a:

Het vereiste rendement, vaak aangeduid als vereist rendement of RRR, en kapitaalkosten kunnen variëren in omvang, perspectief en gebruik. Over het algemeen verwijst de kapitaalkosten naar het verwachte rendement op de door een bedrijf uitgegeven effecten, terwijl het vereiste rendementsniveau spreekt over de rendementspremie die vereist is om het risico van de belegger te rechtvaardigen. Het is mogelijk dat het vereiste rendement gelijk is aan de kapitaalkosten voor een bepaalde investering; de twee zouden theoretisch op elkaar moeten neigen.

Standpunt en opportunitykosten

Bedrijven houden zich bezig met hun kapitaalkosten. Elk bedrijf moet bepalen wanneer het zinvol is om kapitaal aan te trekken en vervolgens beslissen over het te verhogen bedrag en de methode om het te verwerven. Moeten er nieuwe voorraden worden uitgegeven? Hoe zit het met obligaties? Moet het bedrijf een lening of kredietlijn afsluiten? Elk van deze beslissingen brengt bepaalde risico's en kosten met zich mee, en de kapitaalkosten kunnen helpen om de verschillende methoden duidelijker te vergelijken.

De kosten van schulden zijn eenvoudig vast te stellen. Schuldeisers, of het nu gaat om obligatiebeleggers of grote kredietinstellingen, berekenen een rente in ruil voor hun lening. Een obligatie met een couponrente van 5% heeft dezelfde kapitaalkosten als een banklening met een rentepercentage van 5%. Het berekenen van de kosten van eigen vermogen is iets ingewikkelder en onzekerder. Theoretisch is de kostprijs van het eigen vermogen hetzelfde als het vereiste rendement voor aandelenbeleggers.

Zodra een bedrijf een idee heeft van zijn kosten van eigen vermogen en schulden, neemt het gewoonlijk een gewogen gemiddelde van alle kapitaalkosten. Dit levert de gewogen gemiddelde kosten van kapitaal op, of WACC, wat een zeer belangrijk cijfer is voor elk bedrijf. Om kapitaaluitbreiding economisch zinvol te maken, moet de verwachte winst de WACC overschrijden.

Het vereiste rendement is afkomstig van het standpunt van de belegger en niet van de uitgevende instelling. In nominale zin kunnen beleggers een risicovrij rendement vinden door vast te houden aan hun geld of door te beleggen in kortlopende Amerikaanse staatsobligaties. Om investeringen in een risicovoller activum te rechtvaardigen, wordt een risicopremie toegevoegd in de vorm van potentieel hoger rendement. Volgens deze manier van denken maken een investeerder en een uitgevende instelling compatibele handelspartners wanneer de kapitaalkosten gelijk zijn aan het vereiste rendement. Een bedrijf dat bijvoorbeeld bereid is 5% te betalen voor zijn aangegroeide kapitaal en een belegger die een rendement van 5% op zijn of haar bezit nodig heeft, zal waarschijnlijk zaken met elkaar doen.

Beide statistieken verwijzen naar een cruciaal concept: alternatieve kosten. Wanneer een belegger $ 1, 000 aan aandelen koopt, zijn de werkelijke kosten alles wat met die $ 1, 000 had kunnen worden gedaan, inclusief het kopen van obligaties, het kopen van consumptiegoederen of het op een spaarrekening zetten.Wanneer een bedrijf voor $ 1 miljoen aan schuldbewijzen uitgeeft, zijn de werkelijke kosten voor het bedrijf al het andere dat had kunnen worden gedaan met het geld dat uiteindelijk die schulden terugkrijgt. Zowel de kosten van kapitaal als het vereiste rendement helpen marktdeelnemers bij het sorteren van concurrerend gebruik van hun fondsen.