1 "Als we een bubbelbad met een jacuzzi plaatsen, loont het wanneer we het huis verkopen."

Niet noodzakelijk, dus doe je huiswerk. Praat met makelaars en kijk, in plaats van te dagdromen over het versieren van tijdschriften, naar verslagen van consumentenzaken over wat waarschijnlijk wederverkoopwaarde zal toevoegen (granieten keukenbalies) en wat hoogstwaarschijnlijk niet zal (die hot tub, koivijver of andere "waterpartij") .

AD:

Als het hebben van een bubbelbad de moeite waard voor je is en je het kunt betalen, ga dan door. Maar neem de sprong met je ogen wijd open.

2 " Ik heb hard gewerkt vandaag, dus het is ok om mezelf te belonen met een avondje uit."

Als je net een grote deal hebt afgesloten, misschien. Maar voor mensen met een regelmatig salaris, dit is een veel voorkomende valkuil. Net als de dubbele latte van Starbucks in plaats van de beker van de kantoorkoffiemachine, kunnen deze kleine beloningen al snel een gewoonte worden.

AD:

Jezelf belonen voor een goed gedaan werk is niet verkeerd, maar pas op dat je jezelf niet opschopt met een hogere levensstandaard dan je je echt kunt veroorloven.

3 "Studieleningen zijn een investering in de toekomst."

Dit is niet verkeerd, maar wanneer het te simplistisch is toegepast, kan het een heel diep gat worden dat jaren zal kosten om uit te graven.

Het gat wordt bijzonder diep wanneer ouders die niet genoeg hebben gespaard, hun kinderen aanmoedigen tot het uiterste te lenen om naar de topscholen te gaan of studentenbanen te laten vervallen, zodat ze meer tijd hebben om te studeren (en - laten we echt zijn) feesten). Dan vragen pappa en mamma zich af waarom niemand hun kleinkinderen geeft als hun kinderen met diepe schulden hun dertigste raken.

AD:

De omgekeerde versie van deze val is waar mama en papa de schuld op zich nemen, maar dan niet in staat zijn om te sparen voor hun pensioen. De teruggave, als die komt, gaat naar hun kinderen, niet naar hen.

De verstandige keuze, als het niet te laat is, is om ervoor te zorgen dat noch ouders noch kinderen meer lenen dan ze zich kunnen veroorloven om terug te betalen. En ouders moeten onthouden dat ze eerst moeten sparen voor hun pensioen en daarna moeten studeren voor hun kinderen.

4 "Ik zal mijn creditcard meteen na Kerstmis betalen."

Klinkt dit bekend? "Ik zal de schuld zo kort hebben, de hoge rente doet er niet toe. " Deze val negeert de menselijke aard en de wetten van de huiskans van de huiseigenaar, die bepalen dat dit de winter zal zijn van een essentiële nieuwe oven en een dakreparatie. De creditcardschuld wordt overgedragen naar Pasen, dan Memorial Day, en vrij snel is het tijd voor de jaarlijkse vakantie van Fourth of July.

Het is duidelijk dat de woulda-coulda-shoulda hier is om je belastingteruggave te doen - als je er een hebt - en de creditcardschuld uit te schakelen, of jezelf elke maand een bepaalde koers te geven (met de nadruk op het hoge bedrag van je kaart) rentevoet zou kunnen helpen). Stel jezelf volgend jaar op met een of andere versie van een kerstclub-abonnement en houd je aan je budget wanneer je begint met winkelen.

5 "Het is volkomen goed, dus ik bewaar het gewoon in de opslag totdat ik het nodig heb."

De comfortabele bank van grootmoeder die opnieuw moet worden gestuukt en die toch niet in uw woonkamer past; collegeteksten en naslagwerken en de klasnotities die daarbij horen (misschien nodig voor iemands memoires?); de Nordic Track die alleen een nieuwe kabel nodig heeft; de langgesteelde kristallen wijnglazen en champagnefluiten uit je eerste huwelijk; de feesttafel en 14 hooggestemde, Jacobijnse stoelen uit het eerste huwelijk van uw achterkleinkind; de verzameling bierpullen uit je broederschapsdagen en natuurlijk 45 jaar National Geographics. Zullen je kinderen echt deze dingen willen wanneer ze eindelijk hun eigen appartement betrekken? Zie je jezelf verhuizen naar dat vakantiehuis waar je voor hebt gespaard?

Als de opslagruimte $ 120 per maand kost, zou dit oplopen tot meer dan $ 14.000 over tien jaar. Een persoon kan veel doen met $ 14, 000.