a:

Het federale belastingstelsel van de Verenigde Staten en de lokale en nationale belastingstelsels zijn complex omdat ze progressieve, regressieve en proportionele belastingtarieven combineren om belastinginkomsten te innen. Aan de oppervlakte hebben belastingplichtigen met een laag inkomen een voorkeur voor progressieve belastingtarieven die op inkomen worden beoordeeld in plaats van voor regressieve of proportionele systemen. Dit komt omdat progressieve belastingen een grotere belastingplicht toepassen op personen of bedrijven met hogere inkomensniveaus in vergelijking met mensen met lagere inkomens. Staats- en lokale belastingen zijn echter vaker regressief van aard, wat betekent dat het aandeel van de betaalde belastingen in verhouding tot de inkomsten daalt naarmate het inkomen stijgt. Personen met een lager inkomen hebben dan een grotere belastingdruk dan mensen met hoge inkomens onder een regressief belastingtarief. De meest voorkomende regressieve belastingen zijn onder meer de belasting op zonden, belastingen op essentiële goederen en socialezekerheidsbelastingen.

Wat zijn zondenbelastingen?

Staten heffen belastingen op bepaalde goederen waarvan wordt aangenomen dat ze een negatief effect hebben op de samenleving. In een poging om individuen te weerhouden van het kopen van die producten, wordt een zondebelasting toegepast op specifieke goederen en diensten die moreel twijfelachtig of ongezond zijn, zoals sigaretten, gokken en alcohol. Zondentoeslagen hebben een onevenredige invloed op mensen met een laag inkomen, omdat deze belastingen worden beschouwd als een vast percentage of een vast bedrag in aanvulling op de aankoopprijs van het product. Lagere inkomens betalen uiteindelijk veel meer dan mensen met een hoog inkomen als een deel van het totale inkomen, waardoor de belastingregressief wordt.

De accijns op benzine is ook in de categorie zondenbelasting gevallen vanwege de wijdverspreide bezorgdheid over het effect ervan op het milieu. Een accijns is inbegrepen in de prijs van het gekochte product en wordt ongeacht het betaalvermogen of het inkomensniveau vastgesteld, waardoor het een regressief karakter heeft.

Belastingen van essentiële goederen

Regressieve belastingen worden ook beoordeeld op alledaagse goederen, zoals voedsel en kleding, via lokale en lokale btw. Net als bij zondebelastingen, worden verkoopbelastingen vastgesteld als een specifiek percentage of een vast tarief voor alle consumenten, ongeacht het inkomensniveau of de mogelijkheid om te betalen. Een omzetbelasting van 6% op alledaagse artikelen wordt bijvoorbeeld toegepast op iemand die $ 30.000 per jaar verdient, net zoals deze wordt toegepast op een persoon die $ 130.000 per jaar verdient. De laagstverdiener betaalt een groter deel van zijn totale inkomen aan omzetbelasting voor alledaagse goederen dan de hoogbetaalden, wat een regressieve belasting creëert.

Belasting op sociale zekerheid

Velen beweren dat socialezekerheidsbelasting ook degressief is vanwege de manier waarop mensen met een laag inkomen anders worden getroffen dan mensen met hoge inkomens. De socialezekerheidstaks wordt gebruikt om federale programma's te financieren die bedoeld zijn om gepensioneerden, armen en gehandicapten te helpen, en alle belastingbetalers betalen in het systeem door extra belastingen ingehouden op inkomsten.De belastingverplichtingen voor sociale zekerheid worden echter beperkt tot een bepaald inkomensniveau. Dit betekent dat zodra een individu die inkomensgrens bereikt, er geen andere sociale zekerheidstaksen zijn verschuldigd voor het jaar. Omdat personen met een hoog inkomensniveau elk jaar een lager evenredig bedrag in het socialezekerheidsstelsel betalen in vergelijking met mensen met lagere inkomens, overwegen sommigen belastingregisters voor de sociale zekerheid.