januari 2011. Gedurende deze periode steeg de omzet naar ongeveer $ 1. 8 miljard van $ 711 miljoen. Hoewel de strategieën van het bedrijf hebben bijgedragen aan het creëren van een niche voor zichzelf, was het niet altijd een vlotte rit voor dit bedrijf dat in 1998 door Chip Wilson in Canada werd opgericht. Lululemon heeft tijdens de weg wat controverses doorstaan, ook wanneer het moest terugroepen zijn dun Luon yoga-broek in het begin van 2013.

Doelmarkt en aanbiedingen

Het aanbod van het bedrijf omvat kledingartikelen zoals broeken, tops, shorts en jacks die mensen kunnen dragen tijdens fitnessactiviteiten zoals hardlopen en yoga. Naast kleding verkoopt het bedrijf ook accessoires zoals tassen, sokken en yogamatten.

Hoewel de producten van het bedrijf voornamelijk gericht zijn op vrouwen die streven naar een gezonde levensstijl terwijl ze een druk leven in evenwicht houden, heeft het bedrijf zijn bereik uitgebreid door ook mannen en jongeren op de schop te nemen. Sterker nog, gestimuleerd door de verkoop van haar producten gericht op mannen, wil Lululemon pas eind 2015 een winkel in New York City voor mannen openen.

Marketing- en verkoopstrategie

Lululemon verkoopt zijn producten via een netwerk van winkels die het bezit en beheert, en rechtstreeks aan klanten via online verkoop. Begin 2015 exploiteerde het bedrijf meer dan 300 winkels in de Verenigde Staten, Australië, Nieuw-Zeeland, Canada, het Verenigd Koninkrijk en Singapore. Lululemon gelooft dat haar winkels het helpen om contact te houden met klanten en feedback te krijgen, terwijl ze tegelijkertijd de controle over hun merk behouden.

De online verkoop van het bedrijf, die is gegroeid, helpt het om een ​​bredere markt te bereiken. Daarnaast verkoopt het bedrijf aan groothandelsklanten zoals health clubs, fitnesscentra en yogastudio's als een manier om het imago van het bedrijf te vergroten. Andere verkoopmogelijkheden zijn magazijnverkoop en verkoop via showrooms en tijdelijke locaties.

Uitbesteding van productie

Een ander aspect van het bedrijfsmodel van Lululemon is dat de productie wordt uitbesteed.Het heeft contracten met leveranciers in Zuidoost-Azië, Zuid-Azië, China en andere landen. Slechts een minuscuul percentage van zijn producten wordt in Noord-Amerika dichter bij huis vervaardigd, aangezien Lululemon dit ziet als een manier om snel te reageren op veranderende markttendensen.

Risico's Aangenaam

Lululemon is succesvol geweest met zijn bedrijfsmodel, maar beleggers moeten zich ervan bewust zijn dat het bedrijf te maken heeft met een groot aantal risico's, zoals veranderlijke smaak van de consument. Bovendien is dit een concurrerende markt en concurrenten in de fitnesskleding zijn Nike (NKE), Adidas (ADDYY) en Under Armour (UA). En het bedrijfsmodel van het bedrijf maakt het voor een groot deel afhankelijk van leveranciers.

The Bottom Line

Het businessmodel van Lululemon heeft het bedrijf succesvol gemaakt en heeft zichzelf een plaats op de markt veroverd. Bovendien heeft het bedrijf groeiplannen, waaronder plannen voor internationale expansie die nieuwe markten voor Lululemon zouden kunnen openen. Het bedrijf betaalt geen dividend en behoudt zijn inkomsten om zijn groeiplannen te financieren. Beleggers moeten echter alert zijn op de risico's van sterke concurrentie, wispelturige consumenten en mogelijke leverancierskwesties.