a:

Uitgaven aan varkensvarkens komen voor wanneer de overheid de bevolking belast om geconcentreerde uitkeringen uit te delen aan speciale belangengroepen. Economen en politicologen beweren dat de uitgaven aan varkensvaten logischerwijze het gevolg zijn van huuropvraging in grote electorale democratieën. Het normale mechanisme voor de distributie van dit zogenaamde "varkensvlees" is het als een oormerk aan andere wetgeving te koppelen.

Oorsprong van varkensvleesvat uitgaven

Politieke oormerken zijn sinds de oprichting van de natie onderdeel van de Amerikaanse regering. De meeste voorstanders van het besteden van varkensvaten citeren artikel 1, paragraaf 8 van de Amerikaanse grondwet om hun acties te legitimeren. Thomas Jefferson toonde zich ernstig bezorgd over deze algemene welzijns- en postclausules van de Grondwet.

In 1796 schreef Jefferson aan James Madison dat deze clausules "een bron van grenzeloze patronage voor de uitvoerende macht waren, werk voor leden van het Congres en hun vrienden" die zouden strijden om te zien "wie het meeste geld kan verspillen in hun staat . "

Historici traceren gewoonlijk de term "varkensvaten" als een manier om uitgaven aan overheidsobligaties te beschrijven aan het Zuiden aan de voorgrens. Daar zouden slavenhouders een vat zout varkensvlees naar hun slaven gooien, in de hoop een gevecht te zien en vechten voor het eten.

Deze afschuwelijke praktijk werd een analogie voor speciale belangengroeperingen en lobbyisten die geld van de belastingbetaler weghaalden bij staats- en federale bureaucraten.

Publiek-keuzetheorie

Om te begrijpen waarom het uitgeven van varkensvlees vatbaar is, helpt het om de basisargumenten in de publieke-keuzetheorie te kennen. Publieke keuzetheorie is een poging van economen, zoals James Buchanan en George Stigler, om fenomenen in democratische besluitvorming te bestuderen.

Deze theorie breidt de economische concepten van nutsmaximalisatie en rationaliteit uit naar het politieke rijk: individuen en bedrijven proberen de overheid te gebruiken om hun eigen voordelen te maximaliseren, en politici proberen het publiek te gebruiken om herkozen te worden.

Stel dat een oliemaatschappij een subsidie ​​wil om concurrentie of extra financiering voor een nieuw onderzoeks- en boorproject af te weren. Het zal lobbyen bij het Congres, met het beloven van campagnedonaties of andere voordelen, om belastinggeld te ontvangen. Zowel het oliebedrijf als de politicus hebben een enorme economische stimulans om hiermee in te stemmen. Het is waarschijnlijk dat de overgrote meerderheid van de Amerikaanse burgers tegen de subsidie ​​zal zijn. Het grootste deel van het publiek mist echter de informatie, tijd of energie om de lobbyactiviteiten van het oliebedrijf tegen te gaan. Zelfs als het varkensvlees wordt gepasseerd, zijn de belastingkosten voor elke individuele kiezer relatief klein.

Kortom, de afweging van kosten en baten is heel verschillend tussen de belastbare inkomsten en de voordelen van de belasting.Dit is dezelfde zaak voor een groot aantal speciale interesses, die allemaal een beroep doen op de overheid voor gunsten ten koste van alle anderen.

Earmarks en varkensvlees

Wanneer rekeningen worden geschreven en door het Congres worden doorgegeven, wisselen politici hun stemmen vaak alleen uit voor niet-gerelateerde of populaire rekeningen als er extra uitgaven worden gedaan of geoormerkt. Dit is gebruikelijk bij kredieten voor projecten voor openbare werken of sociale uitkeringen, waarbij het zeer impopulair zou zijn om tegen de wet te stemmen.

Het meeste varkensvlees zou niet vanzelf overgaan. In plaats daarvan, na te zijn gelobbyd door een speciale belangengroepen of hun kiezers, politici piggyback varkensvlees vat door te geven aan rekeningen die waarschijnlijk zullen passeren.