a:

Het meest bekende risico op de obligatiemarkt is het renterisico: het risico dat de obligatiekoersen dalen als de rente stijgt. Door het kopen van een obligatie, heeft de obligatiehouder zich gecommitteerd aan het ontvangen van een vast rendement gedurende een vaste periode. Mocht de marktrente stijgen vanaf de datum van aankoop van de obligatie, dan daalt de prijs van de obligatie dienovereenkomstig. De obligatie zal dan met een korting worden verhandeld om het lagere rendement te reflecteren dat een belegger op de obligatie zal maken.
De marktrente is afhankelijk van verschillende factoren, zoals de vraag naar en het aanbod van geld in de economie, de inflatie, de fase waarin de conjunctuur zich bevindt en het monetaire en fiscale beleid van de overheid. Het renterisico is echter niet het enige risico om in obligaties te beleggen; vastrentende beleggingen vormen vier extra soorten risico voor beleggers:

Herbeleggingsrisico
Het risico dat de opbrengsten van een obligatie opnieuw worden geïnvesteerd tegen een lager tarief dan de oorspronkelijk verstrekte obligatie. Stel u bijvoorbeeld eens voor dat een belegger een obligatie van $ 1 000 kocht die een jaarlijkse coupon van 12% had. Elk jaar ontvangt de belegger $ 120 (12% * $ 1, 000), die opnieuw in een andere obligatie kan worden geïnvesteerd. Maar stel je voor dat na verloop van tijd de marktrente daalt tot 1%. Plots kan die $ 120 die van de obligatie wordt ontvangen alleen opnieuw worden geïnvesteerd tegen 1%, in plaats van het tarief van 12% van de oorspronkelijke obligatie.
Belrisico
Het risico dat een obligatie door de emittent wordt gebeld. Opruilbare obligaties hebben call-voorzieningen, waardoor de emittent van de obligatie de obligatie terug kan kopen van de obligatiehouders en het probleem kan intrekken. Dit gebeurt meestal als de rentetarieven aanzienlijk zijn gedaald sinds de uitgiftedatum. Oproepbepalingen stellen de emittent in staat de oude, hoogrentende obligaties met pensioen te gaan en laagdrempelige obligaties te verkopen met het oog op het verlagen van de schuldenlast.
Standaardrisico
Het risico dat de uitgever van de obligatie de contractuele rente of hoofdsom niet tijdig of helemaal niet op de obligatie kan betalen. Credit ratingservices zoals Moody's, Standard & Poor's en Fitch geven credit ratings voor obligatie-emissies, wat beleggers helpt een idee te krijgen van de waarschijnlijkheid dat een betalingsverzuim zal optreden. De meeste federale overheden hebben bijvoorbeeld zeer hoge kredietratings (AAA); ze kunnen belastingen heffen of geld afdrukken om schulden te betalen, waardoor standaard onwaarschijnlijk wordt. Kleine, opkomende bedrijven hebben echter de slechtste kredietwaardigheid (BB en lager). Ze lopen veel vaker een verzuim aan op hun obligatiebetalingen, in welk geval obligatiehouders waarschijnlijk de volledige of de meeste van hun investeringen zullen verliezen.
Inflatierisico
Het risico dat de prijsstijgingen in de economie het rendement van de obligatie verslechteren.Dit heeft het grootste effect op vaste obligaties, die vanaf het begin een vaste rentevoet hebben. Als een belegger bijvoorbeeld een vaste obligatie van 5% koopt en vervolgens de inflatie tot 10% per jaar verhoogt, verliest de obligatiehouder geld aan de investering omdat de koopkracht van de opbrengsten sterk is afgenomen. De rentevoeten van obligaties met variabele rentevoet (floaters) worden periodiek aangepast om de inflatie te evenaren, waardoor de blootstelling van beleggers aan het inflatierisico wordt beperkt.
Zie voor meer informatie Wat is een bedrijfskredietwaardering? , Oproepfuncties: kom niet aan off-guard en onze Bond Basics-zelfstudie .

AD: