a:

In de economie stelt de wet van het afnemende marginale nut dat het marginale nut van een goed of dienst afneemt naarmate het beschikbare aanbod toeneemt. Economische actoren wijden elke opeenvolgende eenheid van het goed of de dienst aan steeds minder gewaardeerde doeleinden. De wet van afnemend marginaal nut wordt gebruikt om andere economische verschijnselen, zoals tijdvoorkeur, te verklaren.

Telkens wanneer een persoon een wisselwerking heeft met een economisch goed, handelt hij of zij noodzakelijkerwijs op een manier die de volgorde aangeeft waarin hij of zij het gebruik van dat goed waardeert. Dus, de eerste eenheid van een goed is gewijd aan het meest gewaardeerde einde van de persoon, de tweede eenheid is gewijd aan het op een na meest gewaardeerde einde enzovoort.

Beschouw een man op een onbewoond eiland na een geval van gebotteld water wasbeurten op de wal. Hij zou de eerste fles kunnen drinken, wat aangeeft dat het voldoen aan zijn dorst het belangrijkste gebruik van het water was. Hij zou zichzelf kunnen baden met de tweede fles, of hij zou besluiten om het voor later te bewaren. Als hij het voor later bewaart, geeft hij aan dat hij meer waarde hecht aan het toekomstige gebruik van het water dan aan het baden van vandaag, maar nog steeds minder dan het onmiddellijk doven van zijn dorst. Dit wordt ordinale tijdvoorkeur genoemd. Dit concept helpt besparingen en investeringen te verklaren ten opzichte van de huidige consumptie (bestedingen).

Dit helpt ook verklaren waarom vraagcurves neerwaarts hellend zijn in micro-economische modellen, omdat elke extra eenheid van een goed of dienst wordt besteed aan minder waardevolle doelen. Deze toepassing van de wet van marginaal nut toont aan waarom een ​​stijging van de geldhoeveelheid (waarbij andere dingen gelijk zijn) de ruilwaarde van een geldeenheid vermindert, aangezien elke opeenvolgende geldeenheid wordt gebruikt om een ​​minder waardevol doel te kopen.

Het biedt ook een economisch argument tegen de manipulatie van rentetarieven door centrale banken, omdat de rente van invloed is op de spaar- en consumptiegewoonten van consumenten of bedrijven. Door de rente te verstoren, worden consumenten aangemoedigd om te spenderen of te sparen in overeenstemming met hun werkelijke tijdvoorkeuren, wat leidt tot eventuele overschotten of tekorten in kapitaalinvesteringen.