Uit tal van onderzoeken naar de marktprestaties is duidelijk gebleken dat passief beheerde beleggingen, zoals exchange traded funds, in de loop van de tijd beter hebben gepresteerd dan actief beheerde aanbiedingen zoals beleggingsfondsen voor particulieren. Dit heeft geleid tot een massale uitstroom van middelen van veel traditionele beleggingsfondsen die ETF's van veel verschillende strepen hebben gebruikt.

William Sharpe's boek uit 1991, The Arithmetic of Active Management, onderzocht de uitdagingen van actief activabeheer. Sharpe voerde aan dat de markten uit twee soorten beleggers bestaan. Passieve beleggers verdienden hetzelfde rendement als de totale markten, terwijl actieve beleggers een zero-sum rendement hadden omdat voor elke winnende holding er een verliezer zou zijn om deze te compenseren. En aangezien actieve investeringen gepaard gaan met beheerskosten, zouden actieve aanbiedingen daarom minder goed presteren dan hun passieve rivalen.

Lees verder om meer te weten te komen over enkele tekortkomingen die deze traditionele theorie van passief versus actief beheerde fondsen kan hebben. (Zie gerelateerde informatie voor meer informatie: Actief vs. passief ETF beleggen. )

Een alternatief gezichtspunt

Dr. Lasse Pedersen, een professor aan de New York University, suggereert in een recent witboek dat de conclusie van Sharpe misschien niet juist is. Pedersen baseert zijn argument op het uitgangspunt dat de wiskunde van Sharpe rekening houdt met de foute veronderstellingen dat de markt altijd ongewijzigd blijft en dat passieve beleggers het kunnen redden zonder ooit hun bezit te hoeven kopen of verkopen. Pedersen stelt dat de markten wel veranderen, omdat nieuwe bedrijven regelmatig nieuwe voorraden uitgeven en benchmarkindexen vaak worden aangepast omdat nieuwe effecten de bestaande vervangen. Verder zijn er momenten waarop passieve beleggers hun bezit moeten kopen of verkopen, zoals om dividenden te herinvesteren of contanten te genereren.

Pedersen baseert zijn bewering op een voorbeeld van een passieve belegger die in 1927 op de markt koopt. Tien jaar later zal die investeerder vanwege zijn omzet slechts 60% van de markt bezitten. En er is omzet op de aandelenmarkten van ongeveer 7,6% per jaar elk jaar van 1926 tot 2015. In feite had de Vanguard 500 Index een omzet van 10% in 2015. Pedersen concludeert dat passieve beleggers daarom wel degelijk verkopen om volledig belegd te blijven en hun beleggingsdoelstelling in de loop van de tijd te handhaven. En deze inherente behoefte om dit te doen kan hen in staat stellen te worden uitgebuit door actieve beleggers.

De explosie van passief beheerde ETF-aanbiedingen heeft ook veel passieve beleggers in staat gesteld actiever te handelen, waardoor hun beleggingsdoelstelling wordt ondermijnd. Degenen die actief deze passieve instrumenten verhandelen, verminderen vaak hun rendement door een slechte timing van de markt en beslissingen over kopen en verkopen.Onlangs publiceerde een analist een essay getiteld ETF's kunnen feitelijk zwakke spelers zwakker maken . In dit essay onderzoekt de auteur de gegevens van Morningstar voor de afgelopen vijf jaar en laat zien dat veel ETF-beleggers substantieel minder presteerden dan de rendementen van de fondsen die ze verhandelden. Door hun handelsvolume konden meer geavanceerde beleggers van hen profiteren.

Pedersen herhaalde dat de veronderstelling dat passieve beleggers gewoon permanent kopen en vasthouden inherent gebrekkig is, omdat de markten dynamisch van aard zijn en niet statisch. En deze aanname vergaart een verhoogde mate van kritiek van een groeiend aantal analisten en markttechnici. De vereiste transacties die passieve beleggers moeten verrichten om hun passieve strategieën in de loop van de tijd te behouden, bieden actieve beleggers een indirecte bron van inkomsten voor hun liquiditeit en ze ontkrachten ook actief beheer van een zero-sum-spel.

The Bottom Line

Het argument tegen de perfecte efficiëntie van passief beleggen wordt uiteindelijk weerspiegeld in wat er feitelijk in de markten gebeurt. Passieve beleggers komen niet altijd voorop, en actief portefeuillebeheer kan nog steeds een levensvatbare rol spelen als investeringsstrategie. (Zie gerelateerde informatie voor meer informatie: Is passief beleggen effectief voor pensioenbesparingen? )