De efficiënte grens van moderne portefeuilletheorie (MPT) kan een schatting geven van een optimale portefeuille die het maximale bedrag aan mogelijk rendement voor een gespecificeerde hoeveelheid risico mogelijk maakt, en het gebruikt correlatie als een statistiek in zijn meting. MPT kan ook helpen bij het definiëren van het laagste risiconiveau voor een bepaald niveau van mogelijk rendement.
MPT gebruikt correlatie als een van de statistieken om te bepalen welke activa in een portfolio moeten worden opgenomen. De efficiënte grens is een gekromde oplossing die het bedrag van het verwachte rendement voor een bepaalde hoeveelheid risico identificeert. De exacte mix van activa die in een portefeuille moet worden opgenomen, is afhankelijk van de hoeveelheid risico die de individuele belegger bereid is te nemen. Een portefeuille voor een risicomijdende belegger bevindt zich op een ander punt langs de efficiënte grens dan een portefeuille voor een belegger die streeft naar meer rendement en bereid is meer risico te nemen.
Voor elk individueel activum dat in een portefeuille moet worden opgenomen, meet MPT het gemiddelde, de standaarddeviatie en de correlatie met andere activa in de portefeuille. De correlatiecoëfficiënt is een beschrijvende statistiek die meet hoe twee items ten opzichte van elkaar bewegen. Het wordt weergegeven op een schaal van -1 tot 1. Perfecte correlatie wordt weergegeven door een coëfficiënt van 1, terwijl een absolute negatieve correlatie een coëfficiënt van -1 heeft.
Correlatie wordt bepaald door een lineaire regressie uit te voeren van de prijzen voor elk actief ten opzichte van elkaar. De lineaire regressieberekening levert een correlatiecoëfficiënt op. Een grafiek van de prijsbewegingen die worden gebruikt in een lineaire regressie toont een opwaartse trendrelatie voor activa met een positieve correlatie en een neerwaartse trend voor activa met een negatieve correlatie.
Deze correlatiecoëfficiënt is een historische relatie en de relatie tussen de activa kan mogelijk niet worden voortgezet in de toekomst. Correlaties tussen activa kunnen veranderen, evenals de volatiliteit van individuele activa. Als zodanig kunnen beleggers periodiek hun portefeuilles opnieuw afstemmen om hun risicopositie te behouden en het optimale niveau van correlatie tussen activa te verkrijgen.
Het begrip correlatie hangt nauw samen met diversificatie. Het opnemen van twee activa in een portefeuille met een negatieve correlatie diversifieert de totale portefeuille en helpt de volatiliteit te verminderen. Diversificatie kan een algemene portefeuille helpen verzachten door grote veranderingen in de activaprijzen. MPT heeft mathematisch vastgesteld dat maximale diversificatie doorgaans wordt verkregen nadat 30 verschillende aandelen in een portefeuille zijn opgenomen.Als er meer dan 30 aandelen worden toegevoegd, neemt de diversificatie niet af met een meetbaar bedrag.
MPT werd oorspronkelijk gemaakt door Harry Markowitz in 1952, waarvoor hij in 1990 de Nobelprijs voor economie won. MPT had een dramatische impact op de samenstelling van de portefeuille. MPT moet echter een nauwkeurige inschatting maken van de correlatie tussen activa als nuttig. Naarmate het aantal activa in een portefeuille toeneemt, neemt ook het aantal correlatieberekeningen toe. Daarom wordt de correlatie vaak berekend over verschillende sectoren, en niet over individuele activa, om dit nadeel te verzachten.
Hoe verhoudt het risicoprofiel van private equity-beleggingen zich tot dat van andere soorten beleggingen?
Leren hoe het risicoprofiel van private equity-beleggingen zich verhoudt tot andere beleggingscategorieën en de aspecten die beleggers moeten overwegen voordat zij beleggen.
Wat is het verschil tussen positieve correlatie en inverse correlatie?
Leren het verschil tussen een positieve correlatie en een negatieve of inverse correlatie en de manier waarop ze op de echte wereld van toepassing zijn.
Welk aantal aandelen bepaalt voldoende liquiditeit voor een aandeel?
Liquiditeit verwijst naar hoe gemakkelijk het is om aandelen te kopen en verkopen zonder een verandering in prijs te zien. Als u bijvoorbeeld een aandeel ABC bij $ 10 hebt gekocht en het onmiddellijk bij $ 10 hebt verkocht, zou de markt voor dat specifieke aandeel perfect liquide zijn. Als u het in het geheel niet zou kunnen verkopen, zou de markt volkomen illiquide zijn.