a:

De banksector is een scharnier voor bijna alle economische activiteiten. Om die reden is er nauwelijks een economische indicator die geen betrekking heeft op de banksector. De belangrijkste indicatoren zijn rentetarieven, inflatie, woningverkopen en algemene economische productiviteit en groei. Elk bankinvesteringsbesluit moet een evaluatie van de grondslagen van de specifieke bank en de financiële gezondheid omvatten.

Waarom de banksector anders is

Op één niveau is beleggen in de banksector net als beleggen in een andere sector; zoek naar waarde bij bedrijven met solide toekomstige winstvooruitzichten. Inkomensbeleggers willen bankaandelen die dividenden uitkeren. Groei-investeerders willen bankaandelen die waarschijnlijk zullen waarderen.

Kijk wat dieper en u zult merken dat bankieren een unieke en kwetsbare sector is. De grotere financiële sector wordt vaak het levensbloed van de economie genoemd. Banken hebben de neiging om te gedijen als de economie boomt en ze worstelen als de economie zwak is en de leningen opdrogen.

Dalende activaprijzen - zoals internetaandelen in 2000 of huizenprijzen in 2008 - betekenen problemen voor banken die verkeerd hebben geprofiteerd. Dit is met name het geval wanneer banken door deregulering of financiële innovatie onbekende risico's kunnen nemen.

Monetair beleid

Banken zijn bijzonder gevoelig voor rentemanipulaties en leenpraktijken van de Federal Reserve (de Fed). Bankaandelen hebben de neiging het beste te presteren tijdens eenvoudige geldperioden, wanneer de Fed een expansief monetair beleid voert.

De Fed kan goedkope leningen verstrekken aan aangesloten banken, banken redden die roekeloos zijn met hun kredietverleningspraktijken of rechtstreeks bankactiva kopen om de rente nog verder te verlagen. Wanneer het monetaire beleid het uitlenen van leningen gemakkelijker of minder riskant maakt, verwacht dan dat banken profiteren.

Van de belangrijkste Fed-gedreven indicatoren moeten beleggers bijzondere aandacht besteden aan de geldhoeveelheid, de reële rente, de inflatie en de disconteringsvoet.

Kasreserve ratio en kredietgroei

De kasreserveratio is het percentage van de fondsen die banken moeten aanhouden en niet uitlenen. Deze ratio, die ook is vastgesteld door de Fed-raad, bepaalt hoe leveraged een bank mag krijgen. De normale verhouding in de Verenigde Staten is 10%.

Alleen al omdat banken 90% van hun deposito's mogen uitlenen, betekent nog niet dat ze dat altijd doen. Banken kunnen leningen beperken wanneer de tijden onzeker zijn. Banken die minder leningen verstrekken, verhandelen potentiële opbrengsten voor de veiligheid. Banken hebben de neiging om meer te verdienen als ze meer uitlenen, althans op de korte termijn.

Ontwikkeling van woningen en thuissales

Economen en marktanalisten volgen meestal drie hoofdserieseries: het aantal begonnen woningen (bouw), het aantal voltooide woningprojecten en het aantal verkochte woningen.

Het is erg duur om een ​​huis te bouwen of te kopen. Bijna alle woningbouwprojecten vereisen hypotheken van banken of andere geldschieters. Bijgevolg hebben woningverkopen en hypotheekbetalingen een groot effect op de bankbalansen. Zoals in 2008 is gebleken, kunnen dalende huizenprijzen en dalende verkopen ertoe leiden dat veel banken met elkaar worstelen.

Bruto binnenlands product en productiviteit

Aangezien bank- en financiële bemiddeling een enorme verscheidenheid aan markttransacties met elkaar verbindt, hebben banken de neiging om meer activiteiten te zien wanneer de economie groeit. Beleggers kunnen het bruto binnenlands product (BBP) gebruiken om de huidige economische gezondheid te zien en te kijken naar productiviteitsniveaus als een indicator voor de toekomstige economische gezondheid.