Welke wettelijke voorrechten hebben inwoners van speciale administratieve regio's (SAR) die Chinees vasteland niet hebben?

Debt Ceiling, Climate Change, Immigration, Keystone Pipeline, Tax Reform, Deficit Reduction (Mei 2024)

Debt Ceiling, Climate Change, Immigration, Keystone Pipeline, Tax Reform, Deficit Reduction (Mei 2024)
Welke wettelijke voorrechten hebben inwoners van speciale administratieve regio's (SAR) die Chinees vasteland niet hebben?
Anonim
a:

Speciale administratieve regio's (SAR's) zijn autonome territoria die onder de soevereiniteit van de Volksrepubliek China vallen, maar worden niet beschouwd als onderdeel van het Chinese vasteland. De rechtsgrondslag voor het bestaan ​​van de speciale administratieve regio's wordt verleend door artikel 31 van de grondwet van de Volksrepubliek China, dat voor het eerst in 1982 verscheen en dat de staat de bevoegdheid geeft om een ​​SAR te creëren in het licht van bijzondere voorwaarden. Vanaf februari 2015 zijn er slechts twee SAR's - Hong Kong, met een bevolking van meer dan 7 miljoen en Macau, met een bevolking van iets meer dan 600.000. Beide SAR's zijn eind jaren negentig opgericht.

Het grootste verschil tussen een SAR en de Volksrepubliek China is de autonomie waarmee de SAR en zijn burgers werken. Burgers die binnen de SAR worden geboren, krijgen speciale geboorteakten en paspoorten, waarmee ze worden geïdentificeerd als een burger van de SAR, niet de Volksrepubliek China. Dankzij de koloniale geschiedenis van China hebben veel inwoners van de SAR's een gemengde achtergrond of zijn ze helemaal niet etnisch Chinees. Veel van deze mensen hebben ook niet-Chinees staatsburgerschap met een andere natie. China heeft echter altijd mensen binnen de SAR die etnisch Chinees zijn, beschouwd als burgers van de Volksrepubliek China. In Macau, dat meer dan vier eeuwen lang een Portugese kolonie was, is er nog steeds een onmiskenbare aanwezigheid van Portugese cultuur en traditie.

Het juridische bestaan ​​van de SAR heeft betrekking op de autonomie van de bestuursorganen van deze regio's. Als bijproduct van dit systeem genieten individuele burgers van SAR's ook een grotere autonomie in hun dagelijks leven. Het leger, de politie, gerechtelijke systemen, uitvoerende raden en andere takken van de overheid zijn in gebruik bij de SAR, niet bij het Chinese regime. Het belangrijkste verschil in het leven van burgers is misschien wel dat de SAR's op kapitalistische systemen gebaseerd zijn, net zoals het Westen, terwijl China wordt geregeerd door een socialistisch regime. Ondanks het verschil in deze twee systemen, geniet de hele regio van ongekende economische en technologische groei.

Het verschil tussen de economische systemen van de SAR's en de VRC mag niet worden onderschat. In Hong Kong en Macau zijn burgers vrij om autonome economische beslissingen te nemen naar eigen goeddunken. Net zoals in de VS of Europa, zijn ze vrij om de markt te verkennen, maar ze zien het wel. Het socialistische, door de staat gerunde systeem van PRC biedt echter niet dezelfde financiële en zakelijke vrijheid die het kapitalisme kan.

SAR's opereren in wezen onafhankelijk van de VRC.Ze gebruiken hun eigen valuta, voeren hun eigen nationale sportteams uit en hebben hun eigen onderwijssystemen. Hoewel de Volksrepubliek China burgers van de SAR's als volledige Chinese burgers beschouwt, voelen de bestuursorganen van de SAR's en de mensen die hen naar huis bellen zich heel anders.