a:

Moderne portefeuilletheorie, of MPT, kwam van Harry Markowitz en werd voor het eerst geïntroduceerd in een paper getiteld 'Portfolio Selection', gepubliceerd in 1952 door het Journal of Finance. De theorie is gebaseerd op de hypothese van Markowitz dat het voor beleggers mogelijk is om een ​​optimale portefeuille te ontwerpen om het rendement te maximaliseren door een kwantificeerbare hoeveelheid risico te nemen. In wezen kunnen beleggers het risico verminderen door diversificatie met behulp van een kwantitatieve methode.

Veel van hoe moderne instellingen en fondsen hun portefeuilles beheren, is gebaseerd op MPT. Elk aandeel heeft een individueel risico, sectorrisico en marktrisico. Individueel risico is relevant voor de aandelen, zoals een wijziging in het management of een verbetering van de activiteiten. Sectorrisico komt voor in een specifieke sector en kan betrekking hebben op het veranderen van technologie of het verminderen van de vraag. Marktrisico is van toepassing op de hele markt, zoals een rentewijziging of een economische vertraging.

Met de juiste diversificatie via MPT kan het individuele aandelen- en sectorrisico worden geëlimineerd. Passief beleggen neemt MPT op, aangezien beleggers kiezen voor indexfondsen die goedkoop zijn en goed gediversifieerd. Verliezen in individuele aandelen zijn niet materieel genoeg om de prestaties te schaden als gevolg van de diversificatie.

Voorafgaand aan MPT lag de nadruk op het vinden van de beste aandelen met het beste rendement. Het inzicht van Markowitz was dat het selecteren van de juiste mix van aandelen ook zou kunnen bijdragen aan het rendement terwijl het risico afnam. Deze theorieën zijn een standaardonderdeel geworden van hoe beleggers hun portefeuilles bekijken. Het succes en de prevalentie van passief beleggen is ook een indicatie van de alomtegenwoordigheid van moderne portefeuilletheorie.