a:

Een lineaire blootstelling in de Value-at-Risk, of VaR, berekening wordt vertegenwoordigd door posities in aandelen, obligaties, grondstoffen of andere activa. VaR is een statistische maatstaf voor de hoeveelheid risico die gepaard gaat met een activaportefeuille voor een bepaald tijdsbestek. Het lineaire risico in de VaR-berekening wijkt af van het niet-lineaire risico dat verbonden is aan opties of andere financiële derivaten. VaR biedt de hoeveelheid potentieel verlies voor een portefeuille over een bepaald tijdsbestek binnen een mate van vertrouwen.

Het risico verbonden aan het bezit van aandelen wordt gezegd lineair te zijn vanwege de lineaire uitbetaling in verband met het bezit ervan. Als u bijvoorbeeld het risicoprofiel van het bezitten van een lange positie in een aandeel weergeeft, wordt een opwaartse lijn van ongeveer 45 graden weergegeven, gaande van negatief naar positief. Een korte positie in een stapel toont een neerwaartse lijn met een vergelijkbare helling. Het niet-lineaire risico verbonden aan financiële derivaten is complexer om te berekenen. Derivaten hebben meer inputs om hun marktwaarde te bepalen, inclusief impliciete volatiliteit, tijd tot expiratie, de onderliggende activaprijs en actuele rentetarieven.

VaR biedt een kansverdeling voor de marktwaarde van een portefeuille. Het is daarom een ​​handig hulpmiddel om een ​​belegger inzicht te geven in het risico dat aan de portefeuille is verbonden. VaR-berekening is een brede maatstaf voor marktrisico. Er zijn verschillende methoden om de VaR te berekenen. Hoewel de laatste maatstaf eenvoudig te gebruiken is voor beleggers, kan de berekening van de VaR complex worden, afhankelijk van de mix van activa in de portefeuille.

VaR wordt gespecificeerd met drie ingangen: een tijdframe, een betrouwbaarheidsniveau en een mogelijke hoeveelheid verlies. Een belegger met een portefeuille van $ 2 miljoen kan bijvoorbeeld de waarschijnlijkheid van een verlies van 5% in de volgende maand binnen 95% betrouwbaarheidsgraad willen bepalen. De historische methode kan het meest geschikt zijn voor portefeuilles met lineair risico. Deze benadering veronderstelt dat toekomstige rendementen spiegelhistorisch terugkeren. De eerste stap is het creëren van een verdeling van eerdere returns van laagste naar hoogste, vaak visueel weergegeven als een histogram. VaR kijkt naar de grootste negatieve rendementen aan de linkerkant van het histogram, die 5% van het totale rendement uitmaken. Stel dat deze rendementen variëren van een dieptepunt van 5% maandelijks verlies tot een maandelijks verlies van 2%. De VaR toont het maximale verlies voor de portefeuille voor de volgende maand als $ 40.000 met een betrouwbaarheid van 95%. Dit aantal wordt afgeleid door de portefeuillewaarde van $ 2 miljoen en het verlies van 2% te nemen dat door de historische terugkeerverdeling wordt geïdentificeerd.

VaR berekent in feite kwantielen van risico's uit het historische rendement.Voor het voorbeeld toont de laagste 5% kwantiel een mogelijk verlies van 2% voor de portefeuille binnen dat 95% betrouwbaarheidsniveau. Het belangrijkste nadeel van de historische benadering is dat wordt aangenomen dat toekomstige rendementen voor de portefeuille vergelijkbaar zijn met historische rendementen. In de praktijk is dit misschien niet het geval, omdat toekomstig rendement onmogelijk te voorspellen is.