a:

Typische voorbeelden van overheadkosten bij kostenberekening zijn indirecte arbeidskrachten, indirecte materialen, voorzieningen en afschrijving. Een groot aantal overheadcategorieën concentreert zich rond de fabricage, zoals de kosten voor het opzetten van apparatuur, het inspecteren van producten, het schoonmaken van fabrieken of het bijhouden van gegevens.

Overhead definiëren

Eenvoudig gezegd, overheadkosten zijn kosten die niet direct verband houden met het genereren van winst voor het bedrijf. Dat wil niet zeggen dat overheadkosten niet belangrijk of noodzakelijk zijn. Het is alleen dat de overheadkosten op zichzelf geen inkomsten opleveren. Sommige standaardtaken of bewerkingen die als overhead worden beschouwd, omvatten boekhoudkundige en interne controles; juridische kosten; personeelszaken; verzekering; licenties en naleving van wet- en regelgeving; belastingen; huur; en schoonmaakdiensten.

Kostprijsadministratie

Bedrijven gebruiken kostprijsadministratie om de kosten in verband met productie te identificeren. Een schoenenfabrikant maakt bijvoorbeeld gebruik van kostenadministratie om de materiaalinvoer voor zijn schoenen te volgen, de arbeidstijden voor zijn productielaboratoria en alle andere factoren die in aanmerking komen voor een traditioneel productiebudget. Kostprijsadministratie verschilt van financiële boekhouding, die bedrijven gebruiken om de algehele prestaties en de activa en verplichtingen van de staat te benadrukken. Financiële boekhouding heeft strikte richtlijnen en wordt gereguleerd door de IRS en de Financial Accounting Standards Board (FASB). Kostprijsadministratie is bedrijfsspecifiek en niet gereguleerd door de overheid.

Hoofdbehandeling in kostenadministratie

Voor een bepaald object, zoals een gefabriceerde schoen, zijn alle bijbehorende kosten directe kosten of overheadkosten. Overheadkosten moeten worden toegewezen aan het kostenobject, zoals een schoen in dit geval. Om dit proces te starten, moeten de accountants van het bedrijf de overheadkosten identificeren die verbonden zijn aan de schoenproductie.

Als de schoen wordt geproduceerd met een machine of ander kapitaalgoederen, wordt een zeer klein deel van de kosten die aan de apparatuur zijn toegewezen hieraan toegewezen. Dit omvat indirecte arbeid, of die mensen om de apparatuur in te stellen, te repareren en schoon te maken. Het omvat ook elektriciteit voor de fabriek en alle andere energie-inputs voor de bovengenoemde apparatuur. De afschrijving voor de fabriek en de apparatuur wordt ook overwogen.

Onder kostentoerekening is er altijd een "toewijzingsbasis" die de overheadkosten koppelt aan het kostenobject. Aangezien het moeilijk is om overheadkosten aan te brengen voor elk individueel kostenobject, zoals de schoen van de fabrikant, hebben bedrijven de neiging om het gemiddelde van een totaalaantal objecten te gebruiken. De schoenenfabrikant kan de overheadkosten dus over 10.000 schoenen verdelen, in plaats van elke schoen apart te berekenen.

Stel dat de opgebouwde lonen voor indirecte arbeid, geaccumuleerde afschrijvingen, crediteuren en nutsvoorzieningen gedurende een bepaalde periode gelijk zijn aan $ 500, 000. Die fabriekskosten moeten worden verdeeld over alle onderhanden werken en gereed product tijdens de periode. Er is enige mate van subjectiviteit in de keuze van toewijzingsbasis voor fabriekskosten, maar managers moeten streven naar een oorzaak-gevolgverhouding als ze de meest bruikbare boekhouding willen produceren.