Vanguard heeft een vrij unieke structuur op het gebied van vermogensbeheerbedrijven. Het bedrijf is eigendom van zijn fondsen. De verschillende fondsen van het bedrijf zijn dan eigendom van de aandeelhouders. De aandeelhouders zijn dus de echte eigenaars van Vanguard. Het bedrijf heeft geen externe investeerders anders dan zijn aandeelhouders. De meeste grote beleggingsondernemingen zijn openbaar verhandeld.

De structuur van Vanguard stelt het bedrijf in staat om zeer lage uitgaven voor zijn fondsen in rekening te brengen. Door zijn omvang heeft het bedrijf in de loop der jaren zijn uitgaven kunnen verminderen. De gemiddelde kostenratio voor Vanguard-fondsen was 0.89% in 1975. Dat aantal daalde tot 0. 18% in 2014.

Sommige experts zijn van mening dat de structuur van Vanguard het mogelijk maakt om belangenconflicten te voorkomen die aanwezig zijn bij andere ondernemingen voor beleggingsbeheer. Openbaar verhandelde vermogensbeheerders moeten zich richten op hun aandeelhouders en de beleggers in hun fondsen.

Vanguard heeft vanaf 2015 ongeveer $ 3 biljoen aan beheerd vermogen (AUM). Het hoofdkantoor van het bedrijf bevindt zich in Pennsylvania. Het bedrijf is de grootste emittent van beleggingsfondsen in de wereld en de op een na grootste uitgever van exchange-traded funds (ETF's). Het heeft het grootste obligatiefonds ter wereld vanaf 2015. Vanguard is trots op zijn stabiliteit, transparantie, lage kosten en risicobeheer. Het is een leider op het gebied van het aanbieden van passief beheerde beleggingsfondsen en ETF's.

Origins of Vanguard

Vanguard is opgericht door John C. Bogle als onderdeel van Wellington Management Company. Bogle behaalde zijn diploma aan de Princeton University. Het fonds is ontstaan ​​uit een slechte beslissing die Bogle bij een fusie heeft genomen. Bogle werd verwijderd als het hoofd van de groep, maar hij mocht nog steeds een nieuw fonds beginnen. De belangrijkste bepaling om Bogle toe te staan ​​het nieuwe fonds te starten was dat het niet actief beheerd kon worden. Vanwege deze beperking besloot Bogle om een ​​passief fonds te starten dat de S & P 500 volgde. Bogle noemde het fonds "Vanguard" naar een Brits schip. Het eerste nieuwe fonds gelanceerd in 1975.

Hoewel de groei van het fonds aanvankelijk traag verliep, ging het fonds uiteindelijk van start. Tegen de jaren tachtig begonnen andere beleggingsfondsen zijn indexbeleggingsstijl te kopiëren. De markt voor passieve en geïndexeerde producten is sinds die tijd aanzienlijk gegroeid.

Voordelen van indexbeleggen

Bogle is een groot voorstander van indexbeleggen in vergelijking met beleggen in actief beheerde beleggingsfondsen. Vanguard heeft enkele van de grootste indexfondsen in de sector. Hij stelt dat het in het algemeen onmogelijk is voor actief beheerde fondsen om passief beheerde fondsen te verslaan. Actief beheerde fondsen vragen hogere vergoedingen die op lange termijn winst maken. Bovendien slagen veel actieve fondsbeheerders er niet in om hun benchmarkindexen zelfs het meest te overtreffen.Geschat wordt dat 50 tot 80% van de beleggingsfondsen hun benchmarkindices in de meeste jaren niet halen.

Dit roept vragen op over het werkelijke toegevoegde voordeel van de meest actief beheerde beleggingsfondsen. Actieve fondsbeheerders moeten hun benchmarks verslaan met een bedrag dat minstens gelijk is aan de hogere kosten die zij aanrekenen, om ze de moeite waard te maken. Dit is een moeilijke taak. Zelfs als een fondsbeheerder op korte termijn succesvol is, is het moeilijk om te weten of dit een functie is van geluk of daadwerkelijke langetermijnvaardigheid. Beleggers moeten opmerken dat Vanguard nog steeds actief beheerde beleggingsfondsen heeft. Zelfs deze actief beheerde fondsen streven ernaar de kosten laag te houden ten opzichte van sectorgemiddelden, waardoor ze een betere gok voor beleggers worden.

Indexfondsen zijn voor veel beleggers logisch. Beleggingsfondsen en ETF's die indexen volgen, hebben zeer lage kosten. Zij moeten ervoor zorgen dat hun posities over het algemeen de prestaties van de index weergeven en volgen. Dit resulteert in lagere tarieven voor beleggers. Zelfs met brede indexen zoals de S & P 500, worden de componenten van die index gekozen door bekwame beleggingsprofessionals. Als een bedrijf in financiële problemen verkeert, kan het uit de index worden verwijderd. Beleggers profiteren nog steeds van professioneel beleggingsadvies, zelfs als ze passief indexen volgen.