a:

Banken geven er de voorkeur aan om nooit een oninbare schuld af te schrijven, omdat hun kredietportefeuilles hun primaire activa en bron van toekomstige inkomsten zijn. Giftige leningen of leningen die niet kunnen worden ingewonnen of die onredelijk moeilijk te verzamelen zijn, weerspiegelen echter zeer slecht de financiële staten van een bank en kunnen middelen van meer productieve activiteiten afleiden. Banken gebruiken afschrijvingen, die soms "afboekingen" worden genoemd, om leningen van hun balansen te verwijderen en hun totale belastingplicht te verminderen.

Hypothetisch voorbeeld

Banken gaan nooit ervan uit dat ze alle leningen die ze maken, verzamelen. Dit is de reden waarom de algemeen aanvaarde boekhoudprincipes, of GAAP, kredietinstellingen verplichten een reserve aan te houden voor verwachte toekomstige slechte leningen. Dit staat ook wel bekend als de voorziening voor dubieuze debiteuren.

Een bedrijf dat bijvoorbeeld $ 100.000 aan leningen verstrekt, heeft mogelijk een vergoeding van 5%, of $ 5.000, voor dubieuze debiteuren. Zodra de leningen zijn gedaan, wordt deze $ 5, 000 onmiddellijk als een uitgave genomen omdat de bank niet wacht totdat een feitelijke standaard optreedt. De resterende $ 95.000 wordt geregistreerd als nettoactiva op de balans.

Als er meer debiteuren blijken te zijn dan verwacht, schrijft de bank de vorderingen uit en neemt de extra kosten op. Als de eerdergenoemde geldschieter in feite $ 8.000 aan leningen in gebreke heeft, schrijft hij het volledige bedrag weg en neemt hij een extra $ 3, 000 als een uitgave.

Gevolgen

Wanneer een niet-presterende lening wordt afgeschreven, ontvangt de kredietgever een belastingaftrek van de leningwaarde. Niet alleen krijgen banken een aftrek, maar ze mogen nog steeds schulden maken en inkomsten genereren. Een andere gebruikelijke mogelijkheid is dat banken oninbare vorderingen verkopen bij incassobureaus van derden.