a:

De belangrijkste reden voor de Volksrepubliek China om twee gebieden aan te wijzen als speciale administratieve regio's, of SAR's, was dat het garanderen van de gedeeltelijke autonomie van Hong Kong en Macau onderdeel was van onderhandelingen om de Britten te krijgen en Portugese regeringen om afstand te doen van hun eigendomsbelang in de gebieden.

China zag het economische voordeel dat de twee welvarende gebieden op eigen kracht konden blijven werken, zonder inmenging in hun bestaande economische systemen.

Speciale administratieve regio's

De SAR's van China zijn onafhankelijke gebieden onder de algehele soevereiniteit van China, maar maken geen deel uit van het vasteland. Artikel 31 van de Chinese grondwet biedt de rechtsgrondslag voor het vaststellen van de regio's.

Momenteel zijn er twee SAR's: de Hong Kong SAR, voorheen een afhankelijkheid van het Verenigd Koninkrijk, en de SAR Macau, die voorheen een afhankelijkheid van Portugal was. De twee werden volledig naar China getransfereerd via een verdrag - de Hong Kong SAR in 1997 en de Macau SAR in 1999.

De regeling om de SAR's vast te stellen is in 1982 aan de grondwet van de Volksrepubliek China toegevoegd in afwachting van geplande besprekingen met het Verenigd Koninkrijk, dat was bedoeld om de toekomstige soevereiniteit van Hongkong te bespreken.

Het principe van One China, Two Systems biedt de twee SAR's het bezit van hun eigen regeringen, rechtsstelsels en wetgevende macht, politiediensten, immigratiebeleid, onderwijssystemen, geldsystemen en officiële talen. Het beginsel bepaalt ook dat de twee SAR's bevoegd zijn op het gebied van externe betrekkingen die volledig los staan ​​van de Volksrepubliek China.