a:

Defalcatie beschrijft het falen van een partij om geld over te dragen of te presenteren dat aan haar was toevertrouwd, maar dat geen eigendom was van die partij. Defalcatie is geen veelgebruikte term. Het wordt bijna uitsluitend gebruikt om illegale activiteiten te beschrijven omdat het betrekking heeft op een openbaar ambt of op de Amerikaanse faillissementscode, omdat niet-afgewaardeerde schulden in een faillissement niet kunnen worden afgewikkeld. Accountants gebruiken soms de term om het verduisteren of diefstal van bedrijfsmiddelen door een werknemer te beschrijven. Het wordt vaak geassocieerd met verduistering of fraude. Er zijn echter omstandigheden waarin defalcatie een legale activiteit beschrijft, zoals wanneer tegenpartijen een schuld aan elkaar verschuldigd zijn om de grotere schuld te verminderen met de omvang van de kleinere schuld.

Een veel voorkomende vorm van illegale defalcatie is het nemen van bedrijfsfondsen en het stelen of gebruiken voor ongepast persoonlijk gebruik. Soms wordt dit uitgevoerd door het wijzigen van de boekhouding of het bewust creëren van onkostendeclaraties om de activiteit te verdoezelen. Als dit wordt ontdekt, kan dit leiden tot hoge boetes of gevangenisstraf.

Defalcatie kan illegaal worden uitgevoerd door personen die fiduciair opereren. Een beheerder of bedrijfsfunctionaris kan bijvoorbeeld worden belast met het gebruik van bedrijfs- of klantvermogen voor een specifiek doel, zoals het kopen van een investering, maar gebruikt in plaats daarvan het geld om een ​​ander soort actief te kopen. Dit wordt beschouwd als nalatige defalcatie. In sommige rechtsgebieden wordt het onderscheid tussen defalcatie en verduistering bepaald op basis van het niveau van de bedrijfsmedewerker die betrokken is bij de activiteit; defalcatie wordt gebruikt bij hogere officieren.

Een overheidsfunctionaris die zich de juiste belastingbetalergelden miskent, kan veroordeeld worden voor defalcatie, hoewel het waarschijnlijker is dat u de termen 'fraude' of 'verduistering' hoort die verband houden met dergelijke activiteiten.

Als een schuld wordt opgelopen door illegale defalcatie, wordt deze mogelijk niet via het faillissement gelost, hoewel het erg moeilijk is om defalcatie te bewijzen. In 2013 oordeelde het Supreme Court in Bullock v. BankChampaign dat defalcatie een van de volgende twee voorwaarden vereiste:

1. Een aantoonbare, goed geïnformeerde schending van fiduciaire verantwoordelijkheid; of

2. Grove roekeloosheid met betrekking tot het voeren van fiduciaire activiteiten. Het is nog zeldzamer om de term 'defalcatie' tegen te komen voor een activiteit die niet als illegaal wordt beschouwd. Overweeg de volgende omstandigheid: Partij A is een schuld aan Partij B verschuldigd voor een bedrag van $ 15.000. Gelijktijdig is Partij B een niet-gerelateerde schuld aan Partij A verschuldigd voor een bedrag van $ 3, 500. Door een handeling genaamd defalcatie, is de schuld verschuldigd door Partij B kan worden weggevaagd door deze te combineren met de schuld van Partij A, waardoor Partij A nu alleen Partij B $ 11,500 schuldig is.

Wettelijke defalcatie kan alleen plaatsvinden als beide partijen ermee instemmen of als een van de betrokken partijen overlijdt voordat de schulden zijn opgelost. In geval van overlijden kan een rechtbank beslissen om de schulden af ​​te lossen.