a:

Gevestigd na de Tweede Wereldoorlog om te helpen bij het naoorlogse herstel, dient het Internationaal Monetair Fonds (IMF) als geldschieter voor moderne regeringen en als toezichthouder op internationale financiële markten. IMF-supporters beweren dat het een noodzakelijke lender of last resort is voor gebieden in crisis en dat het noodzakelijke of moeilijke hervormingen kan opleggen aan achtergebleven economieën. Critici stellen dat het IMF de nationale autonomie vervangt, economische problemen vaker wel dan niet verergert en alleen als instrument van de rijkste naties dient. Economen bekritiseren regelmatig het IMF voor het creëren van moreel risico op nationale schaal.

IMF-voordelen

Het IMF staat lidstaten bij in verschillende functies. Als een land een betalingsbalanstekort heeft, kan het IMF ingrijpen om de leemte op te vullen. Het dient als raad en adviseur voor landen die een nieuw economisch beleid proberen. Het publiceert ook artikelen over nieuwe economische onderwerpen.

Zijn belangrijkste functie is het vermogen om leningen te verstrekken aan lidstaten die een reddingspakket nodig hebben. Het IMF kan aan deze leningen voorwaarden verbinden, waaronder voorgeschreven economisch beleid waaraan leenende overheden moeten voldoen.

IMF Nadelen

Ondanks zijn verheven status en lovenswaardige doelstellingen probeert het IMF een bijna onmogelijke economische prestatie te leveren: perfecte timing en dimensionering van economische interventie op internationale schaal.

Het IMF is bekritiseerd omdat het niet veel heeft gedaan en om te veel te bereiken. Het werd bekritiseerd omdat het te traag was of te gretig om falende nationale beleidsmaatregelen te ondersteunen. Aangezien de Verenigde Staten, Japan en Groot-Brittannië prominent aanwezig zijn in het IMF-beleid, is het ervan beschuldigd een hulpmiddel te zijn voor alleen vrije marktlanden. Tegelijkertijd hebben aanhangers van de vrije markt ronduit kritiek op het IMF omdat het te interventionistisch is.

Sommige lidstaten, zoals Italië en Griekenland, zijn beschuldigd van het nastreven van niet-duurzame begrotingen omdat zij geloofden dat de wereldgemeenschap, geleid door het IMF, hen te hulp zou komen. Dit is niet anders dan het morele risico dat wordt veroorzaakt door reddingsoperaties van grote banken door de overheid.