a:

De meest gebruikelijke interpretatie van een aandelenterugkoopactie is dat het uitgevende bedrijf financieel goed presteert. Terugkoopacties worden vaak aangeprezen als een manier om een ​​deel van de bedrijfswinsten terug te geven aan aandeelhouders om hen te belonen voor hun investering, zoals een zeer genereuze dividendbetaling zonder de ongewenste bonus van onmiddellijke belasting. Na feitelijk gebruik te hebben gemaakt van haar eigen vermogen om groei te financieren, genereert het bedrijf nu voldoende inkomsten om zijn eigen voortdurende expansie te financieren en kan het kapitaal aan zijn investeerders teruggeven. Er zijn echter een aantal redenen waarom een ​​bedrijf gemotiveerd zou kunnen zijn om een ​​terugkoop uit te voeren die niet zo altruïstisch is.

Een aandelenterugkoop betekent niet noodzakelijk dat het bedrijf niet langer kapitaalfinanciering nodig heeft, maar dat het een goedkopere manier heeft gevonden om het te verhogen. Grotendeels komt schuldfinanciering tegen lagere kosten dan eigen vermogen vanwege het lagere risico voor kredietverstrekkers. Aangezien betalingen op schulden bij wet verplicht zijn, ongeacht de winstgevendheid van bedrijven, kunnen kredietverstrekkers een lagere rente in rekening brengen voor het privilege om toegang tot fondsen te krijgen.

Aandeelhouders ontvangen daarentegen alleen dividenden als het bedrijf winst maakt, dus het verwachte rendement op de investering is hoger om rekening te houden met dit verhoogde risico. Een bedrijf kan besluiten nieuw aangewende schuldfinanciering te gebruiken om een ​​terugkoop uit te voeren, waarbij hetzelfde bedrag aan totaal kapitaal wordt gehandhaafd tegen lagere kosten. In dit scenario is een terugkoop een strategische kostenbesparingsmanoeuvre in plaats van een welwillende herverdeling van de winst.

Zelfs bedrijven die aandelenkapitaal nodig hebben, kunnen een terugkoopactie uitvoeren. Als de aandelen van een bedrijf ondergewaardeerd zijn, kan een terugkoopactie het voor de onderneming mogelijk maken om aandelen tegen de gereduceerde prijs in te kopen en deze vervolgens opnieuw uit te geven zodra de markt zich heeft gestabiliseerd. Door te profiteren van de lage voorraadwaardering door gebruik te maken van een buy-low-sell-high strategie, kunnen bedrijven het totale aantal uitstaande aandelen stabiel houden terwijl hun totale vermogen wordt verhoogd.

De terugkoop kan ook betekenen dat het uitgevende bedrijf het doelwit is geworden van een vijandige overname. Wanneer het ene bedrijf een ander bedrijf overneemt, wordt het geld dat het betreffende bedrijf bij de hand heeft, gebruikt om zijn verplichtingen af ​​te betalen. Door overtollige kasmiddelen te gebruiken om aandelen in te kopen, kunnen bedrijven zichzelf minder aantrekkelijke overnamedoelstellingen maken.

Terugkoopacties van aandelen zijn ook een eenvoudige manier om directiecompensatie indirect te verhogen. Door het totale aantal uitstaande aandelen te verminderen, worden een aantal belangrijke financiële maatstaven automatisch opgeblazen. Veel executive compensatieplannen vereisen dat het bedrijf bepaalde financiële benchmarks bereikt voor te betalen bonussen. De winst per aandeelratio is een van de meest gebruikte meetwaarden die wordt gebruikt om effectief beheer aan te geven, dus een onmiddellijke stijging van de EPS-ratio door het uitvoeren van een terugkoopactie kan een groter deel van de bedrijfswinsten in de zakken van de leidinggevenden betekenen.Als een handige bonus, vermindert het verminderen van het aantal uitstaande aandelen ook de verwatering van het eigendom en de totale dividendbelasting van een bedrijf, wat betekent dat er meer winst resteert voor degenen die overblijven. Hoewel een terugkoop in dit scenario mogelijk geen positieve of negatieve weerspiegeling is van de financiële gezondheid van een bedrijf, is het een belangrijke factor bij het beoordelen van een potentiële investering.

Omdat terugkoopacties voor zoveel doeleinden kunnen dienen, is het belangrijk om een ​​volledig beeld te krijgen van de financiën en historische prestaties van een bedrijf bij het beoordelen van zijn financiële gezondheid.