a:

Zowel de solvabiliteitsratio als de solvabiliteitsratio bieden manieren om de schuld van een bedrijf te evalueren ten opzichte van de omzet. De solvabiliteitsratio wordt echter meestal specifiek toegepast op de evaluatie van banken, terwijl de statistiek van de solvabiliteitsratio kan worden gebruikt voor de beoordeling van elk type bedrijf.

De Capital Adequacy Ratio

Ook wel bekend als de ratio kapitaal / risicovolle activa, meet de solvabiliteitsratio (CAR) hoofdzakelijk het financiële risico dat het beschikbare kapitaal van een bank in relatie tot verlengd krediet onderzoekt. Het geeft een percentage weer van de kredietrisico's van de bank gewogen naar risico.

Toezichthouders volgen de voortgang van de CAR van een bank om ervoor te zorgen dat de bank bestand is tegen aanzienlijke - maar niet onredelijke - verliezen of schommelingen in de inkomsten. De primaire functie van de ratio is het effectueren van efficiënte en stabiele financiële systemen.

De CAR meet twee soorten kapitaal gedifferentieerd door lagen. De eerste laag omvat kapitaal dat kan worden gebruikt om verlies op te vangen zonder dat een bank hoeft te stoppen met handelen. Het tweede niveau betreft kapitaal dat verlies kan absorberen in het geval dat de bank gedwongen wordt te liquideren. De berekening van de solvabiliteitsratio telt het totaal van beide niveaus bij, en dat cijfer wordt vervolgens gedeeld door de risicogewogen activa van de onderneming. Met ingang van 2015 bedraagt ​​de laagst mogelijke acceptatie voor een Amerikaanse bank ongeveer 8%.

De solvabiliteitsratio

De solvabiliteitsratio is een indicator voor schuldevaluatie die kan worden toegepast op elk type bedrijf om te beoordelen hoe goed het kan zijn zowel de uitstaande kortetermijn- als de langlopende uitstaande financiële middelen. verplichtingen. Solvabiliteitsratio's lager dan 20% duiden op een toenemende kans op wanbetaling.

Analisten geven de voorkeur aan de solvabiliteitsratio voor een uitgebreide evaluatie van de financiële situatie van een bedrijf, omdat deze de feitelijke cashflow meet in plaats van de netto-inkomsten, die niet allemaal direct voor een onderneming beschikbaar kunnen zijn om aan de verplichtingen te voldoen. De solvabiliteitsratio kan het beste worden gebruikt in vergelijking met vergelijkbare bedrijven in dezelfde bedrijfstak, aangezien bepaalde bedrijfstakken vaak aanzienlijk schuldenlastiger zijn dan andere.