a:

Public accounting-regels in de Verenigde Staten worden beheerst door de algemeen aanvaarde boekhoudprincipes, of GAAP, die wordt beschouwd als een "op regels gebaseerde" benadering van boekhoudstandaarden. Bijna elk ander land in de wereld maakt gebruik van de International Financial Reporting Standards of IFRS. Conceptueel is IFRS meer "op principes gebaseerd" dan GAAP, wat het iets minder gecompliceerd en consistenter maakt.

IFRS en U. S. GAAP hebben veel technische verschillen, en zowel de International Accounting Standards Board, of IASB, en Financial Accounting Standards Board, of FASB, zijn publiekelijk toegewijd aan convergentie op deze technische gebieden. Dat betekent echter niet noodzakelijkerwijs dat de ongelijksoortige methodes tussen IFRS en GAAP noodzakelijkerwijs worden verzoend.

Principesgericht versus op regels gebaseerd

Het methodologische onderscheid tussen een op regels gebaseerde benadering en een op beginselen gebaseerde benadering veroorzaakt de meeste fundamentele verschillen tussen IFRS en GAAP. Dit komt omdat het de manier verandert waarop de IASB en FASB richtlijnen opstellen en de boekhoudpraktijken interpreteren.

GAAP is meer specifiek, indirect en vol uitzonderingen op basis van feedback van de Amerikaanse boekhoudgemeenschap. Hoewel dit een aantal voordelen heeft in termen van zekerheid, kan dit leiden tot frustrerende en verwarrende inconsistenties in de toegepaste standaarden voor jaarrekeningen.

Door zich op principes te concentreren, is het totale volume van IFRS-wetgeving opvallend kleiner dan GAAP. Dit schept ook flexibiliteit bij de interpretatie bij het maken van principiële beoordelingen en vaak uitgebreide toelichtingen in de financiële overzichten ter compensatie van onzekerheid.

Omzet Erkenning

Een van de gebieden waar de fundamentele verschillen tussen IFRS en GAAP het duidelijkst zijn, is de omzetherkenning. Onder GAAP is de literatuur over omzetherkenning uitgebreid en vol met unieke, voorwaardelijke regels en toepassingen, terwijl IFRS alle opbrengsttransacties kan kwalificeren in een van de vier categorieën: verkoop van goederen, bouwcontracten, verlening van diensten of gebruik door anderen van de activa van een entiteit . De regels en de toepassing van deze categorieën zijn specifiek ontworpen om indirecte uitzonderingen te beperken.