a:

Volgens het constitutionele principe van "één land, twee systemen", die Deng Xiaoping in de jaren tachtig heeft ontworpen als onderdeel van een plan voor de hereniging van China, Hong Kong en Macau, de speciale administratieve organisatie van China regio's (SAR's), zijn zeer autonoom en autonoom, zonder inmenging van de Chinese centrale overheid. Dit biedt beide SAR's veel van de kenmerken van onafhankelijke staten. Zowel Hongkong als Macau behouden deze speciale autonome status en alle voordelen en privileges tot respectievelijk 2047 en 2049, 50 jaar na hun terugval naar Chinees bezit uit de koloniën van Groot-Brittannië en Portugal in 1997 en 1999.

Een SAR benoemt of kiest zijn eigen chief executives en wetgevende raad uit zijn eigen bewoners. Het is vrij om zijn eigen wetten uit te vaardigen zolang deze wetten niet in strijd zijn met de basiswet die fungeert als het constitutionele document van de SAR. Een SAR, in plaats van de centrale overheid, heeft de bevoegdheid tot definitieve berechting van rechtszaken. In elk geval zijn de politieke en juridische stelsels van de SAR gebaseerd op die van de voormalige regerende koloniale macht; De regering van Hongkong is gebaseerd op het Engelse burgerlijk recht en Macau op het Portugese burgerlijk recht.

De speciale administratieve regio's hebben ook veel economische autonomie. Ze behouden hun eigen valuta, de Hong Kong-dollar en de Macau-pataca, die beide aan de Amerikaanse dollar zijn gekoppeld. De SAR's hebben volledige controle over de inkomsten en belastingen die zij verzamelen; de centrale overheid legt geen nationale belasting op ingezetenen of bedrijven op in SAR's. De SAR's kunnen ook externe relaties en partnerschappen met buitenlandse entiteiten, waaronder landen, regio's, internationale organisaties en niet-gouvernementele organisaties, vormen en onderhouden, en zij kunnen hun eigen paspoorten, visa en andere reisdocumenten afgeven.

Hoewel China al meer dan 60 jaar een socialistische staat met een genationaliseerde economie is, zijn Hong Kong en Macau beide vrijemarktdemocratieën, en beide verwelkomen buitenlandse investeringen. Omdat beide SAR's hun eigen belasting- en inkomstenbeleid beheren, zijn ze buitengewoon aantrekkelijk voor buitenlandse investeerders. Met een economie die bijna volledig servicegericht is en wordt gedomineerd door de financiële sector, heeft Hong Kong een enorm aantal buitenlandse bedrijven, waaronder bijna 1 400 U. S.-kantoren. Er zijn geen vermogenswinstbelastingen of bronbelastingen op royalty's en dividenden. Bovendien discrimineert het financiële beleid van Hong Kong niet financieel tussen binnenlandse en buitenlandse investeerders. Winsten van bedrijven in buitenlandse handen en in eigen bezit worden belast tegen hetzelfde tarief; binnenlandse bedrijven ontvangen geen voorkeursbehandeling in de vorm van subsidies of minder regelgeving.

Macau overtrof Las Vegas in 2006 als 'gaming capital' van de wereld op basis van gokinkomsten. Het doet ook inspanningen om een ​​regionaal centrum voor reizen, toerisme en congressen te worden. Macau trekt buitenlandse investeerders aan met lage tarieven voor vennootschapsbelasting en andere prikkels, zoals volledige of gedeeltelijke vrijstellingen van verschillende belastingen, door de overheid gefinancierde rentesubsidies en stimulansen voor exportdiversificatie. Net als Hongkong maakt Macau geen onderscheid tussen buitenlandse bedrijven en bedrijven in eigen bezit in termen van stimulansen, belastingheffing of regulering.