a:

Handelaren die Fibonacci-retracementstrategieën gebruiken, zijn van mening dat er bepaalde natuurlijk voorkomende vervolgpatronen zijn die op de aandelenmarkt verschijnen na een grote prijsbeweging. Aangenomen wordt dat de diepten van deze patronen losjes overeenkomen met dezelfde verhoudingen die door de Fibonacci-reeks worden geproduceerd. Door middel van een onderzoek van deze ratio's hopen traders tijdelijke steun- en weerstandsniveaus te identificeren, transacties en contante tegenboekingen te plaatsen.

Soms kan een reeks Fibonacci retracements worden gecombineerd tot een Fibonacci-cluster. Deze clusters worden normaal gevolgd in een smalle kolom aan de zijkant van een prijsgrafiek, met grotere graden van retracementfrequentie die worden geïdentificeerd door gebieden met donkerder arcering.

Een cluster is een gebied waar de abstracte universaliteit van Fibonacci-handelsinstrumenten direct overlapt met meer traditionele technische analyses. Fibonacci retracements zijn weinig meer dan kleine voortzettingspatronen. Patronen die lijken te stuiteren en van richting veranderen met vergelijkbare prijspunten, kunnen ondersteunings- en weerstandsniveaus in een prijsgrafiek benadrukken.

Traders kunnen het volume van retracements rond een bepaald prijspunt gebruiken om een ​​mogelijke ondersteuning of weerstandslijn te helpen bevestigen. Omdat veel handelsstrategieën zich concentreren op de behandeling van begrensde bereiken en uitbraken, kunnen Fibonacci-clusters een belangrijke rol spelen in tegenstrends, stopverliezen, het vaststellen van richtprijzen en timing breakout exit- en entry-posities.

Fibonacci-clusters zijn slechts een groep van retracements; op zichzelf zijn ze geen logica-gedreven financiële indicator. Ze kunnen het beste worden aangevuld met andere technische en fundamentele hulpmiddelen die gegevens en geschiedenis weergeven over de actuele beveiliging.