a:

De debt-to-equity ratio is een maatstaf voor de financiële hefboom van een bedrijf die het bedrag van de schuldfinanciering van een onderneming relateert aan het bedrag van de financiering met eigen vermogen. Het wordt berekend door de totale verplichtingen van een bedrijf te delen door het totale eigen vermogen. Wat wordt beschouwd als een "hoge" verhouding tussen schulden en eigen vermogen, verschilt afhankelijk van de sector, omdat sommige industrieën geneigd zijn meer schuldfinanciering te gebruiken dan andere. Er is geen enkele waarde waarboven een hoge verhouding schulden / eigen vermogen zou worden beschouwd.

De financiële sector heeft bijvoorbeeld doorgaans een hogere verhouding schulden / eigen vermogen. Dit is te wijten aan het feit dat banken en andere financiële instellingen geld lenen om geld te lenen, wat resulteert in een hogere verhouding schulden / eigen vermogen. Andere sectoren die zeer kapitaalintensief zijn, zoals diensten, nutsbedrijven en de sector industriële goederen, hebben doorgaans ook een hogere verhouding tussen schulden en eigen vermogen.

Als gevolg hiervan moeten beleggers kijken naar de historische schuld-eigenvermogensratio van een bedrijf om te bepalen of er significante wijzigingen zijn opgetreden die kunnen wijzen op een rode vlag. Daarnaast moeten beleggers ook vergelijkingen maken tussen andere vergelijkbare bedrijven en de sector als geheel om te bepalen of een bepaald bedrijf een hoge verhouding tussen schulden en eigen vermogen heeft.

Een hogere schuld / eigen vermogen ratio toont meestal aan dat een bedrijf agressief is geweest in het financieren van zijn groei met schulden, en er kan een groter potentieel zijn voor financiële problemen als de winst niet hoger is dan de kosten van geleende middelen.