a:

Eenvoudige willekeurige steekproeven zijn de meest basale vorm van monstername en kunnen een onderdeel zijn van nauwkeurigere, meer complexe bemonsteringsmethoden. Het criterium voor het nemen van een eenvoudige willekeurige steekproef, in tegenstelling tot een systematische willekeurige steekproef, is dat elke persoon die is geselecteerd om deel te nemen, zonder vooringenomenheid moet worden gekozen. Er is geen ruimte voor zelfs maar één uitzondering in de steekproef.

Een veel gebruikte definitie is dat alle deelnemers aan een enquête uit een hoed worden gekozen. Ongeacht hoe groot of hoe klein de populatie waarvan de monsters zijn genomen, elk lid van die populatie heeft dezelfde kans als iedereen om te worden geplukt. Daarom, als een eenvoudige willekeurige steekproef zou moeten worden genomen van 100 studenten op een middelbare school met een bevolking van 1, 000, dan zou elke student een kans van 1 op 10 moeten hebben om te worden geselecteerd.

AD:

Bij een eenvoudige willekeurige steekproef moet er ruimte zijn voor fouten, weergegeven door een plus- en min-variantie. Als bijvoorbeeld op diezelfde middelbare school een onderzoek zou worden uitgevoerd om te bepalen hoeveel studenten linkshandig zijn, kan een willekeurige steekproef bepalen dat acht van de honderd gesampled linkshandig zijn. De conclusie zou zijn dat 8% van de studentenpopulatie van de middelbare school linkshandig is, terwijl het wereldgemiddelde in feite dichter bij de 10% zou liggen.

AD:

Hetzelfde geldt ongeacht het onderwerp. Een onderzoek naar het percentage van de studentenpopulatie met groene ogen, dat lichamelijk onvermogen heeft, of dat deel uitmaakt van de homo- of lesbische gemeenschap, zou resulteren in een hoge wiskundige waarschijnlijkheid op basis van een eenvoudige willekeurige enquête, maar altijd met een plus of minus variantie. De enige manier om een ​​100% nauwkeurigheidspercentage te krijgen, zou zijn om alle 1 000 studenten te onderzoeken die, hoewel mogelijk, onpraktisch zouden zijn.

AD:

Op grotere schaal, zoals verkiezingsonderzoeken, wordt het afleggen van een poll bij alle mogelijke kiezers fysiek onmogelijk. Een systematisch willekeurig monster is efficiënter omdat verborgen patronen binnen een steekproefpopulatie effectiever kunnen worden bepaald.

Met deze methode wordt het eerste te onderzoeken onderwerp gekozen - zeg de zesde student wiens naam alfabetisch wordt weergegeven - gevolgd door een wiskundige voortgang van elke tiende student wiens naam daarna verschijnt. Het maakt niet uit of die eerste student linkshandig of rechtshandig is. Hij blijft een geldig eerste onderzoeksonderwerp omdat hij willekeurig is gekozen. Een onderzoeker had de vijfde of de zevende student kunnen kiezen op basis van achternaam.

Het is ook vergelijkbaar met de methode van de loterij, omdat de voornaam niet van de eerste 10 of de eerste 100 komt, maar willekeurig wordt gekozen uit de gehele 1000 studentenpopulatie. Aan het einde van de alfabetische selectie gaat de enquête terug naar de eerste letter van het alfabet, waardoor de cirkel rond is.

Onder een blinde studie zou de onderzoeker nog steeds niet weten wie de te onderzoeken studenten zijn, maar vanwege de progressie op basis van de selectie van elke student op basis van zijn of haar naam, worden de namen niet langer gekozen uit een hoed.