Sinds de start van kwantitatieve versoepeling (QE) hebben bezorgde beleggers zich afgevraagd: "Zal de Amerikaanse dollar instorten?" Het is een interessante vraag die oppervlakkig plausibel lijkt, maar een valutacrisis in de Verenigde Staten is onwaarschijnlijk. Bekijk de sterke en zwakke punten van de dollar om te zien waarom.

Waarom valuta's worden samengevouwen

De geschiedenis zit vol plotse valutakoetsen. Argentinië, Hongarije, Oekraïne, IJsland, Venezuela, Zimbabwe en Duitsland hebben sinds 1900 elk een vreselijke valutacrisis doorgemaakt. Afhankelijk van uw definitie van een instorting, kan de Russische valuta-ramp in 2016 als een ander voorbeeld worden beschouwd. De wortel van elke ineenstorting is een gebrek aan vertrouwen in de stabiliteit of het nut van geld om te dienen als een effectieve opslag van waarde of ruilmiddel. Zodra gebruikers niet meer geloven dat een valuta nuttig is, bevindt die valuta zich in de problemen. Dit kan worden bewerkstelligd door onjuiste waarderingen of pegging, chronische lage groei of inflatie.

Sterke punten van de Amerikaanse dollar

Sedert de Bretton Woods-overeenkomst in 1944 hebben andere grote regeringen en centrale banken op de Amerikaanse dollar vertrouwd om de waarde van hun eigen valuta te ondersteunen. Door de status van reservevaluta krijgt de dollar extra legitimiteit in de ogen van binnenlandse gebruikers, valutahandelaren en deelnemers aan internationale transacties.

De Amerikaanse dollar is niet de enige reservevaluta ter wereld, hoewel deze de meest voorkomende is. Vanaf september 2016 keurde het Internationaal Monetair Fonds (IMF) vier andere reservevaluta's goed: de euro, het Britse pond, de Japanse yen en de Chinese yuan. Het is belangrijk dat de dollar concurrenten heeft als internationale reservemunteenheid omdat het een theoretisch alternatief creëert voor de rest van de wereld, voor het geval de Amerikaanse beleidsmakers de dollar op een schadelijke manier leiden.

Ten slotte is de Amerikaanse economie nog steeds de grootste en belangrijkste economie ter wereld. Hoewel de groei sinds 2001 aanzienlijk is vertraagd, presteert de Amerikaanse economie nog steeds regelmatig beter dan die van haar concurrenten in Europa en Japan. De dollar wordt ondersteund door de productiviteit van Amerikaanse werknemers, of tenminste zolang Amerikaanse arbeiders de dollar bijna uitsluitend blijven gebruiken.

Zwakke punten van de Amerikaanse dollar

De fundamentele zwakte van de Amerikaanse dollar is dat deze alleen waardevol is door overheidsgezag. Deze zwakte wordt gedeeld door alle andere grote nationale valuta's in de wereld en wordt in de moderne tijd als normaal ervaren. Echter, zo recent als de jaren 1970, werd het beschouwd als een enigszins radicale propositie. Zonder de discipline die wordt opgelegd door een op grondstoffen gebaseerde valutanorm (zoals goud), is de zorg dat overheden te veel geld zouden kunnen drukken voor politieke doeleinden of om oorlog te voeren.

Een van de redenen waarom het IMF werd gevormd, was het monitoren van de Federal Reserve en zijn inzet voor Bretton Woods. Vandaag gebruikt het IMF de andere reserves als een discipline voor Fed-activiteiten. Als buitenlandse regeringen of investeerders zouden besluiten om af te stappen van de Amerikaanse dollar en masse , zou de stroom van shortposities een aanzienlijk nadeel kunnen toebrengen aan iedereen met activa die luiden in dollars.

Als de Federal Reserve geld creëert en de Amerikaanse overheid sneller schulden aanneemt en monetariseert dan de Amerikaanse economie, moet de toekomstige waarde van de valuta in absolute termen dalen. Gelukkig voor de Verenigde Staten wordt vrijwel elke alternatieve valuta ondersteund door een vergelijkbaar economisch beleid. Zelfs als de dollar in absolute termen zou haperen, kan deze nog steeds wereldwijd sterker zijn, vanwege de sterkte ten opzichte van de alternatieven.

Zal de Amerikaanse dollar instorten?

Er zijn enkele denkbare scenario's die een plotselinge crisis voor de dollar kunnen veroorzaken. De meest realistische is de dubbele dreiging van hoge inflatie en hoge schulden, een scenario waarin stijgende consumentenprijzen de Fed dwingen de rentetarieven sterk te verhogen. Een groot deel van de staatsschuld bestaat uit relatief korte-termijninstrumenten, dus een tariefpiek zou als een instelbare hypotheek fungeren nadat de teaserperiode is afgelopen. Als de Amerikaanse regering moeite zou doen om haar rentebetalingen te betalen, zouden buitenlandse schuldeisers de dollar kunnen dumpen en een instorting kunnen veroorzaken.

Als de VS in een steile recessie of depressie terechtkwamen zonder de rest van de wereld mee te slepen, zouden gebruikers de dollar kunnen verlaten. Een andere optie zou een grote macht met zich meebrengen, zoals China of een post-Europese Unie Duitsland, het herstel van een op grondstoffen gebaseerde standaard en het monopoliseren van de reservevaluta-ruimte. Maar zelfs in deze scenario's is het niet duidelijk dat de dollar noodzakelijkerwijs zou instorten.

De ineenstorting van de dollar blijft hoogst onwaarschijnlijk. Van de noodzakelijke voorwaarden om een ​​instorting te forceren, lijkt alleen het vooruitzicht van een hogere inflatie redelijk. Buitenlandse exporteurs zoals China en Japan willen niet dat een dollar instort, omdat de Verenigde Staten een te belangrijke klant zijn. En zelfs als de Verenigde Staten moesten heronderhandelen of een aantal schuldverplichtingen moesten nakomen, is er weinig bewijs dat de wereld de dollar zou laten instorten en mogelijke besmetting zou riskeren.