a:

Beperkingen, of nadelen, van het gebruik van de terugverdientijdmethode bij kapitaalbudgettering houdt het feit in dat het geen rekening houdt met de tijdswaarde van geld en geen rekening houdt met de waarde van extra contanten stroomt voorbij de terugverdientijd. Kapitaalbudgettering is een belangrijk besluitvormingsproces, omdat bedrijven hun markt willen laten groeien en uitbreiden. Een analysetool dat wordt gebruikt voor het evalueren van voorgestelde investeringsuitgaven, is de terugverdientijd.

Analyse van de terugverdientijd

De terugbetalingsperiode onderzoekt de investeringen in termen van de tijd die het kost om de kasstroom van inkomsten uit de investering gelijk te maken aan de initiële kosten. Wanneer we twee vergelijkbare kapitaalinvesteringen overwegen, is een bedrijf geneigd om degene te kiezen met de kortste terugverdientijd. De terugverdientijd wordt bepaald door de kosten van de kapitaalinvestering te delen door de verwachte jaarlijkse instroom van kasmiddelen als gevolg van de investering. Sommige bedrijven zijn sterk afhankelijk van de analyse van de terugverdientijd en houden alleen rekening met investeringen waarvan de terugverdientijd een bepaald aantal jaren niet overschrijdt.

De analyse van de terugverdientijd is geliefd vanwege de eenvoud. Deze analysemethode is met name handig voor kleinere bedrijven die de liquiditeit nodig hebben die wordt geboden door een kapitaalinvestering met een korte terugverdientijd. Hoe eerder geld dat wordt gebruikt voor kapitaalinvesteringen wordt vervangen, hoe sneller het kan worden toegepast op andere kapitaalinvesteringen. Een snellere terugverdientijd vermindert ook het risico van verliezen door mogelijke veranderingen in economische of marktomstandigheden over een langere periode.

Beperkingen of nadelen van de analyse van de terugverdienperiode

Ondanks de aantrekkingskracht om een ​​aantal redenen, heeft de analysemethode voor de terugverdientijd enkele belangrijke nadelen. De eerste is dat het geen rekening houdt met de tijdswaarde van geld en de instroom van kasmiddelen dienovereenkomstig aanpast. Een instroomrendement van $ 15.000 uit de investering die plaatsvindt in het vijfde jaar na de investering wordt gezien als dezelfde waarde als een uitstroom van $ 15.000 in het jaar waarin de investering werd gedaan, ondanks het feit dat de koopkracht $ 15 was , 000 is waarschijnlijk significant lager na vijf jaar.

Ook wordt er bij de terugverdelingsanalyse geen rekening gehouden met geldstromen die buiten de terugbetalingsperiode vallen, waardoor de algehele winstgevendheid van het ene project niet wordt vergeleken met het andere. Twee voorgestelde investeringen kunnen bijvoorbeeld vergelijkbare terugverdientijden hebben, maar de instroom van kasstromen uit het ene project kan gestaag dalen na het einde van de terugverdientijd, terwijl de instroom van kasmiddelen uit het andere project gestaag kan toenemen gedurende meerdere jaren na het einde van de terugverdientijd.Aangezien veel kapitaalinvesteringen beleggingsrendementen opleveren over een periode van vele jaren, kan dit een belangrijke overweging zijn.

De eenvoud van de analyse van de terugverdientijd schiet te kort door geen rekening te houden met de complexiteit van de kasstromen die kunnen optreden bij kapitaalinvesteringen. In werkelijkheid zijn kapitaalinvesteringen niet alleen een kwestie van één grote kasuitstroom, gevolgd door een gestage kasinstroom daarna. Mogelijk zijn er in de loop van de tijd extra uitstroom van kasmiddelen nodig en kunnen de instromen fluctueren in overeenstemming met de omzet en de inkomsten.

Vanwege de beperkingen wordt de analyse van de terugverdientijd soms gebruikt als een voorlopige evaluatie en vervolgens aangevuld met andere evaluaties, zoals de analyse van de netto contante waarde (NPV) of de interne rentabiliteit (IRR).