a:

Volgens het Bureau of Economic Analysis, of BEA, is het besteedbaar inkomen de hoeveelheid geld die een persoon mee naar huis neemt na het boeken van belastingen. De BEA onderscheidt dit van discretionair inkomen, dat gelijk is aan alle resterende fondsen nadat de basisbehoeften van het leven, zoals voedsel, onderdak, kleding en transport, zijn betaald. Zie het besteedbaar inkomen als een reëel "take-home-loon" zodra de IRS is voltooid, terwijl het discretionaire inkomen misschien is wat u kunt besteden aan vrije tijd of geld kunt spelen.

AD:

Hypothetisch voorbeeld

Overweeg een scenario waarbij een individuele werknemer $ 50.000 per jaar verdient. Na aftrek van hypotheek, personen ten laste en liefdadigheidsinstelling heeft deze persoon een effectief federaal belastingtarief van 20%. Met andere woorden, zijn maandelijkse take-home-beloning is niet $ 4, 167 of $ 50, 000/12; het is $ 3, 333 of 80% van $ 4, 167. Het cijfer van $ 3, 333 vertegenwoordigt zijn maandelijks beschikbaar inkomen.

Na betaling voor eten, kleding, medische kosten, nutsvoorzieningen, transport, hypotheekbetaling en het sturen van zijn kinderen naar school, heeft hij $ 400 per maand over. Dit geld kan worden besteed aan vakantie, naar een sportevenement gaan, uit eten gaan in een leuk restaurant of zelfs eenvoudigweg sparen. Dit is zijn discretionaire inkomen.

AD:

Grote verschillen

Er is een begrijpelijke kloof tussen het besteedbaar inkomen en het discretionair inkomen. Volgens de BEA bedroeg het gemiddelde discretionaire inkomen voor Amerikanen tussen 14 en 14 dollar, 437 minder dan het beschikbare inkomen. Na de financiële crisis van 2007-2008 daalde het reëel besteedbaar inkomen per hoofd van de bevolking met 0,4%, terwijl het reële discretionaire inkomen per hoofd van de bevolking daalde. viel 1. 4%, of meer dan drie keer zo snel. Dit betekent dat Amerikanen veel minder uitgeven aan discretionaire uitgaven dan niet-openbare uitgaven.

AD: