a:

Het gewijzigde interne rentepercentage (MIRR) is een financieringsmetriek die wordt gebruikt bij de budgettering van zakelijk kapitaal. Het belangrijkste voordeel is dat het een aantal van de problematische aannames en verstoringen in de klassieke interne rentabiliteit (IRR) helpt vermijden. Normale IRR-berekeningen overschatten de snelheid waarmee kasstromen kunnen worden herbelegd, wat op den duur tot ernstige financieringsproblemen kan leiden. Met de MIRR kunnen projectmanagers realistische herinvesteringspercentages vaststellen en idealiter resulteert dit in een meer accurate jaarlijkse equivalente opbrengst.

Herinvesteringspercentages en kapitaalkosten

De IRR voor een project is gelijk aan de disconteringsvoet die de huidige nettowaarde tot nul herleidt. Deze verdiscontering fungeert als een omgekeerde samengestelde groeipercentage, wat betekent dat het veronderstelt dat alle nettokasstromen van het project opnieuw worden geïnvesteerd. Anders gezegd, de IRR is ook de snelheid waarmee fondsen opnieuw worden geïnvesteerd.

Kasstromen kunnen echter niet zomaar in de meeste projecten voor de nominale waarde opnieuw worden geïnvesteerd. Herinvestering neemt de vorm aan van nieuwe kapitaalfinanciering en het verwerven van kapitaal is geen kosteloze procedure.

Zelfs als nieuwe nettokasmiddelen zouden kunnen worden herbelegd zonder kapitaalkosten te hoeven aanpassen, is er weinig reden om aan te nemen dat een bedrijf bijkomende (en even aantrekkelijke) projecten heeft om die opbrengsten te beleggen.

Gewijzigde interne rentevoet

De MIRR heeft een aangepaste formule die rekening houdt met de eindwaarde van de instroom van kasmiddelen. Terminale waarde, in deze zin, is de toekomstige waarde van project kasstromen die worden herbelegd ten koste van kapitaal.

Door de kapitaalkosten (of een andere gespecificeerde rentevoet) te gebruiken als herinvesteringspercentage in plaats van de IRR, genereert een projectmanager een meer voorzichtige en redelijke inschatting van de winstgevendheid.