a:

Diversificatie is een methode die door een belegger wordt gebruikt om zijn portefeuille te isoleren tegen het risico van een slechte investering. Door zijn geld te spreiden over een brede mix van bedrijven, sectoren en soorten investeringen, voorkomt een belegger effectief dat elk bedrijf of sector ineenstort of vervalt door zijn volledige spaargeld uit te roeien. Er zijn duizenden manieren, zo niet meer, om een ​​beleggingsportefeuille te diversifiëren; welke methode het beste is, hangt af van het individu en zijn beleggingsstijl, zijn hang naar groei en tolerantie voor risico's. Hoewel geen enkelvoudige spreidingsmethode universeel als best geaccepteerd wordt, volgen de meeste traditionele beleggers een reeks globale richtlijnen om risico's te minimaliseren en het rendement te maximaliseren.

De eerste stap naar het diversifiëren van een portefeuille is het identificeren van een lijst van sectoren waarin wordt geïnvesteerd. Sectoren die de bredere markt volgen en de gemiddelde volatiliteit vertonen, vormen het grootste deel van de portefeuille van een traditionele belegger. Een kleiner percentage omvat meer volatiele sectoren die een grotere groei bieden op de bullmarkten, maar meer risico tijdens de bearmarkten, terwijl een nog kleiner percentage is samengesteld uit extreem snelgroeiende sectoren met een hoog risico, zoals tech startups. Evenzo wijden investeerders een klein portefeuillesegment aan stabielere sectoren waarvan de bewegingen in beide richtingen klein zijn, ongeacht de volatiliteit van de bredere markt en een kleiner segment voor anticyclische sectoren die een omgekeerde relatie met de bredere markt onderhouden - wanneer de markt instort, deze sectoren stijgen in waarde.

De volgende stap is het bepalen hoe elke sector op de lijst betrekking heeft op de bredere markt en die informatie gebruiken om de portefeuille te structureren. De metriek die de meeste beleggers gebruiken om een ​​sector te vergelijken met de bredere markt, is de bètacoëfficiënt. Een bèta van 1 geeft een perfecte relatie met de bredere markt aan, een hogere bèta betekent meer volatiliteit en een lagere bèta betekent meer stabiliteit. Een negatieve bèta wijst op een anticyclische sector die omgekeerd meebeweegt met de bredere markt.

Een volledig gediversifieerde portefeuille met behulp van de bovenstaande criteria lijkt vaak op een belkromme, waarbij een bèta van 1 de bovenkant van de bel vertegenwoordigt. Dit is de bètawaarde waarrond het grootste deel van de portefeuille - 50 tot 60% - is gegroepeerd. Ten minste de helft van de investeringen in de portefeuille volgen ruwweg de bredere markt. Op elke staart van de curve zitten investeringen met hogere en lagere bètacoëfficiënten.

Investeerders spelen vaak met deze methodologie terwijl ze binnen hun brede raamwerk blijven. Een investeerder die grote rendementen nastreeft, kan een groter deel toewijden aan snelgroeiende sectoren en minder aan stabiele sectoren die niet veel groei bieden, hoewel hij tijdens een recessie of bearmarkt wordt blootgesteld aan grotere risico's.Een meer conservatieve investeerder die probeert zijn nestei te laten groeien voor een pensioen met minimaal risico, kan het tegenovergestelde doen en meer geld stoppen in sectoren met bèta's tussen 0 en 1.