De gemiddelde belegger maakt een slecht rendement op zijn geld. In 2015 rapporteerde Dalbar's Kwantitatieve analyse van het beleggersgedrag (QAIB) dat het gemiddelde 30-jarige geannualiseerde rendement voor beleggers in gemengde beleggingsfondsen 1.65% was. Vastrentende fondsbeleggers deden het zelfs nog slechter en kwamen 0. 59% per jaar terug. Ondertussen steeg de Standard & Poor's (S & P) 500-index met 35% per jaar in dezelfde periode, terwijl de Barclays Aggregate Bond-index 6.73% per jaar retourneerde.

AD:

Beleggers moeten zelf de schuld geven bij het toewijzen van fouten om zo slechter te presteren dan de markt. Verschillende fouten in de besluitvorming verhinderen dat gemiddelde beleggers hun potentieel benutten. Beleggers slagen er niet in passende koop- en verkoopbeslissingen te nemen op basis van tijdshorizon. Ze vermijden winstbejag op winnaars en slagen er niet in verliezers te verslaan met slechte vooruitzichten op lange termijn. Ze jagen populaire aandelen na in plaats van het advies van Warren Buffett te volgen en degenen te zoeken die de markt te laag vindt. Ten slotte nemen gemiddelde beleggers risico's die niet evenredig zijn met potentiële beloningen.

AD:

Tijdhorizon

Een slimme belegger kent zijn tijdshorizon en neemt dienovereenkomstige aan- en verkoopbeslissingen. Met een tijdshorizon van 20 jaar is de beste tijd om nieuwe aandelen te kopen de prijsdaling. Zelfs als het verder daalt, heeft de belegger jaren om te herstellen van verliezen. Strategieën zoals het gemiddelde kostenniveau van de dollar werken goed met een lange tijdshorizon, omdat hierdoor meer aandelen worden gekocht wanneer de prijs laag is en minder worden gekocht wanneer de prijs hoog is.

AD:

Een belegger met een korte tijdshorizon, zoals 24 uur per week, moet terughoudender zijn met het kopen van dips. Als de aandelen te lang duren om te herstellen, verdient de belegger zijn geld niet terug. Helaas volgt de gemiddelde belegger vaak het tegenovergestelde van dit protocol. Hij steekt meer geld in langetermijninvesteringen wanneer ze het warm hebben en doet veel aan kortetermijninvesteringen in dalingen.

Winstneming en verliesbeperking

Een grondbeginsel van buy-and-hold beleggen is weerstand bieden aan de drang om geld in te zamelen na een winst of een zekerheid te dumpen bij het eerste teken van problemen. Dat gezegd hebbende, stemmen de beste beleggers in op hun portefeuilles en herkennen ze wanneer een aandeel oververhit raakt of, omgekeerd, wanneer een moeilijk te beveiligen beveiliging weinig kans heeft om te herstellen. In dergelijke situaties aarzelen onzekere beleggers niet om winst te nemen op de winnaar of om aandelen van de verliezer te verkopen om verliezen te beperken.

De gemiddelde belegger laat de winnaar rijden en houdt de verliezer vast in de hoop een verzilvering te incasseren, waardoor hij veel geld op tafel laat.

Achtervolgen van populaire aandelen

Het jagen op populaire investeringen leidt meestal tot te veel betalen. Dotcom-beleggers in het begin van 2000 en vastgoedbeleggers in 2005 hebben dit op de harde manier geleerd.Alleen omdat iets op dit moment hot is, maakt het nog geen goede langetermijninvestering. Warren Buffett vergaarde zijn fortuin door te beleggen in aandelen die de rest van de markt negeerde. Met andere woorden, hij ging tegen wat op dat moment populair was. De gemiddelde belegger volgt het kuddegedrag door aandelen te kopen die overgewaardeerd zijn.

Risico en beloning

Risico en beloning gaan hand in hand. Gemiddelde beleggers nemen echter onnodige risico's die niet worden gerechtvaardigd door potentiële voordelen. Het vasthouden van een overnachtingspositie in daghandel is bijvoorbeeld een risicovolle propositie. Er kan te veel gebeuren tussen de sluitings- en openingsklokken, zoals een belangrijk nieuwsevenement.

Een belegger die het risico en de beloning niet begrijpt, houdt vast aan een goed presterende aandelenbeurs, zelfs als nieuws uit de branche opduikt dat problemen voorspelt. Terwijl gemiddelde beleggers er niet in slagen risico's en beloningen op een juiste manier in balans te brengen, passen slimme beleggers kosten-batenanalyses toe om te bepalen wanneer het geschikt is om een ​​risico te nemen.

Deze kennis toepassen op XOP Investors

De SPDR S & P olie- en gasexploratie en -productie ETF (NYSEARCA: XOP XOPSPDR SP OlG's EP36.47 + 3. 17% gemaakt met Highstock 4. 2. 6 ) ervaren een hoge volatiliteit van 2014 tot 2016. De caprice heeft slimme beleggers veel geld opgeleverd en middelmatige investeerders even grote sommen kwijtgescholden. Het verhandelde in juli 2014 zo hoog als $ 80 per aandeel voordat het in februari 2016 tot $ 22 per aandeel viel. Het is sindsdien begonnen aan een langzame maar gestage klim en verhandelde vanaf juli 2016 $ 34 per aandeel.

Overweeg hoe een slimme belegger of een gemiddelde belegger de vier bovenstaande principes op deze ETF heeft toegepast. Omdat de onwaarschijnlijkheid van de olieprijzen voor altijd onderdrukt blijft en het besef dat de ETF effectief te koop is, een slimme belegger met een lange tijdshorizon het in februari 2016 zou hebben ingelegd. Ondertussen zou de gemiddelde belegger uit angst zijn verkocht en gemist hebben de beginnende rebound. Slimme beleggers met een kortere tijdspanne erkenden de noodzaak om verliezen te verminderen wanneer olie eind 2014 in een neerwaartse spiraal terechtkwam. Minder bekwame investeerders konden het niet verdragen om met verlies te verkopen en hielden langer stand dan ze hadden moeten doen in de hoop op een herstel.

Toen iedereen schijnbaar bearish was voor olie, vermeden gemiddelde beleggers deze ETF vanwege zijn impopulariteit. Aan de andere kant gingen slimme beleggers de crowd tegen om het te kopen en genoten van 54% winst van februari tot juli 2016.

Slimme beleggers namen de juiste hoeveelheid risico met betrekking tot zo'n volatiel ETF. Gemiddelde beleggers vermeden het helemaal of kochten te veel aandelen op het verkeerde moment.